GOST R 55685-2013

• gost-r-55685-2013.pdf (1.62 MiB)
  ГОСТ Р 55685-2013

GOST R 55685−2013 Miedź blister. Metody analizy

GOST R 55685−2013

NORMA KRAJOWA FEDERACJI ROSYJSKIEJ

MIEDŹ BLISTER

Metody analizy

Blister copper. Methods of analysis

OX 77.120.30

Data wprowadzenia 2014−09−01

Przedmowa

1 ZAPROJEKTOWANY spółką akcyjną «Ural naukowo-badawczy i projektowy instytut wzbogacania i obróbki mechanicznej kopalin» (JSC «Уралмеханобр»)

2 WPISANY komitet Techniczny dla normalizacji TC 368 «Miedź"

3 ZATWIERDZONY I WPROWADZONY W życie Rozporządzenie Federalnej agencji ds. regulacji technicznej i metrologii od 31 października 2013 r. N 1328-st

4 WPROWADZONO PO RAZ PIERWSZY


Zasady stosowania niniejszego standardu nie jest ustawiony w GOST R 1.0−2012 (w sekcji 8). Informacja o zmianach do niniejszego standardu została opublikowana w corocznym (według stanu na 1 stycznia bieżącego roku) informacji o indeksie «Krajowe standardy», a oficjalny tekst zmian i poprawek — w comiesięcznym biuletynie indeksie «Krajowe standardy». W przypadku rewizji (wymiany) lub odwołania niniejszego standardu powiadomienie zostanie opublikowany w najbliższym wydaniu miesięcznego wskaźnika informacyjnego «Krajowe standardy». Odpowiednia informacja, powiadomienie i teksty umieszczane są także w systemie informatycznym do wspólnego użytku — na oficjalnej stronie Federalnej agencji ds. regulacji technicznej i metrologii w sieci Internet (gost.ru)

1 Zakres zastosowania

Niniejszy standard określa:

— ogólne wymagania dotyczące metod analizy zgrubnej miedzi wszystkich marek;

— metody pomiarów masowych udziałem miedzi i zanieczyszczeń w zgrubnej miedzi.

2 powołania Normatywne

W tym standardzie stosowane przepisy linki na następujące standardy:

GOST 8.315−97 Państwowa system zapewnienia jednolitości pomiarów. Standardowe próbki składu i właściwości substancji i materiałów. Główne postanowienia

GOST 83−79 Odczynniki. Sód dwutlenku węgla. Warunki techniczne

GOST 849−2008 Nikiel podstawowy. Warunki techniczne

GOST 859−2001 Miedź. Marki

GOST 860−75 Cyny. Warunki techniczne

GOST 1027−67 Odczynniki. Ołowiu (II) уксуснокислый 3-wodny. Warunki techniczne

GOST 1089−82 Antymon. Warunki techniczne

GOST 1277−75 Odczynniki. Srebrny азотнокислое. Warunki techniczne

GOST 1770−74 (ISO 1042−83, ISO 4788−80) Naczynia pomiar laboratoryjny szklany. Cylindry, zlewki, kolby, probówki. Ogólne warunki techniczne

GOST 1973−77 Bezwodnik мышьяковистый. Warunki techniczne

GOST 2062−77 Odczynniki. Kwas бромистоводородная. Warunki techniczne

GOST 2713−74 Sól бертолетова techniczna. Warunki techniczne

GOST 3118−77 Odczynniki. Kwas solny. Warunki techniczne

GOST 3652−69 Odczynniki. Kwas cytrynowy monohydrat i bezwodny. Warunki techniczne

GOST 3760−79 Odczynniki. Amoniakowa. Warunki techniczne

GOST 3765−78 Odczynniki. Amon молибденовокислый. Warunki techniczne

GOST 3778−98 Ołowiu. Warunki techniczne

GOST 4108−72 Odczynniki. Baru chlorek 2-wodny. Warunki techniczne

GOST 4109−79 Odczynniki. Brom. Warunki techniczne

GOST 4110−75 Odczynniki. Bizmutu (III) азотнокислый 5-wodny. Warunki techniczne

GOST 4147−74 Odczynniki. Żelaza (III) chlorek 6-wodny. Warunki techniczne

GOST 4159−79 Odczynniki. Jod. Warunki techniczne

GOST 4160−74 Odczynniki. Potas бромистый. Warunki techniczne

GOST 4165−78 Odczynniki. Miedź (II) siarczanu 5-zjeżdżalnia. Warunki techniczne

GOST 4197−74 Odczynniki. Sód азотистокислый. Warunki techniczne

GOST 4204−77 Odczynniki. Kwas siarkowy. Warunki techniczne

GOST 4212−76 Odczynniki. Metody przygotowania roztworów do колориметрического i нефелометрического analizy

GOST 4232−74 Odczynniki. Potasu jodku. Warunki techniczne

GOST 4233−77 Odczynniki. Sodu chlorek. Warunki techniczne

GOST 4328−77 Odczynniki. Sodu wodorotlenek. Warunki techniczne

GOST 4461−77 Odczynniki. Kwas azotowy. Warunki techniczne

GOST 4465−74 Odczynniki. Nikiel (II) сернокислый 7-wodny. Warunki techniczne

GOST 4520−78 Odczynniki. Rtęć (II) азотнокислая 1-zjeżdżalnia. Warunki techniczne

GOST 4689−94 Wyroby ogniotrwałe периклазовые. Warunki techniczne

GOST 5100−85 Soda soda kalcynowana techniczna. Warunki techniczne

GOST 5456−79 Odczynniki. Hydroksyloaminy chlorowodorek. Warunki techniczne

GOST 5457−75 Acetylen rozpuszczony i gazowy techniczny. Warunki techniczne

GOST 5556−81 Wata medyczna higroskopijny. Warunki techniczne

GOST 5583−78 (ISO 2046−73) Tlen gazowy techniczny i medyczny. Warunki techniczne

GOST 5789−78 Odczynniki. Toluen. Warunki techniczne

GOST 5817−77 Odczynniki. Kwas winowy. Warunki techniczne

GOST 5828−77 Odczynniki. Диметилглиоксим. Warunki techniczne

GOST 5845−79 Odczynniki. Potas-sód виннокислый 4-wodny. Warunki techniczne

GOST 6344−73 Odczynniki. Тиомочевина. Warunki techniczne

GOST 6563−75 Wyroby techniczne z metali szlachetnych i ich stopów. Warunki techniczne

GOST 6613−86 Siatki druciane tkane o oczkach kwadratowych. Warunki techniczne

GOST 6691−77 Odczynniki. Mocznik. Warunki techniczne

GOST 6709−72 Woda destylowana. Warunki techniczne

GOST 6835−2002 Złoto i stopy na jego podstawie. Marki

GOST 6836−2002 Srebro i stopy na jego podstawie. Marki

GOST 7172−76 Odczynniki. Potas пиросернокислый

GOST 8429−77 Bura. Warunki techniczne

GOST 8677−76 Odczynniki. Wapnia tlenek. Warunki techniczne

GOST 9147−80 Przybory i urządzenia laboratoryjne porcelanowe. Warunki techniczne

GOST 9849−86 Proszku żelaza. Warunki techniczne

GOST 10157−79 Argon gazowy i ciekły. Warunki techniczne

GOST 10178−85 cement Portlandzki i шлакопортландцемент. Warunki techniczne

GOST 10298−79 Selen techniczny. Warunki techniczne

GOST 10360−85 Proszki периклазовые spiekany do produkcji wyrobów. Warunki techniczne

GOST 10929−76 Odczynniki. Wodoru nadtlenek. Warunki techniczne

GOST 12026−76 Papier filtr laboratorium. Warunki techniczne

GOST 14261−77 Kwas solny szczególnej czystości. Warunki techniczne

GOST 16539−79 Odczynniki. Miedzi (II) tlenek. Warunki techniczne

GOST 18300−87 Alkohol etylowy ректификованный techniczny. Warunki techniczne

GOST 20015−88 Chloroform. Warunki techniczne

GOST 20448−90 skroplone Gazy węglowodorowe paliwa dla komunalno-bytowego konsumpcji. Warunki techniczne

GOST 20478−75 Odczynniki. Amon надсернокислый. Warunki techniczne

GOST 21241−89 Pincety medyczne. Ogólne wymagania techniczne i metody badań

GOST 22867−77 Odczynniki. Amon азотнокислый. Warunki techniczne

GOST 25086−2011 metale Nieżelazne i ich stopy. Ogólne wymagania dotyczące metod analizy

GOST 25336−82 Przybory i urządzenia laboratoryjne szklane. Rodzaje, podstawowe parametry i wymiary

GOST 29169−91 (ISO 648−77) Naczynia laboratoryjne szklane. Pipety z jednym znacznikiem

GOST 29227−91 (ISO 835−1-81) Naczynia laboratoryjne szklane. Pipety stopniowane. Część 1. Wymagania ogólne

GOST 29251−91 (ISO 385−1-84) Naczynia laboratoryjne szklane. Biurety. Część 1. Wymagania ogólne

GOST 31290−2005 Platyna аффинированная. Warunki techniczne

GOST 31291−2005 Pallad аффинированный. Warunki techniczne

GOST R 8.563−2009 Państwowa system zapewnienia jednolitości pomiarów. Metody (techniki) pomiarów

GOST R 8.568−97 Państwowa system zapewnienia jednolitości pomiarów. Certyfikacja urządzeń badawczych. Główne postanowienia

GOST R ISO 5725−1-2002 Dokładność (poprawność i precyzja) metod i wyników pomiarów. Część 1. Postanowienia ogólne i definicje

GOST R ISO 5725−6-2002 Dokładność (poprawność i precyzja) metod i wyników pomiarów. Część 6. Korzystanie z wartości precyzji w praktyce

GOST R 52361−2005 Kontrola obiektu analityczne. Terminy i definicje

GOST R 53228−2008 Waga zdecydować się w działaniu. Część 1. Metrologiczne i techniczne wymagania. Testy

GOST R 54310−2011 Miedź blister. Warunki techniczne

ST СЭВ 543−77 Liczby. Zasady zapisu i zaokrąglania

Uwaga — Podczas korzystania z niniejszym standardem wskazane jest, aby sprawdzić działanie odwołania standardów w systemie informatycznym do wspólnego użytku — na oficjalnej stronie Federalnej agencji ds. regulacji technicznej i metrologii w sieci Internet lub rocznego dla wskaźnika «Krajowe standardy», który opublikowany został według stanu na dzień 1 stycznia bieżącego roku, a w wersji miesięcznego wskaźnika informacyjnego «Krajowe standardy» za rok bieżący. Jeśli wymieniony referencyjny standard, na który dana недатированная link, zaleca się korzystać z aktualną wersję tego standardu, z uwzględnieniem wszystkich wprowadzonych w tej wersji zmian. Jeśli wymieniony referencyjny standard, na który dana datowany na link, zaleca się korzystać z wersji tej normy z wymienionych powyżej roku zatwierdzenia (przyjęcia). Jeśli po zatwierdzeniu niniejszego standardu odniesienia standard, na który dana datowany na link, wprowadzono zmiany, mające wpływ na pozycję, na którą dana link, to jest to pozycja zaleca się stosować bez uwzględnienia tej zmiany. Jeśli referencyjny standard anulowane bez wymiany, to stan, w którym dana link do niego, stosuje się w zakresie nie wpływających na ten link.

3 Terminy i definicje

W tym standardzie stosowane terminy zgodnie z GOST 25086, GOST R 52361, GOST R 8.563, GOST R ISO 5725−1, GOST R ISO 5725−6.

4 wymagania Ogólne

4.1 Pobieranie i przygotowanie próbek zgrubnej miedzi do pomiarów prowadzone zgodnie z GOST R 54310.

4.2 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarów według GOST 25086.

4.3 Podczas wykonywania pomiarów stosuje się wagi laboratoryjne wg GOST R 53228, klasa dokładności wagi powinien być podany w konkretnej metody pomiarów.

Uwaga — Jeśli klasa tolerancji nie jest określony w metodzie pomiarów, ważenie analizowanych substancji, substancje do przygotowania roztworów znanego stężenia metali i opadów w гравиметрическом metodzie spędzają na wadze specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228.

4.4 Tuz zgrubnej miedzi waży się z dokładnością do czterech cyfr po przecinku, jeśli nie ma wskazań w danej metodzie pomiaru.

4.5 Do wyżarzania i wtapiania stosuje się piece laboratoryjne piece muflowe, zapewniające temperaturę ogrzewania do (1100±5) °C (pod warunkiem, że w metodyce pomiarów nie jest ustawiona inna temperatura). Do suszenia stosuje się suszarki laboratoryjne, szafy, zapewniające temperaturę grzania nie mniej (250±3) °C w Celu rozpuszczenia i odparowywania roztworów stosuje się elektryczne płyty z zamkniętym elementem grzejnym, zapewniające temperaturę grzania do 350 °C.

4.6 w Celu przeprowadzenia pomiarów stosuje się miarka zaplecze laboratoryjne szklane naczynia nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 1770, GOST 29169, GOST 29227, GOST 29251, naczynia i sprzęt zgodnie z GOST 25336, naczynia i sprzęt (tygle, łódeczki, wstawki wentylacyjne do eksykatorów próżniowych, itp.) zgodnie z GOST 9147, a także wyroby z platyny według GOST 6563, naczynia z стеклоуглерода marki SU-2000.

4.7 Stosowane w metodach pomiaru narzędzia pomiarowe muszą posiadać obowiązujące świadectwa legalizacji i/lub certyfikaty kalibracji, sprzęt musi być poświadczone przez GOST R 8.568.

4.8 ułamek masowy miedzi i zanieczyszczeń określają równolegle w dwóch lub trzech навесках liczby równoległych definicji, których liczba wskazuje w konkretnej metody pomiarów. Jednocześnie z przeprowadzeniem pomiarów w tych samych warunkach spędzają kontrolny doświadczenie, aby wprowadzić poprawki do wyników pomiarów (za wyjątkiem pomiarów masowego udziału w miedzi).

4.9 Stosowane w metodach pomiarów odczynniki muszą posiadać kwalifikacje nie niższe «czysty do analizy». Dopuszcza się stosowanie odczynników niższych kwalifikacji, pod warunkiem zapewnienia ich charakterystyk metrologicznych wyników pomiarów znormalizowanych w metodzie pomiaru. Obowiązkowe stosowanie odczynników wysokich kwalifikacji określonych w metodzie pomiaru.

4.10 Do przygotowania roztworów i przy prowadzeniu badań stosuje badań laboratoryjnych wody nie mniej niż czystą woda destylowana według GOST 6709, jeśli nie jest przewidziana inna.

4.11 Okres przechowywania roztworów — zgodnie z wymaganiami GOST 4212, jeśli nie ma innych zaleceń w instrukcji pomiarów.

4.12 Sprawdzenie kwalifikowalności wyników pomiarów i ustalenie ostatecznego wyniku odbywa się zgodnie z GOST R ISO 5725−6.

4.13 Kontrola dokładności wyników pomiarów

Kontrola dokładności wyników pomiarów odbywa się zgodnie z GOST 25086 i z uwzględnieniem GOST R ISO 5725−6.

4.14 publikacja wyników pomiarów

Wyniki pomiarów są w postaci (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95),

gdzie  — wynik pomiaru, % (lub g/t);

 — charakterystyka błędu pomiaru, % (lub g/t).

Wartościpodane w konkretnej metody pomiarów.

Uwaga — W przypadku gdy za ostateczny wynik pomiaru przyjmuje się medianę wartości krytycznej różnicy i techniczne błędy obliczana zgodnie z GOST R ISO 5725−6.

4.15 Zaokrąglanie wyników pomiarów odbywa się zgodnie z wymaganiami ST СЭВ 543.

4.16 Dopuszcza się stosowanie innych metod pomiaru, atestowanych w określony sposób, zgodnie z GOST R 8.563 i zapewniających metrologiczne cechy nie gorsze od określonych w niniejszym standardzie.

4.17 w Przypadku wystąpienia rozbieżności pomiędzy dostawcą i odbiorcą w jakości obróbki zgrubnej miedzi арбитражными metodami pomiarów są metody określone w niniejszym standardzie.

4.18 Wymagania bezpieczeństwa, metody pomiarów — zgodnie z GOST 25086.

5 Metody pomiaru masowego udziału w miedzi

5.1 Zakres zastosowania

Niniejszy paragraf wyznacza электрогравиметрический metoda pomiaru masowego udziału miedzi (w sumie ze srebrem) w zakresie od 96,00% 99,85%.

5.2. Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Dokładność wyników pomiarów masowego udziału miedzi zaufania dla prawdopodobieństwa 0,95 nie powinna przekraczać ±0,15%.

5.3 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— instalację do elektrolizy, która zapewnia przeprowadzenie elektrolizy przy mieszaniu z natężeniem prądu od 2 do 3 A* i napięciu od 2 do 2,5 W;
_______________
* Dopuszcza się przeprowadzenie elektrolizy przy sile prądu od 1 do 4 A.


— elektrody platynowe netto cylindryczne według GOST 6563;

— szafa suszarka laboratoryjna z termostatem, który zapewnia temperaturę ogrzewania do 250 °C;

— spektrofotometr lub fotometry fotoelektryczne ze wszystkimi akcesoriami, który umożliwia prowadzenie pomiarów przy długości fali od 434 do 440 nm;

— spektrometr atomowej emisyjny z indukcyjnie związanej osocza;

— spektrometr atomowej абсорбционный dowolnego typu, który zapewnia wymaganą dokładność pomiaru, źródła promieniowania na miedź;

— sprężarka powietrza;

— piec муфельную z temperaturą ogrzewania do 1100 °C;

— kuchenkę elektryczną z zamkniętym elementem grzejnym, który zapewnia temperaturę grzania do 350 °C;

— wagi laboratoryjne specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228;

— tygle porcelanowe według GOST 9147;

— szklanki W-1−50 THS, W-1−100 THS, W-1−200 THS, W-1−250 THS według GOST 25336;

— lejek VD-1−100 LDL według GOST 25336;

— kolby pomiarowe 1−25−2, 1−100−2, 1−200−2, 1−250−2, 1−1000−2, 2−200−2, 2−250−2, 2−500−2, 2−1000−2 według GOST 1770;

— pipety nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 29169 i GOST 29227;

— szkła strefy.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— wody destylowanej według GOST 6709;

— kwas azotowy według GOST 4461, rozcieńczającą 1:4, 3:97, 1:1;

— kwas siarkowy według GOST 4204, rozcieńczony 1:1, 5:95;

— mieszanina kwasów do rozpuszczania zawieszenia zgrubnej miedzi: miesza 375 cmkwasu azotowego i 125 cmkwasu siarkowego, dodać 500 cmwody;

— amoniakowa według GOST 3760;

— amon азотнокислый według GOST 22867;

— potas пиросернокислый według GOST 7172;

— chloroform według GOST 20015;

— диэтилдитиокарбамат ołowiu (II) w [1], roztwór stężenia masowego 0,2 g/dmw chloroformie;

— alkohol etylowy ректификованный techniczny zgodnie z GOST 18300;

— miedź według GOST 859;

— miedź (II) сернокислую 5-wodne zgodnie z GOST 4165;

— państwowe standardowe próbki składu jonów miedzi;

— filtry обеззоленные w [2] lub podobne;

— papier filtracyjny według GOST 12026, marek F, FS;

— papier sygnalizacyjną uniwersalny [3];

— watę ubezpieczenie гигроскопическую według GOST 5556;

— roztwory miedzi znanej koncentracji.

