GOST 23949-80

• gost-23949-80.pdf (314.27 KiB)
  ГОСТ 23949-80

GOST 23949−80 Elektrody wolframowe do spawania неплавящиеся. Warunki techniczne

GOST 23949−80

Grupa В05

MIĘDZYPAŃSTWOWY STANDARD

ELEKTRODY WOLFRAMOWE DO SPAWANIA НЕПЛАВЯЩИЕСЯ

Warunki techniczne

Welding nonconsumable tungsten electrodes. Specifications

ISS 25.160.20
OKP 18 5374 0000

Data wprowadzenia 1981−01−01

Rozporządzeniem Państwowego komitetu ZSRR według standardów od 18 stycznia 1980 r. N 217 data wprowadzenia zainstalowany z 01.01.81

Ograniczenia okresu ważności cięcie za pomocą protokołu N 4−93 Międzypaństwowej rady ds. standaryzacji, metrologii i certyfikacji (ИУС 4−94)

REEDYCJA. Wrzesień 2004 r.

Niniejszy standard stosuje się do elektrody z czystego wolframu i wolframu z dodatkami aktywującymi przebieg (dwutlenku ołowiu, tlenku lantanu i itr), przeznaczone do spawania łukowego неплавящимся elektrodą w środowisku gazów obojętnych (argon, hel), a także dla plazmowych procesów cięcia, napawania i natryskiwania.

1. MARKI

1.1. W zależności od składu chemicznego elektrody powinny być przygotowywane z wolframu marek, o których mowa w tabeli.1.

Tabela 1

2. ASORTYMENT

2.1. Wymiary elektrod i dopuszczalnych odchyleń powinny być zgodne z danymi w tabeli.2.

Tabela 2

mm

Przykład objaśnienia elektrody stemple evl, o średnicy 2,0 mm, długość 150 mm:

Elektrody wolfram ЭВЛ-2−150 — GOST 23949−80

3. WYMAGANIA TECHNICZNE

3.1. Wolframu elektrody powinny być przygotowywane zgodnie z wymaganiami niniejszej normy z marek czystego wolframu i wolframu z dodatkami aktywującymi przebieg, skład chemiczny, który odpowiada podanemu w tabeli.3.

Tabela 3

Uwagi:

1. Podane w tabeli masowe udziału tlenku lantanu, tlenku itru, dwutlenku toru i tantalu wchodzą w ułamek masowy wolframu.

2. Dla stemple evl nikiel w ilości zanieczyszczeń nie jest wliczony w cenę.

3.2. Na powierzchni elektrod nie powinno być muszli, delaminacji, pęknięć, tlenków, pozostałości smarów technologicznych, obcych wtrąceń i zanieczyszczeń.

Na powierzchni elektrod, przetworzonych бесцентровым szlifowania do wymiarów podanych w tabeli.2, nie dopuszcza się poprzeczne ryzyko od szlifowania głębokości ponad połowa odchyłki średnicy.

3.3. Powierzchnia elektrod wykonanych rysowanie, musi być oczyszczona z tlenków, technologicznych smarów i innych zanieczyszczeń chemiczną (wytrawiania).

Na powierzchni elektrod niedozwolone ślady ciągnięcia głębokości ponad połowa tolerancji średnicy.

3.4. Nierównomierność średnicy na długości elektrod i овальность nie powinny być bardziej dopuszczalnych odchyleń na średnicy.

3.5. Elektrody powinny być proste. Непрямолинейность elektrod nie powinna być większa niż 0,25% długości.

3.6. Końcówki elektrody powinny mieć proste cięcie. Niedozwolone na торцевом przekroju elektrod odpryski wielkości ponad odchyłki średnicy.

3.7. Wewnętrzne rozwarstwienia i pęknięcia nie są dozwolone.

4. ZASADY ODBIORU

4.1. Elektrody biorą partiami. Partia powinna składać się z elektrod wykonanych z wsadów jednego gotowania, i oprawione jednym dokumentem o charakterze.

Dokument o jakości powinien zawierać:

nazwa przedsiębiorstwa-producenta i znak firmowy producenta;

nazwę i markę produktu;

numer partii;

wynik analizy chemicznej;

datę produkcji;

wiele partii i ilość miejsc w partii;

oznaczenie standardu.

Dokument o charakterze inwestują w szufladzie N 1.

Masa partii nie powinna być większa niż 1300 kg.

4.2. W celu określenia dodatków aktywujących wybierają trzy-pięć spawanej lub spiekany pręta proszku od każdej partii.

Oznaczanie zanieczyszczeń prowadzi przedsiębiorstwo-producent na każdej partii wolframu w proszku na próbce według GOST 20559−75.

