GOST 1953.16-79
GOST 1953.16−79, Brązu i cyny. Metoda określania tytanu (ze Zmianami N 1, 2)
GOST 1953.16−79
Grupa В59
MIĘDZYPAŃSTWOWY STANDARD
BRĄZY CYNOWE
Metoda określania tytanu
Tin bronze.
Method for the determination of titanium
ОКСТУ 1709
Data wprowadzenia 1981−01−01
DANE INFORMACYJNE
1. OPRACOWANY I PRZEDSTAWIONY przez Ministerstwo nieżelaznych ZSRR
2. ZATWIERDZONY I WPROWADZONY W życie Rozporządzeniem Państwowego komitetu ZSRR według standardów
3. WPROWADZONY PO RAZ PIERWSZY
4. ODNOŚNE REGULACJE-DOKUMENTY TECHNICZNE
Oznaczenie NTD, na który dana link |
Numer rozdziału, punktu, litery |
GOST 8.315−97 |
4.4 |
GOST 1953.1−79 |
1.1 |
GOST 3118−77 |
2 |
GOST 4204−77 |
2 |
GOST 4461−77 |
2 |
GOST 5017−74 |
Wprowadzenie część |
GOST 6552−80 |
2 |
GOST 10929−76 |
2 |
GOST 25086−87 |
Wprowadzenie część, 4.4 |
5. Ograniczenia okresu ważności cięcie za pomocą protokołu N 5−94 Międzypaństwowej Rady ds. standaryzacji, metrologii i certyfikacji (ИУС 11−12−94)
6. WYDANIE ze Zmianami N 1, 2, zatwierdzonej w lutym 1983 r., w sierpniu 1990 r. (ИУС 6−83, 11−90)
Niniejszy standard określa fotometryczny metoda określania tytanu (od 0,02% do 0,2%), ołowiu бронзах według GOST 5017.
Metoda opiera się na edukacji tytanem w сернокислой środowisku z nadtlenkiem wodoru żółto-pomarańczowy kompleksu.
(Zmodyfikowana wersja, Zm. N 2).
1. WYMAGANIA OGÓLNE
1.1. Ogólne wymagania dotyczące metod analizy — według GOST 25086 z dodatkiem w pkt 1.1 GOST 1953.1.
(Zmodyfikowana wersja, Zm. N 1, 2).
2. APARATURA, ODCZYNNIKI I ROZTWORY
Фотоэлектроколориметр lub spektrofotometr.
Kwas azotowy, zgodnie z GOST 4461.
Kwas siarkowy według GOST 4204, rozcieńcza się 1:1 i 1:4.
Kwas solny według GOST 3118.
Mieszanka kwasów; jest przygotowany w następujący sposób: trzy części kwasu solnego miesza się z dwóch części kwasu azotowego.
Kwas ортофосфорная według GOST 6552.
Nadtlenek wodoru (пергидроль) zgodnie z GOST 10929.
Tytan metaliczny o zawartości co najmniej 99,5% czystego tytanu.
Standardowy roztwór tytanu; jest przygotowany w następujący sposób: 0,201 g metalicznego tytanu rozpuszcza się po podgrzaniu do 100 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:4. Następnie podczas gotowania utleniają tytan, dodając kroplami kwas azotowy, aż do odbarwienia roztworu. Roztwór gotować 2−3 min. Po schłodzeniu tłumaczą w kolbie miarowej o pojemności 500 cm, dodać do kreski wodą i wymieszać.
1 cmroztworu zawiera 0,0004 g tytanu.
3. PRZEPROWADZENIE ANALIZY
3.1. Tuz stopu o masie 1 g umieszcza się w zlewce o pojemności 250 cm, dodać 15 cmmieszaniny kwasów, serwowane jest strefą szybą i rozpuszcza się po podgrzaniu, do roztworu dodaje się 20 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:1, i упаривают przed rozpoczęciem zaznaczania białego dymu kwasu siarkowego. Po schłodzeniu szklane i ścianki szklanki spłukać wodą i powtórzyć выпаривание przed rozpoczęciem zaznaczania białego dymu kwasu siarkowego. Po schłodzeniu pozostałość rozpuszcza się w wodzie, przenoszą roztwór w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać 3 cmортофосфорной kwasu, 1 cmnadtlenku wodoru, wlać do kreski wodą, wymieszać i zmierzyć gęstość optyczną roztworu na фотоэлектроколориметре z niebieskim nd lub na spektrofotometrze przy 410 nm w kuwecie o grubości chłonnego warstwy 1 cm Roztworu porównania służy ten sam roztwór bez nadtlenku wodoru.
3.2. Tworzenie krzywej kalibracyjnej
Do kolby o pojemności 100 cmприливают 0; 0,5; 1,0; 2,0; 3,0; 4,0; 5,0 i 7,0 cmstandardowego roztworu tytanu, 20 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:1, 3 cmортофосфорной kwasu, 1 cmnadtlenku wodoru, wlać do kreski wodą i wymieszać. Dalej analiza zachowują, jak podano w p. 3.1.
4. PRZETWARZANIE WYNIKÓW
4.1. Ułamek masowy tytanu () w procentach, oblicza się według wzoru
,
gdzie — liczba tytanu, znajdująca się po градуировочному grafikę, g;
— masa stopu r.
4.2. Rozbieżności wyników równoległych definicji nie powinny przekraczać wartości dopuszczalnych odchyłek ( — wskaźnik zbieżności podczas 3) podanych w tabeli.
Udział masowy tytanu,% |
, % |
, % |
Od 0,02 do 0,05 subskryb. |
0,005 |
0,007 |
W. św. 0,05 «0,1 « |
0,01 |
0,01 |
«0,1» 0,2 « |
0,02 |
0,03 |
(Zmodyfikowana wersja, Zm. N 2).
4.3. Rozbieżności w wynikach badań uzyskanych w dwóch różnych laboratoriach, lub dwóch analizy wyników uzyskanych w tym samym laboratorium, ale w różnych warunkach ( — wskaźnik powtarzalności), nie powinny przekraczać wartości podanych w tabeli.
4.4. Kontrola dokładności wyników analizy spędzają w Państwowym standardowych próbek ołowiu brąz, nowo zatwierdzone według GOST 8.315, lub metodą dodatków, zgodnie z GOST 25086.
4.3, 4.4. (Wprowadzone dodatkowo, Zm. N 2).