5.4 Metody pomiarów

Metoda opiera się na pomiarze masy miedzi wytwarzanej za pomocą elektrolizy na platynowym netto katodzie npk сернокислом roztworze z natężeniem prądu od 2 do 3 A i napięciu od 2 do 2,5 W* i określaniu miedzi, pozostała w elektrolicie, fotometrycznej lub atomowej абсорбционным metodą, a także metodą spektrometrii emisji z indukcyjnie związanej plazmą (HISZP).
_______________
* Dopuszcza się przeprowadzenie elektrolizy przy sile prądu od 1 do 2,5 A stopniowy wzrost natężenia prądu od 3 do 4 A.

5.5 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

5.5.1 Podczas przygotowywania roztworu диэтилдитиокарбамата ołowiu (II) stężenia masowego. 0,2 g/dmw chloroformie tuz soli o masie 0,2 g umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, приливают od 100 do 200 cmchloroformu i mieszać aż do rozpuszczenia zawieszenia, wlać chloroform do etykiety. Przechowywać w склянке z ciemnego szkła w ciemnym miejscu. Roztwór przechowywać nie więcej niż dwa tygodnie.

5.5.2 Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują roztwory miedzi znanej koncentracji.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego miedzi 0,2 mg/cmtuz miedzi o masie 0,2000 g umieszcza się w zlewce o pojemności 100 cm, приливают od 10 do 15 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, i ogrzewa się do usuwania tlenków azotu i rozpuszczania zawieszenia. Następnie w szklance приливают od 50 do 70 cmwody, ogrzewać do rozpuszczenia soli, chłodzi, umieszcza się roztwór w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać.

Taki roztwór może być przygotowane z сернокислой miedzi. Tuz сернокислой miedzi o masie 0,7858 g umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, приливают 1 cmkwasu siarkowego, wlać wodą do kreski i wymieszać. Okres przechowywania zaprawy — nie więcej niż trzy miesiące.

Podczas przygotowywania roztworu B masowego stężenia miedzi 0,01 mg/cm25 cmroztworu I umieścić w kolbie miarowej o pojemności 500 cm, приливают 2 (3) cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:1, dodać wodą do kreski i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu Do masowego stężenia miedzi 0,005 mg/cm50 cmroztworu B umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać. Rozwiązania B & W stosuje się świeżo.

Dopuszcza się przygotowanie roztworu A inny stężenie miedzi w roztworze następuje rozcieńczeniu, zapewniającym stężenia roztworów B i C.

5.5.3 Tworzenie krzywej kalibracyjnej przy użyciu фотометрического metody pomiarów miedzi w elektrolicie

Do budowania krzywej kalibracyjnej w sześć делительных lejków o pojemności 100 cmkażda umieszczone: 0; 0,5; 1,0; 2,0; 3,0; 5,0 cmroztworu B. Jeśli udział masowy miedzi mniej niż 0,5 mg, stosuje się roztwór V. wszystkie lejki приливают wody do objętości 50 cm, 5 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:1, a następnie w dalszym ciągu na 5.6.3.1. Na podstawie otrzymanych danych budują wykres zależności gęstości optycznej od masy miedzi.

5.5.4 Tworzenie krzywej kalibracyjnej przy użyciu atomowej absorpcji metody pomiarów miedzi w elektrolicie

Do budowania krzywej kalibracyjnej w szereg wymiarowy kolb o pojemności 200 lub 250 cmumieszcza się roztwór A lub B, w takiej ilości, aby obserwuje liniowość krzywej kalibracyjnej w zakresie określonych stężeń.

Do budowania krzywej kalibracyjnej jest dozwolone użyć 3−7 градуировочных rozwiązań, ale nie mniej niż 3.

5.5.5 Tworzenie krzywej kalibracyjnej przy użyciu metody spektrometrii emisji z indukcyjnie związanej plazmą

Do budowania krzywej kalibracyjnej w trzy kolby o pojemności 100 cmkażda umieszcza się 1, 5, 10 cmGUS roztworu jonów miedzi lub miedzi z roztworu masowego stężeniu 1 mg/cm, przygotowanego zgodnie z GOST 4212, wlać wodą do kreski, wymieszać i otrzymują градуировочные roztwory o stężeniu 10,0, 50,0, 100 µg/cm.

5.6 Wykonanie pomiarów

5.6.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

5.6.2 Электрогравиметрический metoda pomiaru masowego udziału miedzi (w sumie ze srebrem)

Tuz zgrubnej miedzi o masie od 1 do 2 g umieszcza się w zlewce o pojemności 200 lub 250 cm, приливают od 25 do 40 cmmieszaniny kwasów do rozpuszczania, serwowane szklankę szybą (pokrywą) i spędzają rozpuszczanie najpierw bez podgrzewania, a następnie ogrzewać do rozpuszczenia zawieszenia i usuwania tlenków azotu.

Dopuszcza się rozwiązanie zawieszenia w kwas azotowy, rozcieńczonym 1:1, a następnie dodanie przed za pomocą elektrolizy od 5 do 7 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:1.

Jeśli w trakcie rozpuszczania powstaje nierozpuszczalny resztę, to w roztworze приливают 20 cmwody, ogrzewać do rozpuszczenia soli, a następnie odsącza się przez filtr średniej gęstości «biała wstążka», przemywa się sześć lub siedem razy gorącą wodą zakwaszoną kwasu azotowego, a pięć lub sześć razy gorącą wodą.

W przypadku wypadania osadu метасурьмяной kwasu (po rozwiązaniu zawieszenia powstaje mętny roztwór) roztwór упаривают do objętości od 4 do 5 cm, a następnie dodać 3 g азотнокислого amonu, приливают od 100 do 120 cmgorącej wody, gotować roztwór w ciągu 15−20 min i pozostawić w ciepłym miejscu płyty do koagulacji zanurzenie (można zostawić na noc). Następnie osad odsącza się przez gęsty filtr «niebieska wstążka», w stożek, którego włożono trochę фильтробумажной masy, i przemywa go cztery lub pięć razy gorącego kwasu azotowego, rozcieńczonego 3:97.

Filtr z osadem umieścić w porcelanowy tygiel, wysuszone i palą w муфельной piecu w temperaturze od 400 °C do 500 °C. Pozostałość one zrastają się z 5 g пиросернокислого potasu w temperaturze od 800 °C do 850 °C. Плав są wymywane do 25 cmkwasu azotowego, rozcieńczonego 3:97, a otrzymany roztwór łączą głównego фильтрату, który może być wykorzystany do przeprowadzenia elektrolizy.

Dopuszcza się łączenie roztworu po ługowania pływających bezpośrednio w szklance z elektrolitem.

Przesącz rozcieńcza 150−180 cmwody, umieścić w szklance platinum netto elektrody (katody wstępnie suszone w temperaturze od 100 °C do 105 °C i waży) i serwowane w razie potrzeby dwiema połówkami szkła lub płyty. Ustalają napięcie od 2 do 2,5 v i prąd od 2,0 do 2,5 A. Stopniowo zwiększając siłę prądu do 3 A, przeprowadzenie elektrolizy, mieszając, roztwór lub bez mieszania*.
_______________
* Dopuszcza się przeprowadzenie elektrolizy przy sile prądu od 1 do 2,5 A stopniowy wzrost natężenia prądu od 3 do 4 A.


Po sedymentacji głównej masy miedzi (około po upływie od 2 do 2,5 godz.) sprawdzają kompletność jej odkładanie. Dodać wody i, jeśli po upływie 10−15 min na nowo zanurzonej części katody nie pojawi się nalot wydzielonej miedzi, elektroliza uważa za zakończoną.

Szklanka z elektrolitem sprzątają, a elektrody przemyto najpierw wodą, a następnie etanolem (z obliczeń 10 g alkoholu na jedną definicję).

Jeśli zaznaczony miedź ma ciemny kolor, to elektroliza powtarzają. Do tego katoda z osad miedzi przenosi się do zlewki o pojemności od 200 do 250 cm, приливают 50 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:4, i ogrzewać roztwór. Po rozwiązaniu miedzi elektroda wyjąć z kubka, umyć go wodą nad szklanką i roztwór powoli gotować do usuwania tlenków azotu. Następnie dodać 4 cmroztworu amoniaku, 5 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:1, wody do objętości od 100 do 150 cmi powtarzają elektrolizy.

Umyć wodą i alkoholem katoda suszone w wietrzenie szafy w temperaturze od 100 °C do 105 °C przez 5−10 min, fajne i zważono.

Elektrolit umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 200 lub 250 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać. Zachowują do określenia w nim pozostałości miedzi i niklu.

5.6.3 Экстракционно-fotometryczny metoda pomiaru masy miedzi, pozostała w elektrolicie

5.6.3.1 Od elektrolitu, otrzymanego w 5.6.2, wybierają porcję roztworu o pojemności od 5 do 25 cm, umieszczone w делительную lejek pojemności 100 cm, приливают wody do 50 cm, 10 cmroztworu диэтилдитиокарбамата ołowiu i ekstrahowano w ciągu 2 min. Jeśli stosuje się ekstraktory, wstrząsnąć w ciągu 3−7 min.

Po rozwarstwienia ekstrakt tłumaczy się w szklance o pojemności 50 cm. Po ekstrakcji powtórzyć z 5 cmroztworu диэтилдитиокарбамата ołowiu aż do uzyskania warstwy bezbarwnego. Wszystkie ekstrakty połączono w tej samej szklance, tłumaczą w kolbie miarowej o pojemności 50 cm, filtrując przez watę nasączoną chloroformem, dostosowane chloroformem do kreski i wymieszać.

Po 5−30 min pomiaru gęstości optycznej хлороформенного ekstraktu przy długości fali 434 lub 440 nm w kuwecie o grubości pochłaniającego światło warstwy 10 lub 30 mm.

Roztwór porównania służy wyciąg kontrolnej doświadczenia.

Masę miedzi określają w градуировочному grafikę.

5.6.4 Atomowej абсорбционный metoda pomiaru masy miedzi, pozostała w elektrolicie

5.6.4.1 Przygotowanie mas do wykonywania pomiarów odbywa się zgodnie z instrukcją obsługi.

5.6.4.2 zgodnie z instrukcją obsługi spektrometru wykonują co najmniej dwóch pomiarów analitycznych sygnału zerowego roztworu, a następnie odpowiedniej градуировочного roztworu.

5.6.4.3 Elektrolit, otrzymany w 5.6.2, wstrzykuje się w płomień acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze i mierzą wchłanianie miedzi przy długości fali 324,7 nm. Warunki pomiaru zbierane w zależności od używanego urządzenia.

Masowe stężenie miedzi w roztworze znajdują w градуировочному grafikę.

5.6.5 Metoda spektrometrii emisji z indukcyjnie związanej plazmą pomiarów masowego udziału w miedzi, pozostała w elektrolicie

5.6.5.1 Przygotowanie mas do wykonywania pomiarów odbywa się zgodnie z instrukcją obsługi.

5.6.5.2 zgodnie z instrukcją obsługi spektrometru wszczynają pracy programu i spełniają co najmniej dwóch pomiarów analitycznych sygnału zerowego roztworu, a następnie odpowiedniej градуировочного roztworu.

Liczą градуировочные techniczne.

Elektrolit, otrzymany w 5.6.2, wstrzykuje się w plazmę i mierzą masową stężenie miedzi przy długości fali 324,7 nm. Warunki pomiaru zbierane w zależności od używanego urządzenia.

Masowe stężenie miedzi w roztworze znajdują w градуировочному grafikę.

5.7 Przetwarzanie wyników pomiarów

5.7.1 ułamek masowy miedzi (w sumie ze srebrem) , %, oblicza się według wzoru

, (1)

gdzie  — masa katody z osadu, g;

 — masa czystego katody, g;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, g;

 — udział masowy miedzi, znajdująca się w elektrolicie, %.

5.7.2 ułamek masowy miedzi, pewną fotometrycznej metodą (5.6.3), , %, oblicza się według wzoru

, (2)

gdzie  — masa miedzi, znaleziona w градуировочному grafikę, mg;

 — pojemność wymiarowy kolby, cm;

 — ilość аликвоты roztworu cm;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, g;

 — współczynnik przeliczenia miligramów na gramy.

5.7.3 ułamek masowy miedzi, pozostała w elektrolicie, pewną atomowej абсорбционным metodą (5.6.4) lub metodą spektrometrii emisji z indukcyjnie związanej plazmą (5.6.5), , %, oblicza się według wzoru

, (3)

gdzie masowe stężenie miedzi, znaleziona w градуировочному grafikę, g/cm;

 — pojemność wymiarowy kolby, cm;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, g;

 — współczynnik przeliczenia mikrogramów w gramach.

5.7.4 ułamek masowy miedzi , %, oblicza się według wzoru

, (4)

gdzie  — udział masowy srebra, % (patrz sekcja 9).

5.7.5 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość trzech równoległych definicji, pod warunkiem, że różnica między największą i najmniejszą wynikami w warunkach powtarzalności przy zaufania prawdopodobieństwa 0,95 nie przekracza wartości granicy powtarzalności:

— do obróbki zgrubnej miedzi marek МЧ0, МЧ1, МЧ2 — 0,10%;

— dla innych marek — 0,15%.

Jeśli różnica między największą i najmniejszą wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

5.7.6 wartość Bezwzględna dopuszczalnej rozbieżności między tymi dwoma wynikami pomiarów uzyskanych w różnych laboratoriach, nie powinna przekraczać wartości powtarzalności 0,20% przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

6 Metoda pomiaru masowego udziału antymonu

6.1 Zakres stosowania

W niniejszym dziale zainstalowana экстракционно-fotometryczny metoda pomiaru masowego udziału antymonu w zakresie od 0,0010% do 0,400%.

6.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Niepewność pomiaru masowego udziału antymonu, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabeli 1.


Tabela 1

W procentach

Zakres pomiaru masowego udziału antymonu	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
		powtarzalność (2)	powtarzalność
Od 0,0010 do 0,0030 subskryb.	0,0007	0,0007	0,0010
W. św. 0,0030 «0,0100 «	0,0020	0,0015	0,0030
«0,010» 0,030 «	0,004	0,003	0,006
«0,030» 0,060 «	0,008	0,006	0,012
«0,060» 0,150 «	0,011	0,008	0,016
«0,150» 0,400 «	0,014	0,010	0,020

6.3 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— spektrofotometr lub fotometry fotoelektryczne ze wszystkimi akcesoriami, który umożliwia prowadzenie pomiarów przy długości fali od 434 do 450 nm, od 590 do 608 nm i od 644 do 670 nm;

— wagi laboratoryjne specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228;

— kolby pomiarowe 1−100−2, 1−200−2, 2−100−2, 2−1000−2 według GOST 1770;

— kolby Kn-1−250−19/26 THS według GOST 25336;

— szklanki W-1−100 THS według GOST 25336;

— lejek VD-1−100 LDL według GOST 25336;

— chłodnica zwrotna 250−14/23 TC GOST 25336;

— pipety nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 29169 i GOST 29227;

— lejka do filtracji, laboratoryjne zgodnie z GOST 25336;

— szkła strefy.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— wody destylowanej według GOST 6709;

— kwas azotowy według GOST 4461, rozcieńczającą 3:97;

— kwas siarkowy według GOST 4204, rozcieńczony 1:1, 1:10 i 1:5;

— kwas solny według GOST 3118, rozcieńczającą 7:3 i 3:1;

— amon азотнокислый według GOST 22867, roztwór stężenia masowego 150 g/dm;

— fiolet krystaliczny w [4], roztwór stężenia masowego 6 g/dm;

— diament zielony, roztwór stężenia masowego 2 g/dmw etanolu: 0,5 g odczynnika rozpuszczone w 100 cmmieszaniny alkoholu etylowego z wodą w stosunku 1:3;

— тиомочевину według GOST 6344, roztwór stężenia masowego 100 g/dm;

— mocznik według GOST 6691, nasycony roztwór: 50 g mocznika rozpuszcza się po podgrzaniu do 50 cmwody, a następnie roztwór przesączono;

— sód азотистокислый według GOST 4197, roztwór stężenia masowego 100 g/dm;

— cyna według GOST 860;

— cyny (II) chlorek 2-wodną (cyna двухлористое) w [5], roztwór stężenia masowego 100 g/dmw kwas solny, rozcieńczonym 1:1;

— toluen według GOST 5789, перегнанный;

— antymon według GOST 1089;

— antymon trójtlenek;

— filtry обеззоленные w [2] lub podobne;

— papier filtracyjny według GOST 12026, marek F, FS;

— roztwory antymonu znanej koncentracji.

6.4 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze gęstości optycznej złożonych związków antymonu (V) z fioletem krystalicznym lub diamentowym na zielono. Wstępnie antymon соосаждают z метаоловянной kwasem i utleniają antymon (III) азотистокислым sodu.

6.5 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

6.5.1 Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują roztwory antymonu znanej koncentracji.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego antymonu 0,1 mg/cm(z antymonu) tuz antymonu masą 0,1000 g umieszcza się w stożkową kolby o pojemności 250 cmi rozpuszcza się po podgrzaniu do 20 cmkwasu siarkowego. Roztwór ochłodzono, wlać w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dodać do etykiety kwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:10, i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego antymonu 0,1 mg/cm(z trójtlenku antymonu) tuz trójtlenku antymonu masą 0,1200 g umieszcza się w stożkową kolby o pojemności 1000 cmze szlifem i дефлегматором i rozpuszczone ogrzanie 200 cmkwasu solnego, rozcieńczonego 7:3. Następnie otrzymany roztwór odparować do objętości od 5 do 10 cm, umieścić w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dodać do etykiety kwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:10, i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu B masowego stężenia antymonu 0,01 mg/cm10 cmroztworu I umieścić w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać do etykiety kwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:10, i wymieszać.

6.5.2 Tworzenie krzywej kalibracyjnej

W sześć szklanek o pojemności 100 cmkażdy umieszcza się odpowiednio: 0; 1,0; 2,0; 4,0; 6,0 i 8,0 cmroztworu B, приливают 10 cmkwasu solnego (lub 25 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:5), a następnie w dalszym ciągu na 6.6.3.

Na podstawie otrzymanych danych budują градуировочный wykres zależności gęstości optycznej roztworu od masy antymonu.

Jako roztwór porównania stosuje się toluen.

6.6 Wykonanie pomiarów

6.6.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

6.6.2 Masa zaczepu zgrubnej miedzi, pojemność wymiarowy kolby, ilość аликвоты (w zależności od masowego udziału antymonu w zgrubnej miedzi) podane są w tabeli 2.