4.3. Sprawdzanie zgodności elektrod pp.2.1, 3.2−3.7 spędzają na każdej elektrodzie.

4.4. W przypadku uzyskania niezadowalających wyników według składu chemicznego na niego prowadzą powtórnych badań na podwójnej próbce pobranej z tej samej partii. Wyniki ponownych badań rozprzestrzeniają się na całą partię.

5. METODY BADAŃ

5.1. Pobieranie i przygotowanie próbek

5.1.1. W celu określenia dodatków aktywujących od próbki wybierają trzy-pięć pręta proszku, wybijają kawałki o masie 30−50 g i истирают ich mechanicznej w moździerzu.

Otrzymany proszek poddano separacji magnetycznej.

5.2. Zawartość zanieczyszczeń aluminium, żelaza, krzemu, molibdenu, wapnia, niklu określają według GOST 14339.5−91.

Zawartość dodatków aktywujących (dwutlenku toru, lantanu, itru) określa się wg procedur zawartych w aplikacji.

Zawartość wolframu określają na podstawie różnicy w 100% i sumy zawartości zanieczyszczeń.

5.3. Wymiary geometryczne, równomierność średnicy na długości i овальность elektrod sprawdzają się mikrometrów według GOST 6507−90 lub штангенциркулем według GOST 166−89, a także linijki zgodnie z GOST 427−75.

5.4. Jakość powierzchni elektrod sprawdzone wizualnie. W przypadku sprzeczności w ocenie jakości stosuje się optyczne, środki i narzędzia pomiarowe.

5.5. Prostoliniowość elektrod sprawdzają za pomocą sondy po DRUGIEJ 2−034−225−87* na płaskiej powierzchni metalowej według GOST 10905−86.
________________
* Dokument jest chroniony prawem autorskim opracowaniem. Więcej informacji znajduje się pod linkiem. — Uwaga producenta bazy danych.

5.6. Sprawdzanie braku wewnętrznych delaminacji, pęknięć odbywa się za pomocą токовихревого defektoskop.

6. OZNAKOWANIE, OPAKOWANIE, TRANSPORT I PRZECHOWYWANIE

6.1. Każdy elektroda musi być oznakowany zgodnie z tabela.4.

Tabela 4

Elektrody o średnicy 3,0 mm i więcej jest dozwolone zaznaczać zdjęciem sfazowań 1 mm45° lub rys.

Oznakowanie musi być wydrukowany na jednym z końców elektrody.

Oznakowanie może być wydrukowany na koniec w postaci taśmy lub punktu na powierzchni u boku długości 5−10 mm.

Oznaczone kolorami, zaleca się wykonać lakierem nitrocelulozy CN-62 w zgodności dokumentacji technicznej.

6.2. Elektrody jednej marki, jednego średnicy powinny być układane w kartony, pudełka z tektury z ложементами ze styropianu, tektury lub prasowanej grubego papieru.

6.3. Na każdym opakowaniu z elektrodami przyklejona etykieta zawierająca:

nazwa producenta lub znak towarowy;

nazwa produktu;

oznaczenie produktu;

ilość, szt.;

numer partii;

datę produkcji;

rodzaj znakowania;

stempel kontroli technicznej.

6.4. Pudełka z elektrodami pakują w deszczułkowe pocztowe według GOST 2991−85 typu 1 lub 2, wyłożone wewnątrz opakowania papier wodoodporny zgodnie z GOST 8828−89. Pozostały wolny ilość pocztowej szczelnie wypełniają opakowań z papieru lub watą według GOST 5679−91.

Masa pocztowej brutto — nie więcej niż 40 kg.

6.5. Oznakowanie pocztowej przeprowadza się zgodnie z GOST 14192−96 z nałożeniem dodatkowych danych:

nazwy, marki, rozmiaru elektrod;

pokoje partii;

chcesz opakowania;

masy netto.

6.6. Pakiety elektrody przenoszą wszystkimi rodzajami transportu w krytych środkach transportu.

Podczas transportu układanie skrzynek powinna ostrzegać ich przemieszczenia, uszkodzenia mechaniczne opakowania i elektrod, wilgoć.

Warunki transportu w części oddziaływania czynników klimatycznych — w grupie ЖГОСТ 15150−69.

6.7. Przechowywać elektrody powinny być w opakowaniu, przewidzianej w p. 6.4, w grupie warunków przechowywania L GOST 15150−69.

APLIKACJA (obowiązkowe)

APLIKACJA
Obowiązkowe

1. METODA OZNACZANIA ZAWARTOŚCI TLENKU LANTANU

Metoda przyjęta definicja tlenku lantanu w лантанированных spawanych wolframu штабиках i elektrodach.

1.1. Istota metody

Metoda opiera się na oddziale lantanu od wolframu растворением wstępnie utlenionego i прокаленного próbki do wolframu bezwodnika () w roztworze węglanu sodu.