Tabela 2

Udział masowy antymonu, %	Masa zaczepu, g	Pojemność wymiarowy kolby, cm	Ilość аликвоты, cm
Do 0,005 subskryb.	2,0	100	20
W. św. 0,005 do 0,01 subskryb.	1,0	100	10
«0,01» 0,06 «	1,0	200	10
«0,06» 0,30 «	1,0	500	5
«0,3» 0,4 «	0,5	500	5

6.6.3 Tuz zgrubnej miedzi o masie zgodnie z tabelą 2 umieszcza się w kolbie o pojemności 250 cm, dodają 0,01 (0,02) g metalicznego cyny, приливают 25 cmkwasu azotowego, serwowane kolby strefą szybą (lub pokrywą) i ogrzewać do rozpuszczenia zawieszenia. Jeśli po rozpuszczeniu powstaje żółty kong siarki, resztę potraktowano jeszcze raz kwasu azotowego o pojemności od 5 do 10 cm.

Gotowane roztwór do usuwania tlenków azotu, odkleić szkło (pokrywę), umyć go nad piłką wodą i odparować do objętości od 5 do 7 cm. Następnie приливают od 100 do 120 cmgorącej wody, od 20 do 25 cmroztworu азотнокислого amonu, dodają trochę фильтробумажной masy i gotować przez 15−20 min. Roztwór z osadem pozostawić w ciepłym miejscu płyty w ciągu 2−2,5 h.

Wtedy roztwór przesączono przez filtr średniej gęstości «biała wstążka», w stożek, którego włożono trochę фильтробумажной masy, i przemyto kolby i filtr dziesięć lub piętnaście razy gorącego kwasu azotowego, rozcieńczonego 3:97. Filtr z osadem umieścić w kolbie, w której przeprowadzono osadzanie, приливают 10 cmkwasu azotowego i siarkowego kwasy, serwowane kolby szybą (pokrywą) i ogrzewano do usuwania tlenków azotu. Następnie szkło (pokrywę) kręcą, umyć go wodą nad piłką i odparowano do pojawienia gęstych oparów kwasu siarkowego. Jeśli roztwór przyciemni, dodać 3−5 kropli kwasu azotowego i nadal ogrzewa się do odbarwienia roztworu. Roztwór ochłodzono, приливают od 30 do 50 cmkwasu solnego, rozcieńczonego 3:1, i umieścić w kolbie miarowej o pojemności zgodnie z tabelą 2, wlać do kreski kwasem solnym, rozcieńczonego 3:1 i wymieszać. Jeśli dalsze oznaczanie masowego udziału antymonu spędzają z йодистым potas (6.6.3.4), to roztwór umieścić w kolbie miarowej o pojemności 200 cm, dodać do etykiety kwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:5, i wymieszać.

6.6.3.1 Wybierają porcję roztworu zgodnie z tabelą 2 i dodaje się kroplami, mieszając roztwór двухлористого cyny do odbarwienia roztworu. Jeśli oryginalny roztwór bezbarwny, dodać 2−3 krople roztworu двухлористого cyny. Po upływie 1−2 min приливают 1 cmroztworu азотистокислого sodu i pozostawić na 5−7 minut, a następnie приливают 1 cmroztworu mocznika, wymieszać i dodać od 20 do 30 cmwody.

Jeśli stosunek złoto:antymon w zgrubnej miedzi wynosi mniej niż 1:4, antymon utożsamiają z fioletem krystalicznym; jeśli więcej niż 1:4 — brilliant kolor na zielony. Jest dozwolone definicja йодистым potas w сернокислом roztworze (6.6.3.4).

6.6.3.2 Definicja masy antymonu z fioletem krystalicznym

Roztwór otrzymany w 6.6.3.1, przenoszą w делительную lejek, mogącą pomieścić do 100 cmi rozcieńczono wodą do 65 cm. Do roztworu podczas mieszania dodaje się 0,5 cmroztworu fioletu krystalicznego, 30 cmtoluenu i ekstrahowano w ciągu 1 min. Толуольный warstwy oddzielają i po upływie 15−20 min pomiaru ekstraktu gęstość optyczną przy długości fali od 590 do 608 nm w kuwecie o grubości pochłaniającego światło warstwy 10 mm. jako roztwór porównania stosuje się toluen.

Masę antymonu w miligramach ustalane na градуировочному grafikę.

6.6.3.3 Definicja masy antymonu z diamentowym na zielono

Roztwór otrzymany w 6.6.3.1, przenoszą w делительную lejek pojemności 100 cm, dodać 10 cmkwasu solnego, wody do objętości od 50 do 60 cm, 2 cmroztworu diamentowego zielony, 10 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:1, 20 cmtoluenu i ekstrahowano w ciągu 1 min. Толуольный warstwy oddzielają i po upływie od 15 do 20 min mierzą jego gęstość optyczną przy długości fali od 644 do 670 nm (w zależności od rodzaju urządzenia) w kuwecie o grubości pochłaniającego światło warstwy 10 mm. jako roztwór porównania stosuje się toluen.

Masę antymonu określają w градуировочному grafikę.

6.6.3.4 Definicja masy antymonu z йодистым potas

Z wymiarowy kolby o pojemności 200 cm(сернокислый roztwór) wybierają porcję 25 cmi umieścić w kolbie miarowej o pojemności 50 cm, приливают 2 cmroztwór tiomocznika, 5 cmroztworu jodku potasu i dodać do etykiety kwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:5. Roztwór miesza. Zmierzyć gęstość optyczną przy długości fali od 434 do 450 nm (w zależności od rodzaju urządzenia) w kuwecie o grubości pochłaniającego światło warstwy do 30 mm. Roztwór porównania służy roztworu kontrolnego doświadczenia.

Masę antymonu określają w градуировочному grafikę.

6.7 Przetwarzanie wyników pomiarów

6.7.1 ułamek masowy antymonu , %, oblicza się według wzoru

, (5)

gdzie  — masa antymonu, znaleziona w градуировочному grafikę, mg;

 — pojemność wymiarowy kolby, cm;

 — ilość аликвоты roztworu cm;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, g;

 — współczynnik przeliczenia miligramów na gramy.

6.7.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności , podanych w tabeli 1.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

6.7.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabeli 1. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

7 Metoda pomiaru masowego udziału bizmutu

7.1 Zakres zastosowania

W niniejszym dziale zainstalowana fotometryczny metoda pomiaru masowego udziału bizmutu w zakresie od 0,0002% 0,060%.

7.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Niepewność pomiaru masowego udziału bizmutu, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabeli 3.


Tabela 3

W procentach

Zakres pomiaru masowego udziału bizmutu	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
		powtarzalność (2)	powtarzalność
Od 0,0002 do 0,0005 subskryb.	0,0001	0,0001	0,0002
W. św. 0,0005 «0,0010 «	0,0003	0,0002	0,0004
«0,0010» 0,0030 «	0,0006	0,0004	0,0008
«0,0030» 0,0050 «	0,0007	0,0006	0,0010
«0,005» 0,010 «	0,003	0,002	0,004
«0,010» 0,030 «	0,006	0,004	0,008
«0,030» 0,060 «	0,008	0,006	0,012
«0,060	0,011	0,008	0,016

7.3 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— spektrofotometr lub fotometry fotoelektryczne ze wszystkimi akcesoriami, zapewniające przeprowadzenie pomiarów przy długości fali od 434 do 450 nm;

— wagi laboratoryjne specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228;

— kolby pomiarowe 1−200−2, 2−1000−2 według GOST 1770;

— kolby Kn-2−25−19/26 THS, Kn-2−200−19/26 THS, Kn-2−250−19/26 THS według GOST 25336;

— szklanki W-1−100 THS według GOST 25336;

— pipety nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 29169 i GOST 29227;

— lejka do filtracji, laboratoryjne zgodnie z GOST 25336;

— szkła strefy.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— wody destylowanej według GOST 6709;

— kwas azotowy według GOST 4461, rozcieńczony 1:99;

— kwas siarkowy według GOST 4204, rozcieńczającą 1:1, 1:3, 1:9, 5:95;

— kwas solny według GOST 3118, rozcieńczającą 1:1, 5:95, 1:5, 1:9;

— kwas opisania według GOST 5817, roztwór stężenia masowego 200 g/dm;

— amoniakowa według GOST 3760, rozcieńczony 1:99;

— kwas kwas askorbinowy [6], roztwór stężenia masowego 50 g/dm;

— тиомочевину według GOST 6344, roztwór stężenia masowego 100 g/dm;

— potasu jodku według GOST 4232, roztwór stężenia masowego 200 g/dm;

— cyny (II) chlorek 2-wodną (cyna двухлористое) w [5], roztwór stężenia masowego 200 g/dmw kwas solny, rozcieńczonym 1:1;

— żelazo (III) chlorek 6-wodny według GOST 4147, roztwór stężenia masowego 10 g/dmw roztworze kwasu solnego stężenie molowe 0,2 mol/dm;

— bizmutu (III) азотнокислый 5-wodny według GOST 4110;

— selen według GOST 10298;

— filtry обеззоленные w [2] lub podobne;

— papier filtracyjny według GOST 12026, marek F, FS;

— roztwory bizmutu znanej koncentracji.

7.4 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze gęstości optycznej malowane йодидного kompleksu bizmutu, wykształconego w сернокислом lub солянокислом roztworze po uprzednim oddzieleniu bizmutu соосаждением na гидроксиде żelaza.

7.5 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

7.5.1 Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują roztwory bizmutu znanej koncentracji.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego bizmutu 0,1 mg/cmtuz bizmutu masą 0,1000 g umieszcza się w zlewce o pojemności 100 cm, rozpuszcza się podczas ogrzewania w zakresie od 10 do 15 cmkwasu azotowego i odparować do objętości od 2 do 3 cm. Następnie dodać od 50 do 60 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:9 (lub 65 cmkwasu azotowego), przenoszą otrzymany roztwór w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dodać do etykiety kwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:9 (lub wodą w przypadku stosowania kwasu azotowego) i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu B stężenia masowego bizmutu 0,01 mg/cm20 cmroztworu I umieścić w kolbie miarowej o pojemności 200 cm, dodać do etykiety kwasu siarkowego, rozcieńczonego 5:95 lub 1:5 (lub приливают od 2 do 3 cmkwasu azotowego), wlać do kreski wodą i wymieszać.

Zaprawa nadaje się do stosowania w ciągu 5 h.

7.5.2 Tworzenie krzywej kalibracyjnej dla określenia masowego udziału bizmutu w roztworze сернокислом

W sześć szklanek o pojemności 100 cmkażdy umieszcza się odpowiednio: 0; 0,5; 1,0; 3,0; 5,0 i 7,0 cmroztworu B. Roztwór odparowano do sucha, dodać 2,2 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:3, ogrzewa się do wrzenia, chłodzi i przenosi się do kolby o pojemności 25 cmi dalej kontynuują 7.6.2.1.

Na podstawie otrzymanych danych budują градуировочный wykres zależności gęstości optycznej od masy bizmutu.

Roztwór porównania służy roztworu kontrolnego doświadczenia.

7.5.3 Tworzenie krzywej kalibracyjnej dla określenia masowego udziału bizmutu w roztworze солянокислом

W sześciu kolb stożkowych o pojemności 250 cmkażda umieszcza się odpowiednio: 0; 1,0; 2,0; 3,0; 4,0 i 5,0 cmroztworu B, приливают 5 cmkwasu azotowego, 20 cmkwasu solnego i odparować po podgrzaniu do objętości od 3 do 5 cm. Приливают od 100 do 150 cmwody i dalej kontynuują 7.6.2.2.

Na podstawie otrzymanych danych budują градуировочный wykres zależności gęstości optycznej roztworu od masy bizmutu.

Roztwór porównania służy roztworu kontrolnego doświadczenia.

7.6 Wykonanie pomiarów

7.6.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

7.6.2 Tuz zgrubnej miedzi o masie od 0,5 do 5,0 g (w zależności od masowego udziału bizmutu) umieszcza się w stożkową kolby o pojemności 250 cm, приливают od 10 do 15 cmkwasu azotowego, serwowane kolby strefą szybą (lub pokrywą) i pozostawić bez ogrzewania do zaprzestania wydzielania tlenków azotu. Szkło (pokrywę) obrane, umyte go nad piłką wodą, приливают od 20 do 25 cmkwasu solnego i nadal rozpuszczanie tuz po podgrzaniu. Roztwór odparować do objętości od 3 do 5 cm. Приливают od 25 do 30 cmwody i, jeśli jest nierozpuszczalny resztę, roztwór przesączono przez gęsty filtr «niebieska wstążka» i umyć resztę od trzech do pięciu razy kwasu azotowego, rozcieńczonym 1:99. Filtr z resztą wyrzucić.

Przesącz dostosowane wodą do objętości od 100 do 150 cm, приливают 5 cmroztworu треххлористого żelaza, roztwór ogrzewano do temperatury od 60 °C do 70 °C i приливают roztwór amoniaku w takiej ilości, aby cała miedź przeszła w аммиачный kompleks i po tym jeszcze 10 cm. Pozostawić roztwór z osadem w ciepłym miejscu na 10−15 min do koagulacji zanurzenie.

Roztwór z osadem przesączono przez filtr średniej gęstości «biała wstążka» i osad przemywa się od trzech do pięciu razy gorącym amoniakiem, rozcieńczonym 1:99.

Przemyć osad z filtra strumieniem wody w kolbie, w której prowadzone osadzanie i rozpuszcza się w zakresie od 15 do 20 cmgorącego kwasu solnego, rozcieńczonym 1:1. Dodać w przesącz wody do objętości od 100 do 150 cmi powtarzają wytrącanie wodorotlenku żelaza amoniakiem.

Przy masowym udziale bizmutu bardziej 0,01% roztwór po rozpuszczeniu zawieszenia umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 200 cm, dodać wodą do kreski, wymieszać i wybierają się do dalszego pomiaru porcję o pojemności od 10 do 20 cm, wytrąca się wodorotlenek żelaza w аликвоте roztworu.

Osad wodorotlenku żelaza, uzyskany ponownego osadzania, rozpuszcza się w zakresie od 15 do 20 cmgorącego kwasu solnego, rozcieńczonym 1:1, a następnie umyć filtr dwa lub trzy razy gorącą wodą.

Wtedy wydają oddział selenu i telluru. Roztwór ogrzewano do temperatury od 40 °C do 50 °C i dodano kroplami roztwór двухлористого cyny do brązowienia roztworu i jeszcze 1 cm. Dodają trochę фильтробумажной masy, ogrzewać do wrzenia i pozostawić na 10−15 min., Następnie osad przesączono na gęsty filtr «niebieska wstążka», w stożek, którego włożono trochę фильтробумажной masy, i przemyto dwa lub trzy razy gorącą wodą. Filtr z osad odrzucono. Ilość odcieków nie powinien przekraczać 30 (35) cm.

Dalej oznaczanie masowego udziału bizmutu odbywa się na dwa sposoby:

a) określenie masowej akcji bizmutu w roztworze сернокислом

Przesącz otrzymany w 7.6.2, odparowano na łaźni wodnej do wilgotnych soli. Do pozostałej приливают 2,2 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:3, ogrzewać do rozpuszczenia reszty, schłodzić, dodać 5 cmroztworu kwasu winowego i przenoszą roztwór w kolbie miarowej o pojemności 25 cm. W kolbie приливают 1 cmjodku potasu, 1 cmroztwór tiomocznika i sprawdzają się na brak wolnego jodu za pomocą йодкрахмальной papieru. Jeśli papier zmieni kolor, to приливают jeszcze od 1 do 2 cmroztwór tiomocznika. Objętość roztworu dostosowane wodą do kreski i po upływie od 10 do 15 min mierzą gęstość optyczną przy długości fali od 434 do 450 nm (w zależności od rodzaju urządzenia) w kuwecie o grubości pochłaniającego światło warstwy 50 mm. Roztwór porównania służy roztworu kontrolnego doświadczenia;

b) określenie masowej akcji bizmutu w roztworze солянокислом

Do фильтрату, które 7.6.2, dodać 4 cmroztworu kwasu winowego, 5 cmroztworu jodku potasu, od 1 do 1,5 cmroztworu kwasu askorbinowego, przenoszą roztwór w kolbie miarowej o pojemności 50 cmi dodać wodą do kreski. Po upływie od 10 do 15 min pomiaru gęstości optycznej w 7.6.2.1.

7.7 Przetwarzanie wyników pomiarów

7.7.1 ułamek masowy bizmutu , %, oblicza się według wzoru

, (6)

gdzie  — masa bizmutu, znaleziona w градуировочному grafikę, mg;

 — pojemność wymiarowy kolby, cm;

 — ilość аликвоты roztworu cm;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, g;

 — współczynnik przeliczenia miligramów na gramy.

7.7.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności , podanych w tabeli 3.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

7.7.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabeli 3. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

8 Metody pomiaru masowego udziału niklu

8.1 Zakres zastosowania

W niniejszym dziale program metody pomiaru masowego udziału niklu: fotometryczny — w zakresie od 0,010% do 1,20%, absorpcyjna абсорбционный — w zakresie od 0,010% do 3,00%.

8.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Niepewność pomiaru masowego udziału niklu, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabeli 4.


Tabela 4

W procentach

Zakres pomiaru masowego udziału niklu	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
		powtarzalność (2)	powtarzalność
Od 0,010 do 0,030 subskryb.	0,003	0,002	0,004
W. św. 0,030 «0,100 «	0,006	0,004	0,008
«0,100» 0,300 «	0,028	0,020	0,040
«0,30» 0,60 «	0,06	0,04	0,08
«0,60» 1,50 «	0,08	0,06	0,12
«1,50» 3,00 «	0,21	0,15	0,30

8.3 Fotometryczny metoda

8.3.1 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— instalację do elektrolizy, która zapewnia przeprowadzenie elektrolizy mieszając przy gęstości prądu od 1 do 4 A i napięciu od 2 do 2,5 W;

— elektrody platynowe netto cylindryczne według GOST 6563;

— szafa suszarka laboratoryjna z termostatem, który zapewnia temperaturę ogrzewania do 250 °C;

— spektrofotometr lub fotometry fotoelektryczne ze wszystkimi akcesoriami, który umożliwia prowadzenie pomiarów przy długości fali od 440 do 450 nm;

— piec муфельную z temperaturą ogrzewania do 1000 °C;

— kuchenkę elektryczną z zamkniętym elementem grzejnym, który zapewnia temperaturę grzania do 350 °C;

— wagi laboratoryjne specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228;

— tygle porcelanowe według GOST 9147;

— szklanki W-1−200 THS, W-1−250 THS według GOST 25336;

— kolby pomiarowe 1−25−2, 1−50−2; 1−100−2; 1−200−2, 1−250−2, 1−1000−2, 2−200−2, 2−250−2, 2−500−2, 2−1000−2 według GOST 1770;

— pipety nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 29169 i GOST 29227;

— szkła strefy;

— kolby Kn-2−250−19/26 THS według GOST 25336;

— lejka do filtracji, laboratoryjne zgodnie z GOST 25336.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— wody destylowanej według GOST 6709;

— kwas azotowy według GOST 4461, rozcieńczającą 2:1; 1:1;

— kwas siarkowy według GOST 4204, rozcieńczony 1:1;

— kwas solny według GOST 3118;

— potas-sód виннокислый 4-wodny (сегнетова sól) zgodnie z GOST 5845, roztwór stężenia masowego 200 g/dm;

— wodorotlenek sodu (wodorotlenek sodu) zgodnie z GOST 4328, roztwory masowych stężeń 50, 100 i 200 g/dm;

— sód dwutlenku węgla zgodnie z GOST 83, roztwór nasycony;

— amon надсернокислый według GOST 20478, roztwór stężenia masowego 30 g/dm;

— jod według GOST 4159, roztwór w alkoholu etylowym stężenia masowego 10 g/dm;

— диметилглиоксим według GOST 5828, roztwór stężenia masowego 10 g/dmw roztworze wodorotlenku sodu stężenia masowego 50 g/dmlub roztwór stężenia masowego 80 g/dmw etanolu;

— kwas cytrynowy według GOST 3652, roztwór stężenia masowego 500 g/dm;

— niklu (II) сернокислый 7-wodny według GOST 4465;

— nikiel według GOST 849;

— mieszanina kwasu solnego i azotowego 3:1;

— filtry обеззоленные w [2] lub podobne;

— papier filtracyjny według GOST 12026, marek F, FS;

— roztwory niklu znanej koncentracji.

8.3.2 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze gęstości optycznej malowane związki niklu z диметилглиоксимом, wykształconego w środowisku zasadowym w obecności utleniacza — надсернокислого amonu.

8.3.3 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

8.3.3.1 Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują roztwory niklu znanej koncentracji.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego niklu 0,1 mg/cmz niklu tuz niklu masą 0,1000 g umieszcza się w zlewce o pojemności 200 cm, приливают 10 cmkwasu azotowego, rozcieńczonego 2:1, ogrzewa się do uzyskania objętości od 2 do 3 cm. Chłodzi, приливают 10 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:1, i ogrzewa się do wydzielania się oparów kwasu siarkowego. Ponownie ochłodzono, приливают 10 cmwody i powtórzyć выпаривание do oparów kwasu siarkowego. Po schłodzeniu приливают od 100 do 120 cmwody, ogrzewać do rozpuszczenia soli, przenoszą roztwór w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego niklu 0,1 mg/cmz siarczanu niklu tuz siarczanu niklu masą 0,4784 g umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, приливают od 100 do 200 cmwody, 1 cmkwasu siarkowego, wlać wodą do kreski i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu B masowego stężenia niklu 0,01 mg/cm10 cmroztworu I umieścić w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu Do masowego stężenia niklu 0,001 mg/cm10 cmroztworu B umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać.

8.3.3.2 Tworzenie krzywej kalibracyjnej

W sześć wymiarów kolb o pojemności 50 lub 25 cmkażda umieszcza się odpowiednio: 0; 1,0; 3,0; 5,0; 8,0 i 10,0 cmroztworu B. Jeśli niklu w mierzonym roztworze mniej niż 0,01 mg, do budowania krzywej kalibracyjnej używać roztwór W. kolb konsekwentnie приливают roztwory odczynników wymienionych w 8.3.4.2, i mierzą gęstość optyczną roztworu.

Na podstawie otrzymanych danych budują градуировочный wykres zależności gęstości optycznej od masy niklu.

Jako roztwór porównania stosuje się roztwór odniesienia doświadczenia.

8.3.4 Wykonanie pomiarów

8.3.4.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

8.3.4.2 Tuz zgrubnej miedzi (przy masowym udziale niklu powyżej 0,5%) o masie od 0,5 do 1,0 g umieścić w szklance lub pochylony w kolbie o pojemności 250 cm, приливают od 20 do 25 cmmieszaniny kwasu solnego i azotowego w stosunku 3:1), pokryte szkłem (pokrywą), pozostawia się bez ogrzewania do zakończenia gwałtownej reakcji wydzielania tlenków azotu. Następnie ogrzewać do rozpuszczenia zawieszenia, выпаривая roztwór do wilgotnych soli.

Do wilgotnego należności приливают od 5 do 10 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:1, i odparowano do zaznaczenia gęstych oparów kwasu siarkowego. Chłodzi, приливают od 5 do 10 cmwody i ponownie ogrzewa się do wydzielania się oparów kwasu siarkowego. Dodają od 30 do 50 cmwody, gotować do rozpuszczenia soli i sączy nierozpuszczalny saldo na gęsty filtr «niebieska wstążka», w stożek, którego włożono trochę фильтробумажной masy. Filtr i pozostałość przemyto cztery lub pięć razy gorącą wodą.

Filtr z resztą umieszcza się w porcelanowy tygiel, suszone, озоляют w муфельной pieca i one zrastają się z пиросернокислым potasu o masie od 5 do 6 g w temperaturze od 700 °C do 800 °C przez 15−20 min. Плав są wymywane do 20−30 cmwody, dodać 5 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:1, ogrzewać do rozpuszczenia pływających, a następnie otrzymany roztwór łączą głównego фильтрату.

Przesącz gotuje, chłodzi i pozostawiają w ciągu 2−2,5 h. Pojawiający się osad przesączono na gęsty filtr «niebieska wstążka», w stożek, którego włożono trochę фильтробумажной masy, umyć filtr trzy lub cztery razy gorącą wodą, zbierając przesącz do zlewki o pojemności 250 cm. Filtr wyrzucić.

Przesącz rozcieńczono wodą do objętości 150 cm, umieszczone w niego platynowe elektrody, przykryć szklankę dwiema połówkami szyby, przeprowadzenie elektrolizy przy sile prądu od 1 do 4 A i napięciu od 2 do 2,5 V. Po zakończeniu elektrolizy elektrody wyjąć z roztworu, umyć je wodą nad szklanką.

Dopuszcza się stosowanie elektrolitu po zaznaczeniu miedzi 5.6.2.

W elektrolit, otrzymany, jak opisano powyżej, lub w 5.6.2, dodać 5 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:1, i odparować roztwór do wydzielania się oparów kwasu siarkowego, chłodzi, приливают od 5 do 10 cmwody i выпаривание powtarzają.

Do schłodzonego należności приливают od 30 do 50 cmwody, gotować przez 5−7 minut, ochłodzono i przesączono nierozpuszczalny saldo na gęsty filtr «niebieska wstążka», w stożek, którego włożono trochę фильтробумажной masy, zbierając przesącz w kolbie miarowej o pojemności 250 lub 500 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać. Dalsze oznaczanie niklu odbywa się na dwa sposoby.

Porcję roztworu od 5 do 20 cmz wymiarowy kolby o pojemności 500 cmumieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 50 cm, приливают 2,5 cmroztworu сегнетовой soli, 7,5 cmroztworu wodorotlenku sodu stężenia masowego 100 g/dmlub nasyconego roztworu węglanu sodu, 10 cmroztworu надсернокислого amonu lub roztworu jodu, 10 cmzasadowego roztworu диметилглиоксима, wlać wodą do kreski i wymieszać.

Porcję roztworu o pojemności od 1 do 2 cmz wymiarowy kolby o pojemności 250 cmumieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 25 cm, приливают 1 cmroztworu kwasu cytrynowego, zneutralizować roztworem wodorotlenku sodu stężenia masowego 200 g/dm, dodać 2,5 cmroztworu wodorotlenku sodu stężenia masowego 50 g/dm, a następnie 2,5 cmroztworu надсернокислого amonu, 2,5 cmzasadowego roztworu диметилглиоксима, wlać wodą do kreski i wymieszać.

Po upływie 15−20 min pomiaru gęstości optycznej roztworów przy długości fali od 440 do 450 nm (w zależności od rodzaju urządzenia) w kuwecie o grubości pochłaniającego światło warstwy do 30 mm.

Roztwór porównania służy roztworu kontrolnego doświadczenia.

8.3.5 Przetwarzanie wyników pomiarów

8.3.5.1 ułamek masowy niklu , %, oblicza się według wzoru

, (7)

gdzie  — masa niklu, znaleziona w градуировочному grafikę, mg;

 — pojemność wymiarowy kolby, cm;

 — ilość аликвоты roztworu cm;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, g;

 — współczynnik przeliczenia miligramów na gramy.

8.3.5.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności , podanych w tabeli 4.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

8.3.5.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabeli 4. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

8.4 Atomowej абсорбционной metoda pomiaru masowego udziału niklu

8.4.1 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— spektrometr atomowej абсорбционный, zawierające źródła promieniowania na nikiel każdego rodzaju;

— sprężarka powietrza;

— acetylen według GOST 5457;

— propan-butan według GOST 20448;

— szklanki W-1−200 THS według GOST 25336;

— pipety nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 29169 i GOST 29227;

— kolby pomiarowe 1−25−2, 1−50−2; 1−100−2; 1−200−2, 1−250−2, 1−1000−2, 2−200−2, 2−250−2, 2−500−2, 2−1000−2 według GOST 1770;

— kolby Kn-2−100−19/26 THS, Kn-2−250−19/26 THS według GOST 25336;

— lejka do filtracji, laboratoryjne zgodnie z GOST 25336;

— szkła strefy.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— kwas azotowy według GOST 4461, rozcieńczony 1:1, 1:9;

— kwas solny według GOST 3118, rozcieńczony 1:1;

— miedź według GOST 859, roztwór stężenia masowego 100 g/dm: tuz miedzi o masie 10 g rozpuszcza się podczas ogrzewania do 70 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, do usuwania tlenków azotu, chłodzi i przenoszą w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać wodą do kreski;

— nikiel według GOST 849;

— roztwory niklu znanej koncentracji.

8.4.2 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze atomowej absorpcji rezonansowej linii niklu wraz z wprowadzeniem analizowanego roztworu w płomień acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze.

8.4.3 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

8.4.3.1 Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują roztwory niklu znanej koncentracji.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego niklu 1 mg/cmtuz niklu masą 1,0000 g rozpuszcza się po podgrzaniu w 10−20 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, odparowano do wilgotnych soli, chłodzi, umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dodać 50 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, dodać wodą do kreski i wymieszać.

Taki roztwór może być przygotowany w następujący sposób: 1,0000 g niklu rozpuszcza się w 10−20 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, i odparować roztwór do wilgotnych soli. Następnie przetwarzają resztę dwa razy 10−15 cmkwasu solnego, rozcieńczonym 1:1, za każdym razem выпаривая do wilgotnych soli. Chłodzi, pozostałość rozpuszczono w 50 cmkwasu solnego, rozcieńczonym 1:1, umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu B masowego stężenia niklu 0,1 mg/cm10 cmroztworu I umieścić w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać do etykiety solnego lub kwasu azotowego), rozcieńczonym 1:9, i wymieszać.

8.4.3.2 Tworzenie krzywej kalibracyjnej

W szereg wymiarowy kolb o pojemności 100 cmkażda umieszcza się roztwór B lub A, w takim zakresie, aby troską o zachowanie liniowości градуировочных wykresów w zakresie określonych masowych udziałem niklu, wlać do oznaczenia kwasu solnego lub kwasu azotowego), rozcieńczonym 1:9, i wymieszać.

Do budowania krzywej kalibracyjnej jest dozwolone użyć 3−7 градуировочных rozwiązań, ale nie mniej niż 3.

W градуировочные roztwory приливают 10 cmroztworu miedzi stężenia masowego 100 g/dm(dla wyrównania zawartości miedzi w градуировочных i oryginalnych rozwiązań).

8.4.4 Wykonanie pomiarów

8.4.4.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

8.4.4.2 Przy ustalaniu niklu w азотнокислом roztworze tuz zgrubnej miedzi o masie od 0,5 do 1,0 g umieszcza się w stożkową kolby o pojemności 100 cmi rozpuszczone po podgrzaniu w 10−15 cmkwasu azotowego. Jeśli po rozwiązaniu miedzi pozostał nierozpuszczalny resztę koloru czarnego, do roztworu приливают od 1 do 2 cmkwasu solnego, упаривают do wilgotnych soli, chłodzi, приливают od 10 do 20 cmwody i gotować aż do rozpuszczenia soli. Po ochłodzeniu roztwór przenoszą w kolbie miarowej o pojemności 100 lub 200 lub 500 cm(w zależności od masy niklu), wlać wodą do kreski, wymieszać.

8.4.4.3 Przy ustalaniu niklu w солянокислом roztworze tuz zgrubnej miedzi o masie od 0,5 do 1,0 g umieszcza się w stożkową kolby o pojemności 100 cm, приливают 20 cmmieszaniny kwasu azotowego i solnego tłuszczowych (w stosunku 3:1), serwowane jest strefą szybą (pokrywą) i rozpuszczone z umiarkowanym ogrzewaniu w ciągu 30−40 min, następnie szkło (pokrywę) obrane, umyte wodą nad piłką i odparować roztwór do wilgotnych soli. Sól rozpuszcza się po podgrzaniu w 5−10 cmkwasu solnego, rozcieńczonym 1:1, chłodzi, umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 100 lub 200 lub 500 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać.

8.4.4.4 Otrzymane roztwory w 8.4.4.2 i 8.4.4.3 atomizacji w płomieniu acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze i rejestrują absorpcji przy długości fali 232,0 lub 352,4 nm.

Warunki pomiaru zbierane w zależności od używanego urządzenia.

Wchłanianie każdego roztworu mierzy się co najmniej dwa razy i do obliczenia biorą среднеарифметическое wartość. Przy zmianie roztworów systemu natryskowego przemywa się wodą, aż do uzyskania wskazania zerowego urządzenia. Zalecana maksymalna wartość mierzonej absorpcji — około 0,5 jednostki. W razie potrzeby, w celu zmniejszenia jej wartości jest dozwolone dokonywać pomiaru przy mniej wrażliwej długości fali lub rozwinąć palnik.

Masy niklu określają w градуировочному grafikę.

8.4.4.5 jest Dozwolone korzystanie z elektrolitu po zaznaczeniu miedzi 5.6.2.

Do tego część elektrolitu (w zależności od masowego udziału niklu) umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dostosowane wodą do kreski i zmierzyć absorbancję przy długości fali 232,0 lub 352,4 nm w płomieniu acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze.

8.4.5 Przetwarzanie wyników pomiarów

8.4.5.1 ułamek masowy niklu , %, oblicza się według wzoru

, (8)

gdzie  — masa niklu, znaleziona w градуировочному grafikę, mg;

 — pojemność wymiarowy kolby, cm;

 — ilość аликвоты roztworu cm;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, g;

 — współczynnik przeliczenia miligramów na gramy.

8.4.5.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności , podanych w tabeli 4.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

8.4.5.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabeli 4. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

9 Metody pomiarów masowych udziałem złota i srebra

9.1 Zakres zastosowania

W niniejszym dziale program metody pomiarów masowych udziałem złota i srebra: пробирно-grawimetryczna — przy masowym udziale złota od 0,5 do 500,0 g/t i masowego udziału srebra od 10 do 10000 g/t, absorpcyjna абсорбционный — przy masowym udziale złota od 10 do 300 g/t i masowego udziału srebra od 100 do 4000 g/t.

9.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Niepewność pomiaru masy udziałem złota i srebra, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabelach 5 i 6.


Tabela 5

W gramach na tonę

Zakres pomiaru masowego udziału złota	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
		powtarzalność (3)	powtarzalność
Od 0,5 do 1,0 włącznie.	0,4	0,3	0,5
W. św. 1,0 «2,5 «	0,7	0,6	1,0
«2,5» 4,0 «	0,9	0,8	1,3
«4,0» 6,0 «	1,1	0,9	1,5
«6,0» 9,0 «	1,2	1,0	1,7
«9,0» 14,0 «	1,4	1,2	2,0
«14,0» 20,0 «	1,6	1,4	2,2
«20,0» 25,0 «	1,6	1,6	2,3
«25,0» 30,0 «	1,8	1,8	2,5
«30,0» 35,0 «	2,0	2,0	2,8
«35,0» 40,0 «	2,2	2,2	3,1
«40,0» 45,0 «	2,4	2,4	3,4
«45,0» 55,0 «	2,5	2,6	3,6
«55,0» 70,0 «	2,8	2,8	3,9
«70,0» 85,0 «	3,0	3,1	4,3
«85,0» 100,0 «	3,4	3,4	4,8
«100,0» 115,0 «	3,7	3,7	5,2
«115,0» 130,0 «	4,0	4,0	5,6
«130,0» 150,0 «	4,5	4,5	6,3
«150,0» 180,0 «	5,0	5,0	7,0
«180,0» 225,0 «	5,5	5,5	7,7
«225,0» 275,0 «	6,0	6,0	8,4
«275,0» 340,0 «	6,4	6,5	9,1
«340,0» 400,0 «	7,0	7,0	9,8
«400,0» 450, 0 «	7,4	7,5	10,5
«450,0» 500,0 «	8,0	8,0	11,2
«500,0	9,9	10,0	14,0

Tabela 6

W gramach na tonę

Zakres pomiaru masowego udziału srebra	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
		powtarzalność (3)	powtarzalność
Od 10 do 20 włącznie.	5	4	7
W. św. 20 «50 «	9	8	13
«50» 100 «	19	16	27
«100» 200 «	24	20	34
«200» 300 «	26	22	37
«300» 400 «	28	24	40
«400» 500 «	31	26	44
«500» 600 «	33	28	47
«600» 700 «	35	30	50
«700» 800 «	39	33	55
«800» 900 «	42	36	60
«900» 1000 «	46	39	65
«1000» 1100 «	50	42	70
«1100» 1200 «	53	45	75
«1200» 1300 «	57	48	80
«1300» 1400 «	60	51	85
«1400» 1500 «	63	54	89
«1500» 1600 «	64	57	91
«1600» 1700 «	66	60	93
«1700» 1800 «	67	63	95
«1800» 1900 «	68	66	96
«1900» 2000 «	69	69	97
«2000» 2100 «	72	72	102
«2100» 2200 «	74	74	104
«2200» 2300 «	76	76	107
«2300» 2400 «	78	78	110
«2400» 2500 «	80	80	113
«2500» 2700 «	82	82	116
«2700» 2900 «	84	84	119
«2900» 3100 «	86	86	122
«3100» 3300 «	88	88	124
«3300» 3500 «	90	90	127
«3500» 3700 «	95	95	134
«3700» 4000 «	100	100	141
«4000» 5000 «	130	130	184
«5000» 6000 «	155	155	219
«6000» 7000 «	170	170	240
«7000» 10000 «	185	185	261
«10000	210	210	297

9.3 Пробирно-grawimetryczna metoda pomiarów masowych udziałem srebra i złota

9.3.1 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— piec муфельную (плавильную) z termostatem, który zapewnia temperaturę ogrzewania do 1000 °C;

— piec купеляционную z temperaturą ogrzewania do 1000 °C;

— kuchenkę elektryczną z zamkniętym elementem grzejnym, który zapewnia temperaturę grzania do 350 °C;

— изложницу żeliwa lub stali;

— wagi laboratoryjne specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228 z przyrostem 0,0001, 0,00001, 0,000001 g;

— młotek i kowadle stalowe do odsadzenia ołowiu ze stopów;

— młotek i kowadle stalowe szlifowane, aby wyciągnąć корольков;

— szczypce do шерберов;

— szczypce do капелей;

— tygle porcelanowe szkliwione według GOST 9147;

— шерберы o średnicy od 50 do 60 mm, wysokości od 23 do 35 mm (w razie potrzeby wstępnie szkliwione);

— cupel магнезитовые, które przygotowywane są z mieszaniny składającej się z 85% proszku периклазового według GOST 10360 marek API 88API 91, ППТИ 92 (lub innych dokumentów normatywnych) lub proszku магнезитового według GOST 4689 i 15% cement portlandzki według GOST 10178 marki nie niższej niż 400 (rozdrobnione do wielkości cząstek przechodzących przez sito z siatką 0,071 według GOST 6613) z dodatkiem 10% wody. Przed użyciem cupel muszą być suszone.