Przy tym lantanu, znajdujący się w wolframu w postaci , wytrąca, a растворимую formularz lantanu доосаждают amoniakiem w postaci .

Osad odsączono, rozpuszcza się w kwasie solnym i ponownie wytrąca pełna lantanu amoniakiem w postaci , który odsączono, przemyto i zapalić do .

Błąd metody przy masowym udziale tlenku lantanu od 1% do 3% wynosi 0,1%, przy masowym udziale tlenku lantanu mniej niż 1%-0,05%.

1.2. Odczynniki

Sód węgiel krystaliczny według GOST 84−76, 30%-roztwór.

Amoniakowa według GOST 3760−79, 25%-roztwór.

Kwas solny według GOST 3118−77, gęstości 1,12 g/cm.

Woda destylowana według GOST 6709−72.

1.3. Przygotowanie próbek

Wolfram bezwodnik wstępnie zapalić w муфельной piecu w 700−750 °C w ciągu 1,5−2 h.

Wolframu w proszku, próbę od штабика lub elektrody utleniają się do bezwodnika прокаливанием w муфельной piecu w temperaturze 700−750 °C. W tym próbki przelewa się do porcelanowy tygiel na 1/3 jego wysokości i umieścić w муфель po 400−500 °C na 1,5−2 godz., a następnie zwiększyć temperaturę do 700−750 °C i utrzymywano tygiel do pełnego utleniania proszku (~3 godz.).

Dla równomiernego utleniania tygiel wolframu dwa-trzy razy wyjąć z pieca i próbkę wymieszać.

1.4. Przeprowadzenie analizy

2−3 g wolframu bezwodnika są umieszczone w szklance na 150−200 cm, приливают 50−70 cmroztworu węglanu sodu i rozpuszcza się po podgrzaniu.

Po rozwiązaniu wolframu bezwodnika roztwór rozcieńczono wodą destylowaną do objętości ~100 cm, dodać 20−30 cmroztworu amoniaku, szkło umieszczone na elektryczną parowej i dają osadu скоагулировать. Osad przesączono przez filtr — «biała wstążka» z adsorbenta, przemyto ciepłą 5% roztworem amoniaku; filtr z osadem umieścić w szklance, w którym prowadzono osadzanie, dodają 15−20 cmkwasu solnego i ogrzewano zawartość szklanki, aż do całkowitego rozpuszczenia osadu i моцерации filtra.

Zawartość szklanki rozcieńczono wodą destylowaną do 80−100 cm, masę papierową odsączono, dwa-trzy razy umyć ciepłą wodą zakwaszoną, łącząc popłuczyny z podstawowym udało.

Przesącz zneutralizować roztworem amoniaku w лакмусу, po czym приливают jeszcze 15−20 cmamoniaku.

Osad dają скоагулировать, następnie przesączono przez filtr — «biała wstążka» z adsorbenta. Osad przemywa się gorącą wodą, do której dodano kilka kropli roztworu amoniaku do negatywnej reakcji na (próba z i ).

Umyte osad z filtrem wstępnie umieszczone w użyciu i ważony porcelanowy tygiel, озоляют i zapalić w муфельной piecu w temperaturze 700−750 °c do stałej masy.

1.5. Przetwarzanie wyników

Ułamek masowy tlenku lantanu w procentach, oblicza się według wzoru

,

gdzie  — masa osadu, g;

 — masa zaczepu wolframu bezwodnika (), g;

 — współczynnik przeliczenia z wolframu bezwodnika na wolfram.

Uwaga. Użyciu osad tlenku lantanu zawiera tlenek żelaza, której ilość jest bardzo mała w porównaniu z ilością tlenku lantanu, więc masę tlenku żelaza można pominąć.


Jeśli chcesz definicja czystego tlenku lantanu, użyciu osad rozpuszcza się w kwasie solnym, колориметрируют żelazo i różnicy określają masę tlenku lantanu.

2. METODA OZNACZANIA ZAWARTOŚCI TLENKU ITRU

Metoda przyjęta definicja tlenku itru w иттрированных spawanych wolframu штабиках i elektrodach.

2.1. Istota metody

Metoda opiera się na oddziale itru od wolframu растворением badanej próbki w фтористоводородной kwasie z dodatkiem kwasu azotowego.

Przy masowym udziale tlenku itru od 1 do 3% dokładność metody wynosi 4−5%.

2.2. Aparatura, odczynniki i roztwory

Szafa suszarka, zapewniający ogrzewanie do temperatury (150±50) °C.

Piec muflowy z termoparą, zapewniająca ogrzewanie do temperatury (1100±50) °C.

Kubki i naczynia do spalań, tygle platynowe — GOST 6563−75.

Naczynia laboratoryjne porcelanowa — GOST 9147−80.

Kwas fluorowodorowy (плавиковая kwas) — według GOST 10484−78.