Uwaga — Dopuszcza się wykonanie капелей innego składu, zapewniających przeprowadzenie pomiarów z określoną dokładnością;


— kolby Kn-2−750−29/32 THS według GOST 25336;

— szklanki W-1−800 THS, W-1−1000 THS według GOST 25336;

— lejki W-100−150 XC, W-150−230 HS według GOST 25336.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— kwas azotowy według GOST 4461, rozcieńczającą 1:1, 1:3, 1:4, 1:7 (sprawdzone na brak chlorek jonów z roztworem азотнокислого srebra. Jeśli wykryto chlorek ion, kwas destyluje);

— kwas siarkowy według GOST 4204;

— ołów w GOST 3778 lub innymi przepisami;

— sodę кальцинированную według GOST 5100;

— kwarcu lub szkła mielone;

— hutniczy dla шерберной kąpielówki, składający się z dwóch części wagowych прокаленной boraksu i jednej wagowej części sody. Na 10 kg wsadu dodaje się 3 kg kwarcu lub sproszkowanego szkła. Na jedną tuz frekwencyjnych analizowanego próby zużywają od 6 do 8 g wsadu;

— folię свинцовую o grubości od 0,1 do 0,3 mm, wykonaną z ołowiu według GOST 3778 (lub innymi przepisami);

— złoto według GOST 6835 lub innymi przepisami;

— srebrny według GOST 6836 lub innymi przepisami;

— rtęć (II) азотнокислую według GOST 4520, roztwór stężenia masowego 26 g/dm;

sodu chlorek według GOST 4233 i roztwór stężenia masowego 20 g/dm;

— świdra według GOST 8429 (прокаленную);

— ołowiu (II) уксуснокислый 3-wodny według GOST 1027, roztwór stężenia masowego 200 g/dm;

— wody destylowanej według GOST 6709;

— filtry обеззоленные w [2] lub podobne;

— papier filtracyjny według GOST 12026, marek F, FS.

9.3.2 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze masy złoto-srebrnego королька, otrzymanego po шерберной topienia i купеляции stopu ołowiu.

9.3.3 Wykonanie pomiarów

9.3.3.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

9.3.3.2 Tuz zgrubnej miedzi o masie 25,00 lub 50,00 g umieszcza się w kolbę stożkową lub szklankę o pojemności 750 cm(800 cm), приливают od 30 do 35 cmwody i od 10 do 20 cmазотнокислой rtęci, wymieszać do całkowitego амальгамации całej wióry miedzi. Następnie do kolby приливают od 100 do 125 cmkwasu siarkowego, w razie potrzeby zamknąć kolbę szybą (pokrywą) i ogrzewano przez co najmniej 2 h, aż do rozpuszczenia zawieszenia miedzi. Jeśli kolor roztworu zmienił się z ciemno-zielonego w niebieski, to rozwiązanie jest zakończone. Roztwór ochłodzono, rozcieńcza się wodą do 500 cmi mieszać aż do rozpuszczenia сернокислой miedzi. Ogrzewać do wrzenia i приливают od 10 do 30 cmroztworu chlorku sodu i od 1 do 10 cmroztworu uksusnokislogo roztworu ołowiu, gotowane roztwór w ciągu 5−10 minut, ochłodzono i pozostawić do koagulacji zanurzenie.

Roztwór przesączono przez podwójny filtr «biała» lub «niebieska wstążka», w stożek, którego włożono trochę фильтробумажной masy, umyć ścianki kolby (szklanki) wody, usuwają resztki zanurzenie kawałek filtra i łączą ten kawałek do głównego osadu na filtrze i placek filtracyjny przemyto i filtr wielokrotnie ciepłą wodą do usuwania сернокислой miedzi z filtra. Przesącz wyrzucić.

Filtr z osadem przenoszą w шербер, suszone, umieszcza się w муфельную mikrofalowa, suszone i spalają się w temperaturze od 400 °C do 500 °C, do obróbki zgrubnej miedzi marek МЧ3-МЧ6 z podwyższoną zawartością zanieczyszczeń powyższą operację należy przeprowadzać w temperaturze 600 °C. Następnie w шербер dodać 30 g ołowiu, hutniczy dla шерберной kąpielówki, umieszcza się w муфельную mikrofalowa, podgrzane do temperatury 950 °C do 1000 °C. Wytopu początkowo zachowują przy zamkniętej pokrywie (klapie) муфельной pieca, aż do całkowitego stopienia próbki i pojawienia się «oczy» ołowiu. Następnie drzwiczki (przepustnicę) муфельной pieca w razie potrzeby otwierają się i kontynuują proces utleniania i шлакования w temperaturze nie niższej niż 950 °C, aż do całkowitego zamknięcia ołowianego pochodni («oko») шлаком.

Po tym zawartość шербера wlewa się do изложницу, chłodzi się i oddzielają stop ołowiu od żużla. Nadają stopu kształt kostki, umieszcza się go na kropli, podgrzanego do temperatury 950 °C do 980 °C i utrzymywano przy zamkniętej pokrywie (klapie) муфельной pieca w ciągu 5−10 min. Dalej prowadzą купелирование przy otwartej pokrywie (klapie) w ciągu 15−20 min. Temperatura przy tym powinna być nie mniejsza niż 950 °C. Gdy ilość ołowiu pozostanie niewielki, wzrost temperatury do 980 °C. W końcu купелирования dzieje się odblaski, a następnie ciemnienie i twardnienie złoto-srebrnego королька.

Następnie kropli usuwają z муфельной pieca, chłodzi, oczyszcza kong od przylegające cząstek cupel, spłaszczyć na kowadle w płytę, którą następnie zważono. Otrzymana masa wynosi sumę złota i srebra .

Płytę umieszcza się w porcelanowy tygiel, gdzie wstępnie leją na 2/3 wysokości tygla kwasu azotowego, rozcieńczonym 1:4 lub 1:7, nagrzanym do temperatury od 70 °C do 90 °C (Tygiel ogrzewa się w ciągu 15−20 min (unikając wrzenia kwasu) do edukacji złoty squat ciemnego koloru. Roztwór przelewa się dekantację, приливают kwas azotowy, rozcieńczony 1:1, i ogrzewa się w ciągu 15−20 min.

Jeśli stosunek złota do srebra więcej niż 1:6 stosuje się kwas azotowy, rozcieńczony 1:4 lub 1:7; w stosunku przynajmniej 1:6 rozpuszczanie spędzają najpierw w kwas azotowy, rozcieńczamy 1:3, a następnie — w rozcieńczonym 1:1.

Jeśli stosunek złota do srebra mniej niż 1:3 do корольку dodają metaliczne srebro w ilościach дающем stosunek 1:6. Następnie kong wraz ze srebrem zawija się w свинцовую folię o wadze od 2 do 3 g i umieścić w муфельную mikrofalowa dla купелирования. Zdobyte złoto-srebrny koralik przetwarzają kwasu azotowego, jak opisano powyżej.

Złoty корточку przemyto trzy razy dekantację ciepłą wodą, suszy, zapalić się w temperaturze od 400 °C do 500 °C w ciągu 3−5 min i po schłodzeniu waży.

Masę srebra określają na podstawie różnicy między masą королька i masą złota .

Jednocześnie z pomiarem każdej serii prób obróbki zgrubnej miedzi prowadzą kontrolny doświadczenie w celu określenia zmian (dalej — poprawki DO) do wyników pomiarów, wykorzystując dwie próby kontrolne (przy zawartości srebra powyżej 200 g/t i w każdym zawartości złota). Kontrolną stanowią próbę złota i srebra, wziętych w kwocie w przybliżeniu równej zawartości składników w analizowanych próbkach, i prowadzą przez wszystkie etapy pomiarów, począwszy od procesu шерберования. Noclegi kontrolnych próbek — na początku i na końcu serii prób obróbki zgrubnej miedzi.

Wynik poprawki DO złota (srebra) określają jak среднеарифметическое wartość dwóch uzyskanych wyników pomiarów kontrolnych, prób i uwzględniają z odpowiednim znakiem w obliczeniach wyników pomiarów próbki zgrubnej miedzi.

Uwagi

1 Seria próbek — liczba próbek, analizująca w warunkach powtarzalności (bez zmian laboratorium, sprzęt operatora).

2 Dopuszcza się zmieniać (zwiększać) częstotliwość określenia poprawki DO złota i srebra na podstawie danych statystycznych o stabilności poprawki DO ustalenia masowych udziałem złota i srebra.

3, Przy ustalaniu poprawki DO złota i srebra kontrolny doświadczenie z każdej serii prób, aby wprowadzić zmiany na zanieczyszczenie odczynników metali szlachetnych nie prowadzą.

9.3.4 Przetwarzanie wyników pomiarów

9.3.4.1 ułamek masowy złota , g/t, oblicza się według wzoru

, (9)

gdzie  — masa złota, mg;

 — poprawka kontrolnej doświadczenia do złota podczas przeprowadzania pomiaru kontrolnego próbki, mg;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, r.

Ułamek masowy srebra , g/t, oblicza się według wzoru

, (10)

gdzie  — masa ilości złota i srebra, mg;

 — masa złota, mg;

 — poprawka kontrolnej doświadczenia dla srebra podczas przeprowadzania pomiaru kontrolnego próbki, mg;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, r.

9.3.4.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość trzech równoległych definicji, pod warunkiem, że różnica między największą i najmniejszą wynikami w warunkach powtarzalności przy zaufania prawdopodobieństwa 0,95 nie przekracza wartości granicy powtarzalności , podanych w tabelach 5 i 6.

Jeśli różnica między największą i najmniejszą wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

9.3.4.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabelach 5 i 6. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

9.4 Atomowej абсорбционной metoda pomiarów masowych udziałem złota i srebra

9.4.1 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— spektrometr atomowej абсорбционный z płomiennym атомизатором i źródłem promieniowania na złoto i srebro;

— sprężarka powietrza;

— piec муфельную z termostatem, który zapewnia temperaturę grzania 1050 °C;

— wagi laboratoryjne specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228 z przyrostem 0,0001 g;

— acetylen według GOST 5457;

— propan-butan według GOST 20448;

— tygle porcelanowe według GOST 9147;

— kolby Kn-2−100−19/26 THS, Kn-2−250−19/26 THS według GOST 25336;

— szklanki W-1−100 THS, W-1−400 THS według GOST 25336;

— kolby pomiarowe 1−100−2, 1−200−2, 1−1000−2, 2−25−2 według GOST 1770;

— pipety nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 29169 i GOST 29227.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały, roztwory:

— kwas azotowy według GOST 4461 (sprawdzone na brak chlorek jonów z roztworem азотнокислого srebra), rozcieńczony 1:6;

— kwas solny według GOST 3118, rozcieńczającą 2:3 i 1:4, i roztwory molarnych stężenia 2 i 6 mol/dm;

— mieszanina kwasu solnego i azotowego w stosunku 3:1;

— kwas бромистоводородную według GOST 2062;

— mieszanina kwasu azotowego i бромистоводородной tłuszczowych w stosunku 1:1;

— bromo według GOST 4109;

sodu chlorek według GOST 4233;

— miedź według GOST 859, roztwór stężenia masowego 0,2 g/dmw roztworze kwasu solnego molowe stężenie 2 mol/dm;

— złoto według GOST 6835 lub innymi przepisami;

— roztwory złota znanej koncentracji;

— srebrny азотнокислое według GOST 1277, roztwór stężenia masowego 20 g/dm;

— srebrny według GOST 6836 lub innymi przepisami;

— roztwory srebra znanej koncentracji;

— wody destylowanej według GOST 6709;

— filtry обеззоленные w [2] lub podobne;

— papier filtracyjny według GOST 12026, marek F, FS.

9.4.2 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze atomowej absorpcji rezonansowej linii złota przy długości fali 242,4 nm i srebra przy długości fali 328,1 nm przy wprowadzeniu analizowanego roztworu w płomień acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze.

9.4.3 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

9.4.3.1 Podczas przygotowywania roztworu miedzi stężenia masowego 0,2 g/dmtuz miedzi o masie 40 g umieszcza się w zlewce o pojemności 400 cm, приливают 100 cmkwasu azotowego. Po zakończeniu burzliwej reakcji wydzielania tlenków azotu do roztworu приливают 100 cmmieszaniny kwasu azotowego i бромистоводородной tłuszczowych w stosunku 1:1 lub dziesięć kropli bromu i wytrzymują bez ogrzewania od 10 do 15 min. Упаривают roztwór do objętości od 3 do 5 cm, приливают 30 cmkwasu solnego i ponownie odparować do wilgotnych soli. Umieścić roztwór w kolbie miarowej o pojemności 200 cm, dostosowane do kreski roztworem kwasu solnego molowe stężenie 2 mol/dmi wymieszać.

9.4.3.2 Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują roztwory złota znanej koncentracji.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego złota 0,1 mg/cmtuz złota o masie 0,1000 g rozpuszcza się podczas ogrzewania w zakresie od 10 do 15 cmmieszaniny kwasu solnego i azotowego, dodać 0,1 g chlorku sodu od 2 do 3 cmkwasu solnego i odparowano do wilgotnych soli. Po schłodzeniu приливают od 60 do 80 cmwody, przenoszą otrzymany roztwór w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dostosowane do kreski kwasem solnym, rozcieńczonego 2:3, i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu B stężenia masowego złota 0,01 mg/cm10 cmroztworu I umieścić w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:4, i wymieszać.

W siedem wymiarów kolb o pojemności 100 cmkażda umieszczone: 0; 0,5; 1,0; 3,0; 5,0; 10,0 i 30 cmroztworu B i roztwór miedzi, w ilości odpowiadającej pobranej podnośniku próbki, dodać do kreski roztworem kwasu solnego 2 mol/cmi wymieszać. Otrzymane roztwory zawierają 0; 0,05; 0,1; 0,3; 0,5; 1,0 i 3,0 g/cmzłota.

Uwaga — Stężenia градуировочных roztworów złota charakter doradczy i zależą od właściwości używanego atomowej absorpcji mas, interwał określonych stężeń. Do budowania krzywej kalibracyjnej jest dozwolone użyć 3−7 градуировочных rozwiązań, ale nie mniej niż 3.

9.4.3.3 Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują roztwory srebra znanej koncentracji.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego srebra 1 mg/cmtuz srebra o masie 1,0000 g rozpuszcza się po podgrzaniu do 30 cmkwasu azotowego. Następnie приливают 25 cmwody, od 100 do 120 cmkwasu solnego, przenoszą roztwór w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dodać do kreski roztworem kwasu solnego 6 mol/dmi wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu B masowego stężenia srebra 0,1 mg/cm10 cmroztworu I umieścić w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać do kreski roztworem kwasu solnego 2 mol/dmi wymieszać.

W siedem wymiarów kolb o pojemności 100 cmkażda umieszcza się odpowiednio: 1,5; 3,0; 5,0; 7,0 i 10 cmroztworu B; 2,0 i 4,0 cmroztworu A i dodać do kreski roztworem kwasu solnego 2 mol/dmi wymieszać.

Do budowania krzywej kalibracyjnej roztwory atomizacji w płomieniu acetylen-powietrze, lub propan-butan-powietrze, jak określono w 9.4.4.2

9.4.4 Wykonanie pomiarów

9.4.4.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

9.4.4.2 Tuz zgrubnej miedzi o masie od 1 do 5 g (w zależności od masowego udziału złota i srebra) umieszcza się w stożkową kolby o pojemności 250 cm, приливают 30 cmmieszaniny kwasu solnego i azotowego, serwowane kolbę szklaną pokrywę (pokrywą) i pozostawić bez ogrzewania do zakończenia gwałtownej reakcji wydzielania tlenków azotu. Następnie roztwór ogrzewano i odparowano do wilgotnych soli. Приливают od 30 do 50 cmmolowe kwasu solnego o stężeniu 2 mol/dm, ogrzewać do rozpuszczenia soli, chłodzi, przenoszą w kolbie miarowej o pojemności 100 cmi dodać do kreski tym samym kwasem.

Otrzymane roztwory atomizacji w płomieniu acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze i rejestrują absorpcji przy długościach fal dla złota — 242,8 nm i dla srebra — 328,1 nm.

Warunki pomiaru zbierane w zależności od używanego urządzenia.

Masy złota i srebra określają w градуировочным wykresów.

Wchłanianie każdego roztworu mierzy się co najmniej dwa razy i do obliczenia biorą среднеарифметическое wartość. Przy zmianie roztworów systemu natryskowego przemywa się wodą, aż do uzyskania wskazania zerowego urządzenia. Zalecana maksymalna wartość mierzonej absorpcji — około 0,5 jednostki. W razie potrzeby, w celu zmniejszenia jej wartości jest dozwolone dokonywać pomiaru przy mniej wrażliwej długości fali lub rozwinąć palnik.

Według znalezionego wartości absorpcji analizowanego roztworu minus absorpcji roztworu kontrolnego doświadczenia znajdują zawartość określonego składnika w градуировочному grafikę.

9.4.5 Przetwarzanie wyników pomiarów

9.4.5.1 ułamek masowy złota lub srebra , g/t, oblicza się według wzoru

, (11)

gdzie masowe stężenie składnika, znaleziona w градуировочному grafikę, g/cm;

 — pojemność wymiarowy kolby, cm;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, r.

9.4.5.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość trzech równoległych definicji, pod warunkiem, że różnica między największą i najmniejszą wynikami w warunkach powtarzalności przy zaufania prawdopodobieństwa 0,95 nie przekracza wartości granicy powtarzalności , podanych w tabelach 5 i 6.

Jeśli różnica między największą i najmniejszą wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

9.4.5.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabelach 5 i 6. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

10 Metoda pomiaru masowego udziału arsenu

10.1 Zakres zastosowania

W niniejszym dziale zainstalowana fotometryczny metoda pomiaru masowego udziału arsenu w zakresie od 0,0010% do 0,50%.

10.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Niepewność pomiaru masowego udziału arsenu, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabeli 7.


Tabela 7

W procentach

Zakres pomiaru masowego udziału arsenu	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
		powtarzalność (2)	powtarzalność
Od 0,0010 do 0,0030 subskryb.	0,0007	0,0005	0,0010
W. św. 0,0030 «0,0050 «	0,0011	0,0008	0,0016
«0,0050» 0,0100 «	0,0021	0,0015	0,0030
«0,010» 0,030 «	0,004	0,003	0,006
«0,030» 0,100 «	0,007	0,005	0,012
«0,10» 0,30 «	0,04	0,03	0,06
«0,30» 0,50 «	0,07	0,05	0,010

10.3 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— urządzenie do отгонки arsenu;

— spektrofotometr lub fotometry fotoelektryczne ze wszystkimi akcesoriami, który umożliwia prowadzenie pomiarów przy długości fali od 630 do 670 lub 750 nm;

— wagi laboratoryjne specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228;

— szafa suszarka laboratoryjna z termostatem, który zapewnia temperaturę ogrzewania do 250 °C;

— kuchenkę elektryczną z zamkniętym elementem grzejnym, który zapewnia temperaturę grzania do 350 °C;

— kolby pomiarowe 1−50−2, 1−100−2, 1−250−2, 2−250−2, 2−1000−2 według GOST 1770;

— szklanki W-1−100 THS, W-1−250 THS według GOST 25336;

— pipety nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 29169 i GOST 29227;

— lejka do filtracji, laboratoryjne zgodnie z GOST 25336;

— szkła strefy.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— wody destylowanej według GOST 6709;

— kwas azotowy według GOST 4461, rozcieńczony 1:1;

— kwas solny szczególnej czystości według GOST 14261 lub kwas solny według GOST 3118 (oczyszczoną z arsenu), rozcieńczony 1:1;

— kwas siarkowy według GOST 4204, rozcieńczony 1:1, i roztwór stężenie molowe 2 mol/dm;

— amon молибденовокислый według GOST 3765, roztwór stężenia masowego 10 g/dm;

— problem: hydrazyna сернокислый, roztwór stężenia masowego 1,5 g/dm;

— wodorotlenek sodu (wodorotlenek sodu) zgodnie z GOST 4328, roztwór stężenia masowego 100 g/dm;

— potas бромистый według GOST 4160;

— bromo według GOST 4109;

— mieszaninę reakcyjną;

— bezwodnik мышьяковистый według GOST 1973.

10.4 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze gęstości optycznej malowane мышьяковомолибденового połączenia po oddzieleniu arsenu z miedzi i przeszkadzających elementów poprzez jego отгонки w postaci трихлорида arsenu.

10.5 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

10.5.1 Podczas przygotowywania roztworu molibdenian amonu stężenia masowego 10 g/dmtuz soli o masie 10 g rozpuszcza się w roztworze kwasu siarkowego molowe stężenie 2 mol/dm, roztwór przesączono, przenoszą w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dodać do kreski tym samym kwasem i wymieszać.

10.5.2 W przygotowaniu mieszaniny reakcyjnej w kolbie miarowej o pojemności 100 cmumieszcza się 50 cmroztworu molibdenian amonu i 5 cmroztworu гидразина, wlać do kreski wodą i wymieszać. Mieszanka przygotować bezpośrednio przed użyciem.

10.5.3 Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują roztwory znanego stężenia arsenu.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego arsenu 0,1 mg/cmtuz мышьяковистого bezwodnika masą 0,1320 g umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, приливают 10 cmroztworu wodorotlenku sodu, dodać wodą do kreski i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu B masowego stężenia arsenu 0,02 mg/cm,50,0 cmroztworu I umieścić w kolbie miarowej o pojemności 250 cm, dodać do kreski wodą i wymieszać.

10.5.4 Tworzenie krzywej kalibracyjnej

W pięć szklanek o pojemności 100 cmkażdy umieszcza się: 0; 0,5; 1,0; 3,0 i 4,0 cmroztworu B. Do szklanki, dodać 5 cmkwasu azotowego, odparowano do sucha i dalej pomiar w dalszym ciągu, jak określono w 10.6.2. Na podstawie otrzymanych danych budują градуировочный wykres.

Roztwór porównania służy roztworu kontrolnego doświadczenia.

10.6 Wykonanie pomiarów

10.6.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

10.6.2 Tuz zgrubnej miedzi o masie zgodnie z tabelą 8 umieszcza się w zlewce o pojemności 250 cmi приливают od 10 do 50 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1.


Tabela 8

Udział masowy arsenu, %	Masa zaczepu, g	Ilość kwasu, cm	Pojemność wymiarowy kolby, cm	Aliquot roztworu cm
Od 0,001 do 0,005 subskryb.	5	50	100	20
W. św. 0,005 «0,05 «	2	40	250	20
«0,05» 0,1 «	1	20	250	10
«0,1» 0,5 «	0,5	10	250	5

Szkło pokryte szkłem (pokrywą) i ogrzewa się w ciągu 20−30 min przed zakończeniem gwałtownej reakcji wydzielania tlenków azotu. Szkło (pokrywę) kręcą, umyć go wodą nad szklanką i odparować roztwór do objętości od 3 do 5 cm. Jeśli zauważone корольки siarki, następnie do roztworu dodać od 2 do 3 cmbromu, zamykają szybą (pokrywą) i pozostawić bez ogrzewania w ciągu 10−15 min, a następnie odparowano do wilgotnych soli.

Do pozostałej приливают 20 cmkwasu siarkowego, rozcieńczonego 1:1, i упаривают do rozpoczęcia wydzielania oparów kwasu siarkowego. Schłodzić, dodać od 5 do 10 cmwody i выпаривание powtarzają.

Do pozostałej приливают od 40 do 50 cmwody i przenoszą roztwór w kolbie do destylacji. Dodać do kolby 4 g гидразина, 1 g bromku potasu i kolby szybko zamknąć korkiem, wyposażony w opadającego lejkiem i z deszczownicą. W odbiornik leją 30 cmwody i łączą wszystkie części urządzenia, w kontrolny odbiornik wlać taką ilość wody, aby poziom był na 1 (2) mm, powyżej końca rurki.

W перегонную kolby, zawierający analizowany roztwór jest wstrzykiwany za spada lejek 100 cmkwasu solnego, ogrzewa się do wrzenia, a następnie destyluje 2/3 objętości cieczy.

Umyć lodówkę wodą i przenoszą roztwory z odbiorników w kolbie miarowej o pojemności od 100 do 250 cmi do pomiarów wybierają porcję roztworu, zgodnie z tabelą 8.

Porcję roztworu umieścić w zlewce o pojemności 100 cm, приливают od 10 do 15 cmkwasu azotowego i odparowano do suchych soli w temperaturze od 120 °C do 130 °C. Do całkowitego usunięcia resztek kwasu azotowego zlewkę umieszcza się w piecu szafa i suszone w temperaturze od 130 °C do 135 °C przez 1−1,5 h. Resztę chłodzi i zwilżyć 2 krople roztworu wodorotlenku sodu. Po upływie 10−12 min do pozostałej приливают 30 cmgorącej wody i 4 cmmieszaniny reakcyjnej. Ogrzewać do wrzenia i gotować przez 5−6 min. Po ochłodzeniu roztwór przenoszą w kolbie miarowej o pojemności 50 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać.

Zmierzyć gęstość optyczną roztworu przy długości fali od 630 do 670 nm lub 750 nm (w zależności od rodzaju urządzenia) w kuwecie o grubości pochłaniającego światło warstwy do 30 mm.

Roztwór porównania służy roztworu kontrolnego doświadczenia.

Masę arsenu określają w градуировочному grafikę.

10.7 Przetwarzanie wyników pomiarów

10.7.1 ułamek masowy arsenu , %, oblicza się według wzoru

, (12)

gdzie  — masa arsenu, znaleziona w градуировочному grafikę, mg;

 — pojemność wymiarowy kolby, cm;

 — ilość аликвоты roztworu cm;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, g;

 — współczynnik przeliczenia miligramów na gramy.

10.7.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności , podanych w tabeli 7.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

10.7.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabeli 7. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

11 Metody pomiaru masowego udziału siarki

11.1 Zakres zastosowania

W niniejszym dziale program metody pomiaru masowego udziału siarki: grawimetryczna — w zakresie od 0,03% do 1,00% i spektrometrii podczerwieni w zakresie od 0,010% do 1,00%.

11.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Niepewność pomiaru masowego udziału siarki, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabelach 9 i 10.


Tabela 9 — metoda Grawimetryczna

W procentach

Zakres pomiaru masowego udziału siarki	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
		powtarzalność (2)	powtarzalność
Od 0,03 do 0,10 subskryb.	0,02	0,02	0,03
W. św. 0,10 «0,30 «	0,05	0,05	0,07
«0,30» 1,00 «	0,08	0,08	0,1

Tabela 10 — Metoda spektrometrii w podczerwieni

W procentach

Zakres pomiaru masowego udziału siarki	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
		powtarzalność (2)	powtarzalność
Od 0,010 do 0,030 subskryb.	0,003	0,003	0,004
W. św. 0,030 «0,100 «	0,005	0,005	0,007
«0,10» 0,30 «	0,02	0,01	0,03
«0,30» 1,00 «	0,04	0,03	0,05

11.3 Grawimetryczna metoda

11.3.1 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— piec муфельную z termostatem, który zapewnia temperaturę grzania 900 °C;

— kuchenkę elektryczną z zamkniętym elementem grzejnym, który zapewnia temperaturę grzania do 350 °C;

— tygle porcelanowe według GOST 9147;

— kolby Kn-2−500−19/26 THS według GOST 25336;

— szklanki W-1−250 THS według GOST 25336;

— pipety nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 29169 i GOST 29227;

— eksykator, zgodnie z GOST 25336, wypełniony tlenkiem wapnia lub хлористым wapń.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— tlenek wapnia według GOST 8677, wstępnie użyciu w temperaturze od 970 °C do 1050 °C;

— chlorek wapnia [7];

— kwas azotowy według GOST 4461, rozcieńczony 1:1;

— kwas solny według GOST 3118, rozcieńczony 1:1, 1:9;

— bromo według GOST 4109;

— potas бромистый według GOST 4160;

— chloran potasu (sól бертолетова) zgodnie z GOST 2713;

— hydroksyloaminy chlorowodorek według GOST 5456, roztwór stężenia masowego 100 g/dm, roztwór przechowywać w ciągu siedmiu dni;

— baru chlorek 2-wodny według GOST 4108, roztwór stężenia masowego 20 g/dmwstępnie filtrowane, roztwór przechowywać w ciągu jednego roku;

— srebrny азотнокислое według GOST 1277, roztwór stężenia masowego 10 g/dm, подкисленный kwas azotowy, roztwór przechowywać w ciągu jednego roku, warunki przechowywania, GOST 4212.

11.3.2 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na rozkładzie zawieszenia zgrubnej miedzi, kwasu azotowego i solnego kwasami, następuje odkładanie się siarki w postaci siarczanów baru i określaniu masy ostatniego.

11.3.3 Wykonanie pomiarów

11.3.3.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

11.3.3.2 Tuz zgrubnej miedzi o masie od 1 do 5 g umieszcza się w zlewce o pojemności 250 cm, dodają od 2 do 3 kropli bromu (lub od 1 do 2 g bromku potasu lub бертолетовой soli), od 15 do 25 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, szkłem i pozostawiają bez ogrzewania w ciągu 15−20 min do zakończenia gwałtownej reakcji wydzielania tlenków azotu.

Następnie umieścić w ciepłym miejscu płyty, powoli упаривают roztwór do сиропообразного stanu. Odkleić szkło (pokrywę), umyć go wodą nad szklanką, приливают od 10 do 15 cmkwasu solnego i odparować prawie do sucha. Dodać 5 cmkwasu solnego i ponownie odparować do sucha. Tę operację powtórzyć jeszcze raz. Suszone resztę w temperaturze od 130 °C do 150 °C do usuwania zapachu kwasu solnego.

Sucha pozostałość zwilżyć 5 cmkwasu solnego, rozcieńczonym 1:1, приливают od 50 do 70 cmgorącej wody i gotować pod szkłem w ciągu 5−10 min. Roztwór przesączono (jeśli są nierozpuszczalne pozostałości) przez gęsty filtr «niebieska wstążka», w stożek, którego włożono trochę фильтробумажной masy, i przemywa się pięć lub sześć razy gorącej kwasu solnego, rozcieńczonym 1:99.

Przesącz i popłuczyny połączono stożkowy kolby o pojemności 500 cm. Objętość roztworu musi być od 250 do 300 cm. Приливают w kolbie 2 cmroztworu hydroksyloaminy, zamknąć kolbę pokrywą i gotować przez 5−7 min.

W podgrzany do wrzenia roztwór wlać przy stałym mieszaniu ciągłym strumieniem 100 cmgorącego roztworu chlorku baru. Gotować przez 10−15 min i pozostawić do następnego dnia w ciepłym miejscu płyty.

Roztwór przesączono przez podwójne gęsty filtr «niebieska wstążka», uważając, aby nie przenosić na niego osad. W kolbie приливают 25 cmciepłej wody, wstrząsnąć i wylewa na filtr. Powtórzyć tę czynność jeszcze dwa razy. Ścianki kolby wytrzeć kawałkiem filtra, który jest umieszczany na filtr z osadem na dnie. Następnie przemyto kolby i filtr wielokrotnie ciepłą wodą do braku reakcji na chlorek jony w płukanie (z roztworem азотнокислого srebra).

Filtr z osadem umieścić w uprzednio użyciu i ważony porcelanowy tygiel, suszone, озоляют w муфельной pieca i zapalić się w temperaturze od 850 °C do 900 °C do uzyskania stałej masy. Następnie tygiel umieszcza się w eksykator, chłodzi i zważono.

11.3.4 Przetwarzanie wyników pomiarów

11.3.4.1 ułamek masowy siarki , %, oblicza się według wzoru

, (13)

gdzie  — masa zaczepu osadu siarczanu baru, g;

 — współczynnik przeliczania masy siarczanu baru na siarkę;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, r.

11.3.4.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności , podanych w tabeli 9.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

11.3.4.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabeli 9. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

11.4 Metoda spektrometrii w podczerwieni

11.4.1 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— analizator siarki, oparty na zasadzie podczerwieni spektrometrii;

— indukcyjna o częstotliwości radiowej lub rurę pieca, który zapewnia temperaturę grzania co najmniej 1100 °C;

— łódeczki lub naczynia do spalań, tygle ogniotrwałe ceramiczne, прокаленные w temperaturze od 900 °C do 1100 °C w ciągu co najmniej 1 godzinę;

— standardowe próbki zgodnie z GOST 8.315 składu miedzi lub stopów na bazie miedzi lub żelaza;

— pęseta medyczny zgodnie z GOST 21241.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały:

— tlen techniczny gazowy według GOST 5583;

— magnez хлорнокислый (ангидрон) [8] lub innej dokumentacji technicznej;

— wodorotlenek sodu (wodorotlenek sodu) zgodnie z GOST 4328 lub innymi przepisami;

— miedzi (II) tlenek według GOST 16539 lub innymi przepisami;

— odczynniki zgodnie z instrukcją obsługi analizator;

— gładko: wolfram w [9] i inne substancje, które zapewniają spalanie próbki i wyniki kontroli doświadczenia, określone w 11.4.4.

11.4.2 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze светопоглощения gazowego tlenku siarki (IV) w podczerwieni widma po zaznaczeniu go z zaczepu metalu spalaniem w indukcyjne wysokiej częstotliwości lub pieca rurowego w prądzie tlenu.

11.4.3 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

Przygotowanie miernika do pracy i jego podziałem odbywa się zgodnie z instrukcją jego obsługi. Skalującej należy stosować standardowe próbki składu miedzi, stopów miedzi lub żelaza.

11.4.4 Wykonanie pomiarów

Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

Ułamek masowy siarki określają równolegle z dwóch навесок.

W łódkę lub tygiel umieszczone tuz frekwencyjnych analizowanego próbki o masie od 0,1000 do 1,000 g, dodają плавень, którego masa powinna być wykonana przy przeprowadzaniu kontroli doświadczenia, klasyfikacji i analizy, i przeprowadzają pomiar, jak podano w załączonej do analizator instrukcje.

Bezpośrednio przed pomiarem zawieszenia frekwencyjnych analizowanego próby prowadzą kontrolny doświadczenie. Do tego w łódkę lub tygiel umieszczone tuz плавня taka masą, jaką stosuje się przy analizie próbek i przeprowadzają pomiar, jak wyżej.

Kontrolny doświadczenie należy uznać za zadowalające, jeżeli stan masowego udziału siarki na cyfrowym wyświetlaczu nie przekraczają wartości cechy błędu metody pomiarów (tabela 10). Błędem metody pomiarów uważają dokładność dolnego zakresu określonych odstępach masowych udziałem siarki.

11.4.5 Przetwarzanie wyników pomiarów

Wyniki pomiaru masowego udziału siarki w procentach są wyświetlane na tablicy wyników lub drukarka zautomatyzowanego analizatora.

Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności , podanych w tabeli 10.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabeli 10. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

12 Atomowej абсорбционный metoda pomiaru masowego udziału ołowiu

12.1 Zakres zastosowania

W niniejszym dziale zainstalowana atomowej абсорбционный metoda pomiaru masowego udziału ołowiu w zakresie od 0,002% do 3,0%.

12.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Niepewność pomiaru masowego udziału ołowiu, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabeli 11.


Tabela 11

W procentach

Zakres pomiaru masowego udziału ołowiu	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
		powtarzalność (2)	powtarzalność
Od 0,002 do 0,005 subskryb.	0,001	0,001	0,002
W. św. 0,005 «0,010 «	0,003	0,003	0,004
«0,010» 0,030 «	0,005	0,005	0,007
«0,030» 0,100 «	0,028	0,025	0,04
«0,10» 0,50 «	0,04	0,04	0,06
«0,5» 1,0 «	0,1	0,1	0,2
«1,0» 3,0 «	0,3	0,2	0,4

12.3 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— spektrometr atomowej абсорбционный z płomiennym атомизатором i źródłem promieniowania na ołów;

— sprężarka powietrza;

— wagi laboratoryjne specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228;

— kolby pomiarowe 2−100−2, 2−200−2, 2−250−2, 2−1000−2 według GOST 1770;

— szklanki W-1−100 THS, W-1−250 THS według GOST 25336;

— kolby Kn-2−100−19/26 THS, Kn-2−250−19/26 THS według GOST 25336;

— pipety nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 29169 i GOST 29227.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— powietrze, sprężone pod wysokim ciśnieniem 2·10-6·10Pa;

— acetylen według GOST 5457;

— propan-butan według GOST 20448;

— wody destylowanej według GOST 6709;

— kwas solny według GOST 3118 lub rozcieńczony 1:1, 1:9 i 1:95;

— kwas azotowy według GOST 4461 lub rozcieńczony 1:9 i 1:95;

— żelazo według GOST 9849, roztwór stężenia masowego 15 g/dmw kwas azotowy molowe stężenie 0,1 mol/dm;

— amoniakowa według GOST 3760;

— nadtlenku wodoru według GOST 10929;

— ołów w GOST 3778, marki C0 i C1;

— roztwory ołowiu znanej koncentracji;

— градуировочные roztwory ołowiu;

— filtry обеззоленные w [2] lub podobne;

— chlorek lantanu lub азотнокислый lub tlenek lantanu w [10], [11], [12]; roztwór masowego stężenia 2 mg/cm.