Kwas azotowy — GOST 4461−77.

Amoniakowa — GOST 3760−79, rozcieńczony 1:1.

Lejki plastikowe.

Woda destylowana — GOST 6709−72.

Alkohol etylowy ректификованный — GOST 5962−67*.
________________
* Na terenie Federacji Rosyjskiej działa GOST R 51652−2000.

Papier filtr laboratorium — GOST 12026−76.

2.3. Przygotowanie próbek

Próbki иттрированного wolframu oczyszczone z ewentualnych zabrudzeń mycie ich kilka razy spirytusem, a następnie suszenie w wietrzenie szafy w temperaturze 50−70 °c przez 10 min.

Przygotowane próbki przechowywać w szklanych бюксах lub buteleczkach z притертыми korkami.

2.4. Przeprowadzenie analizy

Tuz o masie 1 g umieszcza się w platynową kubek o pojemności 100 cm, dodać 25−30 cmkwasu fluorowodorowego i ostrożnie kroplami kwas azotowy do rozpuszczania metalu.

Po całkowitym rozpuszczeniu wolframu i zaprzestania wydzielania tlenków azotu do filiżanki, dodać 30 cmwody, ogrzewanej do temperatury 80−90 °C.

Roztworu z osadem dają się rozstrzygnąć w ciągu 1 h, po czym przesączono przez pe lejek.

Przed przez odsączenie na filtr umieszcza się niewielką ilość adsorbujące.

Po przeniesieniu zanurzenie na filtr dno filiżanki wycierają kawałek mokrego filtra i wszystkie treści na nim przelewa na filtr ciepłą wodą. Następnie osad przemywa się pięć-sześć razy gorącym roztworem amoniaku (60−70 °C) i jeszcze dwa-trzy razy gorącą wodą.

Umyte osad przenoszą w pre-ważony porcelanowy tygiel, suszone na wietrzenie szafy w temperaturze 100−150 °C, a następnie zapalić w муфельной piecu w temperaturze 650−700 °c do stałej masy i zważono w postaci tlenku itru.

2.5. Przetwarzanie wyników

Ułamek masowy tlenku itru w procentach, oblicza się według wzoru

,

gdzie  — masa прокаленного reszty, g;

 — masa zaczepu próbki, r.

3. METODA OZNACZANIA ZAWARTOŚCI DWUTLENKU TORU

Metoda ustawia wykrywania dwutlenku toru w торированных spawanych wolframu штабиках i elektrodach.

3.1. Istota metody

Metoda opiera się na edukacji zanurzenie po rozpuszczeniu próbki w mieszaninie фтористоводородной i kwasu azotowego.

Błąd metody przy masowym udziale dwutlenku toru od 1,5% do 2% wynosi 0,1%.

3.2. Odczynniki

Kwas fluorowodorowy (плавиковая) — GOST 10484−78.

Kwas azotowy, zgodnie z GOST 4461−77.

Amoniakowa według GOST 3760−79, rozcieńczony 1:1.

Woda destylowana według GOST 6709−72.

3.3. Przygotowanie próbek

Próbki gotować przez kilka minut w roztworze ługu do całkowitego usuwania tlenków z powierzchni, wypłukać w wodzie destylowanej i suszy w wietrzenie szafy.

3.4 Przeprowadzenie analizy

Tuz masie 1−2 g umieszcza się w platynową kubek o pojemności 100 cm, dodać 25−30 cmkwasu fluorowodorowego i ostrożnie kroplami dodać kwas azotowy.

Po całkowitym rozpuszczeniu wolframu i zaprzestania wydzielania tlenków azotu do filiżanki, dodać 30 cmciepłej wody. Roztworu z osadem tlenku toru dają się rozstrzygnąć w ciągu 1 h, po czym przesączono przez каучуковую, винипластовую lub platynową lejek.

Przed przez odsączenie na filtr umieszcza się niewielką ilość adsorbujące.

Po przeniesieniu zanurzenie na filtr dno filiżanki wycierają kawałek mokrego filtra i umyć filiżankę gorącą wodą. Gdy osad tlenku toru w pełni przeniesiony na filtr, kilka razy umyć ciepłą wodą, a następnie pięć-sześć razy gorącym roztworem amoniaku i jeszcze dwa-trzy razy gorącą wodą.

Mokry filtr przenoszą w pre-ważony do stałej masy porcelany lub platynowy tygiel, озоляют, zapalić się w temperaturze 750−800 °C i zważono.

Jednocześnie prowadzą kontrolny doświadczenie ze wszystkimi odczynnikami.

3.5. Przetwarzanie wyników

Ułamek masowy dwutlenku toru w procentach, oblicza się według wzoru

,

gdzie  — masa osadu , g;

 — masa osadu w doświadczeniu kontrolnym, g;

 — masa zaczepu próbki, r.