12.4 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze atomowej absorpcji rezonansowej linii ołowiu przy długości fali 283,3 nm po wprowadzeniu analizowanego roztworu w płomień acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze. Przy masowym udziale ołowiu mniej niż 0,01% соосаждают na гидроксиде żelaza lub lantanu.

12.5 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

12.5.1 Podczas przygotowywania roztworu lantanu masowego stężenia 2 mg/cmtuz азотнокислого lantanu o wadze 3,1 g lub tlenku lantanu o masie 2,4 g, lub chlorku lantanu o masie 5,4 g rozpuszcza się w zakresie od 10 do 15 cmkwasu solnego, rozcieńczonym 1:1, otrzymany roztwór umieścić w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać.

12.5.2 Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują roztwory ołowiu znanej koncentracji.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego ołowiu 0,1 mg/cmtuz ołowiu o masie 0,1000 g rozpuszcza się w zakresie od 10 do 15 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, odparowano do wilgotnych soli. Приливают 50 cmkwasu azotowego, umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu B masowego stężenia ołowiu 0,01 mg/cm10 cmroztworu I umieścić w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać do etykiety kwasu azotowego, rozcieńczonym 1:9 lub 1:95, i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu Do stężenia masowego 0,002 mg/cm20 cmroztworu B umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać do etykiety kwasu azotowego, rozcieńczonym 1:9 lub 1:95, i wymieszać.

12.5.3 Tworzenie krzywej kalibracyjnej

Do budowania krzywej kalibracyjnej w szereg wymiarowy kolb o pojemności 100 cmkażda umieszcza się roztwór B lub w zakresie, aby troską o zachowanie liniowości grafika, приливают 10 cmkwasu solnego (kwasem azotowym) kwasu, rozcieńczonym 1:1, dodać wodą do kreski i wymieszać. Dalej kontynuują 12.6.2. Na podstawie otrzymanych danych budują градуировочный wykres (stosowane w masowej akcji ołowiu ponad 0,01%).

Do budowania krzywej kalibracyjnej w kilka szklanek (kolb stożkowych) o pojemności od 100 do 250 cmumieszcza się roztwór B lub w zakresie, aby troską o zachowanie liniowości grafika. Następnie do szklanki (kolby) приливают od 3 do 5 cmroztworu żelaza (lantanu), od 5 do 10 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, od 3 do 5 cmroztworu nadtlenku wodoru, od 80 do 100 cmwody i ogrzewać roztwór do wrzenia. Dalej kontynuują 12.6.2. Na podstawie otrzymanych danych budują градуировочный wykres (stosowane w masowej akcji ołowiu mniej niż 0,01%).

12.6 Wykonanie pomiarów

12.6.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

12.6.2 Przy masowym udziale ołowiu mniej niż 0,01%

Tuz zgrubnej miedzi o masie od 1 do 2 g umieszcza się w szklankę (lub kolbę stożkową) o pojemności 250 cm, приливают od 10 do 15 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, i ogrzewa się do usuwania tlenków azotu, выпаривая do objętości od 1 do 2 cm. Приливают od 80 do 100 cmwody, od 5 do 10 cmroztworu żelaza, od 3 do 5 cmroztworu nadtlenku wodoru i ogrzewać do wrzenia.

W roztworze приливают roztwór amoniaku w takiej ilości, aby miedź przeszła w аммиачный kompleks, i jeszcze od 5 do 10 cmamoniaku.

Wytrzymują szklankę (kolby) w ciepłym miejscu płyty do koagulacji zanurzenie. Następnie przesączono przez filtr średniej gęstości «biała wstążka» i przemyto trzy lub cztery razy gorącym roztworem amoniaku, rozcieńczonym 1:19.

Placek filtracyjny rozpuszcza się w 10−15 cmgorącym kwasem azotowym (solny) kwas rozcieńczony 1:1, i umyć filtr ciepłą wodą do neutralnej reakcji ścieków (kontrola uniwersalnym papierkiem papierze), zbierając przesącz i popłuczyny w szklance (kolby), w której prowadzili osadzanie. Po ochłodzeniu roztwór umieścić w kolbie miarowej o pojemności 100, 200 lub 250 cmi dodać wodą do kreski.

Aby wprowadzić zmiany na ułamek masowy ołowiu w реактивах przez wszystkie etapy pomiarów spędzają kontrolny doświadczenie.

Analizowany roztwór jest podawany w płomień acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze atomowej absorpcji mas, mierzą wchłanianie ołowiu przy długości fali 283,3 nm. Wchłanianie roztworu mierzy się co najmniej dwa razy i do obliczenia biorą среднеарифметическое wartość. Przy zmianie roztworów systemu natryskowego przemywa się wodą, aż do uzyskania wskazania zerowego urządzenia. Zalecana maksymalna wartość mierzonej absorpcji — 0,5 jednostki.

Warunki pomiaru zbierane w zależności od używanego urządzenia.

12.6.3 Przy masowym udziale ołowiu ponad 0,01%

Tuz zgrubnej miedzi o masie 1 g rozpuszcza się podczas ogrzewania w zakresie od 10 do 15 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, i odparowano do wilgotnych soli. Jeśli po rozwiązaniu zawieszenia pozostał nierozpuszczalny resztę ciemnego koloru, to приливают od 1 do 2 cmkwasu solnego i odparowano do wilgotnych soli.

Dopuszcza się stosowanie innych rodzajów rozkładu zawieszenia (np. mieszanina kwasu solnego i azotowego, kwasu solnego, itp.).

Приливают do wilgotnego należności 10 cmwody, umieszcza się roztwór w kolbie miarowej o pojemności 250 lub 500 cm, dostosowane do kreski kwasem azotowym (solny) kwas rozcieńczony 1:9 lub 1:95, i wymieszać.

Otrzymany roztwór atomizacji w płomieniu acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze i zmierzyć absorbancję przy długości fali 283,3 nm.

Warunki pomiaru zbierane w zależności od używanego urządzenia.

12.7 Przetwarzanie wyników pomiarów

12.7.1 ułamek masowy ołowiu , %, oblicza się według wzoru

, (14)

gdzie masowe stężenie ołowiu, znaleziona w градуировочному grafikę, mg/cm;

 — pojemność wymiarowy kolby, cm;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, g;

 — współczynnik przeliczenia miligramów na gramy.

12.7.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności , podanych w tabeli 11.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

12.7.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabeli 11. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

13 Atomowej emisyjny widmowy metoda pomiarów masowych akcji antymonu, arsenu, cyny, bizmutu, niklu, żelaza, ołowiu, cynku, siarki, selenu, telluru z zapłonem wzbudzeniem i fotowoltaicznych rejestracją widma

13.1 Zakres zastosowania

W niniejszym dziale zainstalowana atomowej emisyjny widmowy metoda pomiarów z zapłonem wzbudzeniem i fotowoltaicznych rejestracją widma masowego udziałów antymonu, arsenu, cyny, bizmutu, niklu, żelaza, ołowiu, cynku, siarki, selenu, telluru w zgrubnej miedzi w zakresach podanych w tabeli 12.


Tabela 12

W procentach

Składnik	Zakres masowych udziałem komponentu
Antymon	Od 0,010 do 0,30 subskryb.
Arsen	Od 0,0060 do 0,30 subskryb.
Ołów	Od 0,010 do 1,00 subskryb.
Bizmut	Od 0,0005 do 0,020 subskryb.
Nikiel	Od 0,010 do 0,90 subskryb.
Siarka	Od 0,0030 do 0,30 subskryb.
Cynk	Od 0,0030 do 0,030 subskryb.
Cyna	Od 0,0010 do 0,090 subskryb.
Żelazo	Od 0,00060 do 0,060 subskryb.
Tellur	Od 0,0030 do 0,065 subskryb.
Selen	Od 0,0030 do 0,065 subskryb.

13.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Charakterystyka błędu pomiaru masowych akcji antymonu, arsenu, cyny, bizmutu, niklu, żelaza, ołowiu, cynku, siarki, selenu, telluru, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabeli 13.


Tabela 13

W procentach

Zdefiniowany składnik	Zakres pomiarów masowych udziałem komponentów	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
			powtarzalność	powtarzalność
Arsen	Od 0,0030 do 0,0090 subskryb.	0,0012	0,0010	0,0017
	W. św. 0,0090 «0,0300 «	0,0051	0,0040	0,0072
	«0,030» 0,090 «	0,018	0,010	0,025
	«0,090» 0,300 «	0,043	0,030	0,060
Bizmut	Od 0,0005 do 0,0010 subskryb.	0,0004	0,0002	0,0005
	W. św. 0,0010 «0,0030 «	0,0007	0,0003	0,0008
	«0,0030» 0,0060 «	0,0011	0,0005	0,0015
	«0,0060» 0,0100 «	0,0015	0,0010	0,0020
	«0,010» 0,020 «	0,004	0,002	0,004
Nikiel	Od 0,010 do 0,030 subskryb.	0,005	0,005	0,006
	W. św. 0,030 «0,100 «	0,017	0,010	0,024
	«0,10» 0,30 «	0,04	0,03	0,06
	«0,30» 0,90 «	0,08	0,07	0,11
Ołów	Od. 0,010 do 0,050 subskryb.	0,005	0,005	0,007
	W. św. 0,050 «0,150 «	0,035	0,020	0,050
	«0,15» 0,60 «	0,07	0,05	0,08
	«0,60» 1,00 «	0,08	0,07	0,09
Antymon	Od 0,010 do 0,030 subskryb.	0,006	0,005	0,008
	W. św. 0,030 «0,060 «	0,011	0,008	0,016
	«0,06» 0,10 «	0,02	0,01	0,03
	«0,10» 0,30 «	0,04	0,03	0,06
Siarka	Od 0,0030 do 0,0100 subskryb.	0,0010	0,0008	0,0012
	W. św. 0,010 «0,030 «	0,005	0,005	0,007
	«0,030» 0,100 «	0,011	0,012	0,018
	«0,10» 0,30 «	0,02	0,02	0,03
Selen	Od 0,0030 do 0,0060 subskryb.	0,0008	0,0010	0,0011
	W. św. 0,0060 «0,0100 «	0,0015	0,0020	0,0020
	«0,010» 0,030 «	0,004	0,003	0,005
	«0,030» 0,065 «	0,009	0,005	0,010
Tellur	Od 0,0030 do 0,0060 subskryb.	0,0008	0,0010	0,0011
	W. św. 0,0060 «0,0100 «	0,0015	0,0020	0,0020
	«0,010» 0,030 «	0,004	0,003	0,005
	«0,030» 0,065 «	0,009	0,005	0,010
Cynk	Od 0,0030 do 0,0090 subskryb.	0,0011	0,0010	0,0015
	W. św. 0,009 «0,030 «	0,004	0,003	0,005
Żelazo	Od 0,0006 do 0,0020 subskryb.	0,0004	0,0003	0,0005
	W. św. 0,0020 «0,0060 «	0,0006	0,0006	0,0009
	«0,006» 0,020 «	0,002	0,0020	0,003
	«0,020» 0,060 «	0,007	0,007	0,010
Cyna	Od 0,0010 do 0,0030 subskryb.	0,0004	0,0004	0,0006
	W. św. 0,0030 «0,0090 «	0,0011	0,0010	0,0015
	«0,009» 0,030 «	0,003	0,003	0,004
	«0,030» 0,090 «	0,011	0,010	0,015

13.3 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— spektrometr atomowej-emisyjny «SPECTRO LAB S» lub podobne;

— wagi laboratoryjne z największym limitem ważenia 200 g specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228 z przyrostem 0,0001 g;

— frezarka «HERZOG», «NK 80 F» lub podobne;

— maszyna tokarka tenis T-150 lub odpowiednik;

— kompresor modelu M 1−7 lub podobne;

— manometr zakres pomiaru od 0 do 10 Mpa;

— o częstotliwości radiowej, плавильную instalację «Lifumat Met 3,3 V» lub podobne;

— piec czyszczenia argonu «Rare Gas Purifier MP-2000» lub podobne;

— изложницу miedzianą lub графитовую;

— tygle grafitowe;

— tygle ceramiczne;

— wylewka ceramiczna do tygli.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— standardowe próbki (Z) składu miedzi;

— standardowe próbki (Z) składu zgrubnej miedzi dla analizy spektralnej;

— argon według GOST 10157;

— powietrze, sprężone pod wysokim ciśnieniem od 4 do 6 Mpa;

— smar silikonowy;

— alkohol etylowy według GOST 18300.

13.4 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze natężenia wydana linii widmowych określonych elementów w metalowej анализируемом próbce i metalowych próbkach porównania z wykorzystaniem atomowej emisyjnego spektrometru «SPECTRO LAB S» lub innego rodzaju optycznego spektrometru z дуговым lub zapłonem źródłem podniecenia i fotowoltaicznych rejestracją widma.

13.5 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

13.5.1 Przygotowanie

Przygotowanie urządzenia do wykonywania pomiarów odbywa się zgodnie z wymaganiami instrukcji obsługi spektrometru. Spektrometr kończą studia przy tworzeniu metody z użyciem standardowego próbki składu miedzi i budują zależność intensywności analitycznej linii od masowego udziału każdego określonego składnika. Podczas dalszej pracy wykonują korektę градуировочных charakterystyki zgodnie z instrukcją obsługi spektrometru.

Analityczne linii komponentów (kanały) i tryby pomiarów określonych składników ustalane w zależności od zastosowanej metody pomiaru.

13.5.2 Wymagania do przesłuchania

Próbki do pomiaru należy postępować w postaci wiórów lub monolitycznego próbki, który ma przynajmniej jedną płaską powierzchnię o średnicy nie mniejszej niż 20 mm.

13.5.3 Przygotowanie próbek do pomiaru

Wióry zgrubnej miedzi wstępnie отмагничивают. Następnie tuz wiórów zgrubnej miedzi o masie od 30,00 do 50,00 g umieszcza się w ceramiczny tygiel lub ceramiczny tygiel z wykończeniem grafitowym i one zrastają się w wysokiej częstotliwości nici instalacji o mocy 3,3 jednostek w ciągu 2 min do momentu pojawienia się «zielone oczy», zgodnie z instrukcją obsługi «Lifumat Met 3.3 VAC». Próbę otrzymują w postaci monolitycznego próbki. Powierzchnia próbki bezpośrednio przed przystąpieniem do pomiaru przetwarzają na frezowanie lub tokarce zgodnie z instrukcją obsługi frezarki lub tokarki. Podobnie potraktowano powierzchni kontrolnych prób i standardowych próbek do analizy spektralnej. Obróbkę powierzchni próbek realizują zgodnie z roboczej instrukcją obsługi frezarki. Na powierzchni nie powinno być muszli, rys, pęknięć i wtrąceń żużlowych.

13.5.4 Wykonanie pomiarów

Wykonanie pomiarów prowadzone zgodnie z instrukcją obsługi urządzenia. Ułamek masowy składników określają równolegle w dwóch egzemplarzach.

13.5.5 Przetwarzanie wyników pomiarów

Przetwarzanie wyników pomiarów odbywa się w programie komputerowym i przedstawiają je w postaci wartości udziałów masowych określonych składników. Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość wyników dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że rozbieżność między ich wartościami w łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 nie przekracza wartości granicy powtarzalności , podanych w tabeli 13.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać granicę powtarzalności, podany w tabeli 13. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

14 Atomowej emisyjny widmowy metoda z indukcyjnie związanej plazmą pomiarów masowych akcji platyny i palladu

14.1 Zakres zastosowania

W niniejszym dziale zainstalowana atomowej emisyjny widmowy metoda z indukcyjnie związanej plazmą pomiarów masowych akcji platyny i palladu w zakresie od 0,25 do 50,0 g/t po uprzednim oznaczania koncentracji.

14.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Niepewność pomiaru masy udziałów platyny i palladu, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabeli 14.


Tabela 14

W gramach na tonę

Zdefiniowany składnik	Zakres pomiarów masowych udziałem komponentu	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
			powtarzalność	powtarzalność
Platyna, pallad	Od 0,25 do 0,50 subskryb.	0,11	0,11	0,15
	W. św. 0,50 «1,00 «	0,22	0,23	0,31
	«1,0» 2,5 «	0,4	0,4	0,5
	«2,5» 5,0 «	0,5	0,6	0,7
	«5,0» 10,0 «	1,4	1,1	1,9
	«10,0» 25,0 «	2,7	3,1	3,8
	«25,0» 50,0 «	4,3	5,3	6,1

14.3 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— spektrometr atomowej emisyjny z indukcyjnie związanej plazmą «Spectrо CIROS» lub podobne;

— piec муфельную (плавильную) z temperaturą ogrzewania do 1000 °C;

— kuchenkę elektryczną z zamkniętym elementem grzejnym, który zapewnia temperaturę grzania do 350 °C;

— piec купеляционную z temperaturą ogrzewania do 1000 °C;

— изложницу żeliwa lub stali;

— wagi laboratoryjne specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228 z przyrostem 0,0001, 0,00001, 0,000001 g;

— młotek i kowadle stalowe do odsadzenia ołowiu ze stopów;

— młotek i kowadle stalowe szlifowane, aby wyciągnąć корольков;

— szczypce do шерберов;

— szczypce do капелей;

— шерберы o średnicy od 50 do 60 mm, wysokości od 23 do 35 mm (w razie potrzeby wstępnie szkliwione);

— cupel магнезитовые, które przygotowywane są z mieszaniny składającej się z 85% proszku периклазового według GOST 10360 marek API 88API 91, ППТИ 92 lub proszku магнезитового według GOST 4689 i 15% cement portlandzki według GOST 10178 marki nie niższej niż 400 (rozdrobnione do wielkości cząstek przechodzących przez sito z siatką 0,071 według GOST 6613) z dodatkiem 10% wody. Przed użyciem cupel muszą być suszone.

Uwaga — Dopuszcza się wykonanie капелей innego składu, zapewniających przeprowadzenie pomiarów z określoną dokładnością;


— kolby Kn-2−100−18 THS, Kn-2−750−29/32 THS według GOST 25336;

— kolby pomiarowe 2−25−2, 2−100−2 według GOST 1770;

— lejki W-100−150 XC, W-150−230 HS według GOST 25336;

— lejki W-36−80 LDL według GOST 25336;

— pipety według GOST 29227;

— tygle porcelanowe szkliwione według GOST 9147.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— kwas solny według GOST 3118, rozcieńczającą 1:1, 1:5, 1:6, 1:100;

— kwas azotowy według GOST 4461, rozcieńczony 1:3;

— kwas siarkowy według GOST 4204;

— тиомочевину według GOST 6344;

— ołów w GOST 3778 lub innymi przepisami;

— folię свинцовую o grubości od 0,1 do 0,3 mm, wykonaną z ołowiu według GOST 3778 (lub innymi przepisami);

— rtęć (II) азотнокислую 1-wodne zgodnie z GOST 4520, roztwór stężenia masowego 26 g/dm;

sodu chlorek według GOST 4233 i roztwór stężenia masowego 20 g/dm;

— świdra według GOST 8429 (прокаленную);

— wody destylowanej według GOST 6709;

— kwarcu lub szkła mielone;

— hutniczy dla шерберной kąpielówki, składający się z dwóch części wagowych прокаленной boraksu i jednej wagowej części sody. Na 10 kg wsadu dodaje się 3 kg kwarcu lub sproszkowanego szkła. Na jedną tuz frekwencyjnych analizowanego próby zużywają od 6 do 8 g wsadu;

— papier filtracyjny według GOST 12026, marek F, FS;

— siarkę z obowiązującymi przepisami prawa;

— argon według GOST 10157;

— platyna według GOST 31290;

— pallad według GOST 31291;

— filtry обеззоленные w [2] lub podobne;

— państwowe standardowe próbki składu roztworów jonów platyny i palladu z masowym udziałem 1 g/dm.

14.4 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na uzyskaniu optycznych линейчатых widm promieniowania atomów i jonów analizowanych substancji próbki podczas rozpylania roztworu próbki w indukcyjnie związanych z plazmy. Związek natężenia promieniowania masowego stężenia składnika w roztworze ustalane za pomocą krzywej kalibracyjnej.

14.5 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

14.5.1 Przygotowanie roztworów z czystych metali

Dla roztworu platyny stężenia masowego 1,0 mg/cmtuz platyny o masie 0,1000 g umieszcza się w stożkową kolby o pojemności 100 cmi rozpuszcza się po podgrzaniu do 30 cmmieszaniny kwasu azotowego i solnego tłuszczowych (1:3), odparować do wilgotnych soli. Pozostałość rozpuszczono w 10 cmkwasu solnego, doprowadzić do wrzenia, приливают 50 cmkwasu solnego, rozcieńczonym 1:6, i gotować do rozpuszczenia soli, chłodzi. Otrzymany roztwór umieścić w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:6 i wymieszać. Roztwór jest stabilny w ciągu jednego roku.

Dla roztworu platyny masowego stężenia 0,1 mg/cmw kolbie miarowej o pojemności 100 cmumieszcza się 10 cmroztworu platyny stężenia masowego 1,0 mg/cm, dodać do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:6 i wymieszać. Roztwór jest stabilny w ciągu trzech miesięcy.

Dla roztworu palladu stężenia masowego 1,0 mg/cmtuz palladu masą 0,1000 g umieszcza się w stożkową kolby o pojemności 100 cmi rozpuszcza się po podgrzaniu do 30 cmmieszaniny kwasu azotowego i solnego tłuszczowych (1:3), odparować do wilgotnych soli. Pozostałość rozpuszczono w 10 cmkwasu solnego, doprowadzić do wrzenia, приливают 50 cmkwasu solnego, rozcieńczonym 1:6, i gotować do rozpuszczenia soli, chłodzi. Otrzymany roztwór umieścić w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:6 i wymieszać. Roztwór jest stabilny w ciągu jednego roku.

Dla roztworu palladu masowego stężenia 0,1 mg/cmw kolbie miarowej o pojemności 100 cmumieszcza się 10 cmroztworu palladu stężenia masowego 1,0 mg/cm, dodać do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:6 i wymieszać. Roztwór jest stabilny w ciągu trzech miesięcy.

14.5.2 Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują roztwory platyny i palladu znanej koncentracji.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego platyny i palladu 100 g/cmw kolbie miarowej o pojemności 100 cmumieszcza się na 10 cmroztworów platyny i palladu z masowym udziałem 1 mg/cm, dodać do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:5, i wymieszać.

Roztwór jest stabilny w ciągu trzech miesięcy.

Podczas przygotowywania roztworu B stężenia masowego platyny i palladu 10 µg/cmw kolbie miarowej o pojemności 100 cmumieszcza się 10 cmroztworu A, wlać do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:5, i wymieszać. Roztwór jest stabilny w ciągu jednego miesiąca.

14.5.3 Przygotowanie roztworów градуировочных

W szereg wymiarowy kolb o pojemności 100 cmkażda konsekwentnie umieszcza аликвоты roztworu B, roztworu A i roztwory jonów platyny i palladu masowego stężenia 1 mg/cm, zgodnie z tabelą 15. Dodać do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:5, i wymieszać. Roztwory są stabilne w ciągu siedmiu dni.


Tabela 15

Indeks градуировочного roztworu	Masowe stężenie podstawowego roztworu , g/cm	Nazwa podstawowego roztworu	Ilość аликвоты roztworu cm	Masowe stężenie platyny (palladu) w roztworze porównania , g/cm
RM 17−0	0	-	0	0
RM 17−1	10	Roztwór B	1,5	0,15
RM 17−2	10	Roztwór B	3,0	0,30
RM 17−3	100	Roztwór A	1,0	1,0
RM 17−4	100	Roztwór A	5,0	5,0
RM 17−5	1000	GUS składu roztworu jonów platyny i palladu	1,0	10,0
RM 17−6	1000	GUS składu roztworu jonów platyny i palladu	2,5	25,0
Uwagi 1 jako градуировочного roztworu M17−0 wykorzystują kwas solny, rozcieńczony 1:5. 2 Dane informacje charakter doradczy i mogą ulec zmianie w zależności od czułości spektrometru emisyjnego z indukcyjnie związanej plazmą itp. 3 Do gotowania градуировочных zapraw można stosować roztwory przygotowywane z czystych metali.

14.5.4 Przygotowanie

Zgodnie z instrukcją obsługi spektrometru wszczynają pracy programu i spełniają co najmniej dwóch pomiarów analitycznych sygnału zerowego roztworu, a następnie odpowiedniej градуировочного roztworu.

Liczą градуировочные techniczne.

Uwaga — Definicja градуировочных właściwości, przetwarzanie i przechowywanie wyników klasyfikacji odbywa się z wykorzystaniem standardowego oprogramowania dołączonego do mas.


Kontrola stabilności градуировочных cech odbywa się z zastosowaniem градуировочных roztworów RM 17−3 lub RM 17−4. Градуировочные cechy uznawane za stabilne, jeżeli odchylenie wyniku od ustawionej wartości stężenia masowego składnika w градуировочном roztworze nie przekracza 10% wilg.wzgl.

14.5.5 Przygotowanie próbek do pomiaru

14.5.5.1 Wstępne концентрирование platyny i palladu w złoto-srebrny koralik

Tuz zgrubnej miedzi o masie od 25,00 do 50,00 g umieszcza się w stożkową kolby o pojemności 750 cm, приливают od 30 do 35 cmwody, od 10 do 40 cmroztworu азотнокислой rtęci i wymieszać do całkowitego амальгамации wiórów. Po tym приливают od 100 do 150 cmkwasu siarkowego i umieścić kolbę na gorącą płytę. Rozpuszczanie prowadzą po podgrzaniu i okresowych mieszając aż do całkowitego rozpuszczenia zawieszenia zgrubnej miedzi. Oznaką rozpuszczania jest zmiana zabarwienia roztworu z ciemno-zielony, jasny szaro-niebieski. Na końcu procesu wstrzykuje 4 g siarki i dodać od 3 do 4 g tiomocznika.

Uwaga — Na podstawie potwierdzenia kontroli jakości wyników pomiarów metodą dodatków jest dozwolone nie dodawać siarkę i тиомочевину jeśli masz niskie masowego udziału grupy platynowców i wysokiej masowego udziału srebra w składzie próbki.


Po schłodzeniu приливают wody do objętości 500 cm, roztwór ogrzewano do wrzenia, приливают 30 cmroztworu chlorku sodu i gotuje się do koagulacji zanurzenie, a następnie roztwór ochłodzono do temperatury od 70 °C do 80 °C i przesączono przez podwójny filtr «biała» lub «niebieska wstążka», w stożek, którego włożono trochę фильтробумажной masy. Umyć ścianki kolby wodą, usuwają resztki zanurzenie wilgotnym kawałkiem filtra i łączą ten kawałek do głównego osadu na filtrze. Umyć filtr dwa lub trzy razy gorącą wodą do usuwania сернокислой miedzi z filtra.

Filtr z osadem przenoszą w шербер, umieszcza się w муфельную mikrofalowa, suszone i spalają się w temperaturze od 400 °C do 500 °C, do obróbki zgrubnej miedzi marek МЧ3-МЧ6 z podwyższoną zawartością zanieczyszczeń powyższą operację należy przeprowadzać w temperaturze 600 °C. Następnie w шербер dodać 30 g ołowiu, hutniczy dla шерберной kąpielówki, umieszcza się w муфельную mikrofalowa, podgrzane do temperatury 950 °C do 1000 °C. Wytopu początkowo zachowują przy zamkniętej pokrywie (klapie) муфельной pieca, aż do całkowitego stopienia próbki i pojawienia się «oczy» ołowiu. Następnie drzwiczki (przepustnicę) муфельной pieca w razie potrzeby otwierają się i kontynuują proces utleniania i шлакования w temperaturze nie niższej niż 950 °C, aż do całkowitego zamknięcia ołowianego pochodni («oko») шлаком.

Шербер wyjąć z pieca, zawartość wlewa się do изложницу, wybijają stop od żużla i nadają stopu kształt kostki. Dalej prowadzą купелирование.

Купелирование ołowiu ze stopu spędzają w temperaturze 950 °C do 980 °C na капелях, które wstępnie ogrzewane do temperatury pieca. Po topnienia ołowiu drzwiczki (przepustnicę) муфельной pieca приоткрывают i, gdy masy ołowiu pozostanie nieznacznie, drzwiczki (przepustnicę) zamykają. W końcu купелирования dzieje się odblaski, a następnie ciemnienie i utwardzanie złoto-srebrnego королька. Po tej kropli usuwają z муфельной pieca, chłodzi, oczyszcza kong od przylegające cząstek cupel i zważono. Jeśli masa jest mniej niż 200 mg, dostosowane srebrem do właściwej wagi, zawija się w свинцовую folię i one zrastają się na cupel w temperaturze 950 °C do 980 °C w ciągu 10−11 min Kong chłodzi, oczyszcza się, przemywa się wodą, suszy się w temperaturze od 400 °C do 500 °C.

14.5.5.2 Przygotowanie roztworu do pomiarów

Złoto-srebrny koralik umieszcza się w stożkową kolby o pojemności 100 cmi rozpuszcza się po podgrzaniu do 20 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, nierozpuszczalny osad przesączono przez filtr «niebieska wstążka». Placek filtracyjny przemyto kwasu azotowego, rozcieńczonym 1:4, a następnie ciepłą wodą. Otrzymują roztwór V.

Filtr z osad suszy i озоляют porcelany w tyglu w temperaturze od 600 °C do 900 °C w ciągu 30 min. Do pozostałej po spopielania приливают 15 cmmieszaniny kwasu azotowego i solnego tłuszczowych (1:3), обмывая ścianek tygla, pozostawić na 20 (30) minut w piekarniku przy umiarkowanym podgrzaniu. Zawartość tygla ochłodzono i przesączono przez filtr «niebieska wstążka». Placek filtracyjny przemyto roztworem kwasu solnego, rozcieńczonym 1:5. Otrzymują roztwór R.

W roztworze W kroplami приливают kwas solny, rozcieńczony 1:1, aż do całkowitego wytrącenia srebra, nie dopuszczając do nadmiaru kwasu solnego, odporne na płycie z umiarkowanym ogrzewaniu (nie dopuszczając do wrzenia) do koagulacji zanurzenie, filtrowane. Osad chlorku srebra przemywa się kwasem solnym, rozcieńczonym 1:100. Otrzymują roztwór Itp.

Otrzymane roztwory G i E łączą stożkowy kolby o pojemności 100 cm, упаривают do objętości 5 (10) cm, tłumaczą w kolbie miarowej o pojemności 25 cm, dostosowane do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:5, i wymieszać.

14.5.6 Przeprowadzenie pomiarów

Ustawienie mas, parametry pomiarów ustalane zgodnie z instrukcją obsługi urządzenia. W celu osiągnięcia optymalnych wartości dla czułości i precyzji oznaczania składników pomiar natężenia analitycznych linii widmowych określonych składników spędzają przy długościach fal, o których mowa w tabeli 16.


Tabela 16

Zdefiniowany składnik	Długość fali, nm
Platyna	265,945
Pallad	340,458
Uwaga — Dopuszcza się stosowanie innych długości fal, pod warunkiem zapewnienia wymaganych charakterystyk metrologicznych.

Pomiar należy rozpocząć po upływie od 20 do 30 min po stacyjce osocza w celu stabilizacji warunków pomiarów.

Podczas wykonywania pomiarów konsekwentnie wprowadzać w osoczu roztwory kontrolnej doświadczenia, градуировочные roztwory, analizowanych roztworów próbek. Dla każdego roztworu wykonują po trzy pomiary natężenia analitycznej linii każdego składnika i obliczamy wartość średnią.

Z pomocą градуировочной zależności znaleźć wartość stężenia masowego określonego składnika w roztworze.

Wyniki pomiarów stężenia masowego określonego składnika w próbce automatycznie wyświetlane na ekranie monitora.

14.5.7 Przetwarzanie wyników

14.5.7.1 ułamek masowy określonego składnika , g/t, oblicza się według wzoru

, (15)

gdzie masowe stężenie określonego składnika w próbce, g/cm;

 — objętość roztworu próbki, cm;

 — masa zaczepu próby r.

14.5.7.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności , podanych w tabeli 14.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabeli 14. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

15 Atomowej абсорбционный metoda pomiaru masowego udziału palladu

15.1 Zakres zastosowania

W niniejszym dziale zainstalowana atomowej абсорционный metoda pomiaru masowego udziału palladu w zakresie od 0,10 do 10,0 g/t.

15.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Niepewność pomiaru masowego udziału palladu, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabeli 17.


Tabela 17

W gramach na tonę

Zakres pomiaru masowego udziału palladu	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
		powtarzalność (2)	powtarzalność
Od 0,10 do 0,25 włącznie.	0,08	0,08	0,12
W. św. 0,25 «0,50 «	0,11	0,11	0,18
«0,50» 1,00 «	0,22	0,22	0,36
«1,0» 2,5 «	0,4	0,4	0,6
«2,5» 5,0 «	0,5	0,6	0,8
«5,0» 10,0 «	1,4	1,1	2,3

15.3 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— spektrometr atomowej абсорбционный z płomiennym атомизатором i źródłem promieniowania na pallad;

— sprężarka powietrza;

— kuchenkę elektryczną z zamkniętym elementem grzejnym, który zapewnia temperaturę grzania do 350 °C;

— wagi laboratoryjne specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228 z przyrostem 0,0001 g;

— kolby pomiarowe 2−100−2 według GOST 1770;

— szklanki W-1−250 THS według GOST 25336;

— kolby Kn-2−250−19/26 THS według GOST 25336;

— pipety nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 29169 i GOST 29227;

— probówki P-2−20−13/23 według GOST 1770;

— lejki podziałowe VD-1−100 LDL według GOST 25336.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— powietrze, sprężone pod ciśnieniem 2·10do 6·10Pa;

— acetylen według GOST 5457;

— propan-butan według GOST 20448;

— wody destylowanej według GOST 6709;

— kwas solny według GOST 3118, rozcieńczony 1:3 i 1:10, i roztwór stężenie molowe 2 mol/dm;

— kwas azotowy według GOST 4461;

— pallad według GOST 31291;

— państwowe standardowe próbki (GUS) składu roztworu jonów palladu;

— алкиланилин (AA) w dokumentacji technicznej;

— toluen według GOST 5789;

— filtry обеззоленные w [2] lub podobne;

— papier filtracyjny według GOST 12026, marek F, FS.

15.4 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze atomowej absorpcji rezonansowej linii palladu po wprowadzeniu analizowanego roztworu w płomień acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze.

15.5 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

15.5.1 Przygotowanie roztworów

15.5.1.1 Przygotowanie roztworu алкиланилина (AA) w толуоле

Jedną obszerną część AA i dwie obszerne części toluenu wymieszać i umieścić w делительную lejek, приливают równą objętość kwasu solnego i wstrząsnąć w ciągu 5 min. Dolna warstwa oddzielają, приливают świeżą porcję kwasu solnego. Operację powtarza się cztery lub pięć razy, aż do uzyskania слабоокрашенного dolnej warstwy. Fazę organiczną przemywa się roztworem kwasu solnego molowe stężenie 2 mol/dmi bronić w ciągu doby. Roztwór AA w толуоле oddzielają, przelewa się w butelkę z ciemnego szkła i przechowywać w lodówce.

15.5.1.2 Przygotowanie roztworu do ekstrakcji

W kolbie miarowej o pojemności 100 cmumieszczone 40 cmroztworu AA, dodać do etykiety toluenem i wymieszać.

15.5.1.3 Przygotowanie roztworu o znanej koncentracji

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego palladu 0,1 mg/cmtuz palladu masą 0,1000 g rozpuszcza się w zakresie 10 cmmieszaniny kwasu solnego i azotowego (3:1) po podgrzaniu. Otrzymany roztwór упаривают do wilgotnych soli i przenoszą w kolbie miarowej o pojemności 1000 cm, dodać do kreski kwasem solnym, rozcieńczamy 1:3, i wymieszać.

Jako roztworu o znanej koncentracji jest dozwolone użyć GUS składu roztworu jonów palladu z masowej koncentracji palladu 0,1 mg/cm.

Roztwór A przechowywać nie więcej niż sześć miesięcy.

15.5.1.4 Przygotowanie roztworów градуировочных

Podczas przygotowywania roztworu palladu Pd 20 stężenia masowego 20 µg/cmw kolbie miarowej o pojemności 100 cmjest umieszczony 5 cmroztworu A, приливают 20 cmkwasu solnego, rozcieńczamy 1:3 i 25 cmroztworu do ekstrakcji. Spędzają wydobycia w ciągu 14−20 min. Wyciąg z oddzielają w linią ramion.

Podczas przygotowywania roztworu palladu Pd 0,4 stężenia masowego 0,4 g/cmw probówce umieszcza się 0,2 cmroztworu Pd 20 i 9,8 cmtoluenu i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu palladu Pd 1 stężenia masowego 1,0 g/cmw probówce umieszcza się 0,5 cmroztworu Pd 20 i 9,5 cmtoluenu i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu palladu Pd 2 stężenia masowego 2,0 g/cmw probówce umieścić 1 cmroztworu Pd 20 i 9,0 cmtoluenu i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu palladu Pd 5 stężenia masowego 5,0 µg/cmw probówce umieszcza 2,5 cmroztworu Pd 20 i 7,5 cmtoluenu i wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu palladu Pd 10 stężenia masowego 10,0 g/cmw probówce umieszcza się 5 cmroztworu Pd 20 i 5 cmtoluenu i wymieszać.

Roztwory przechowywane nie dłużej niż trzy miesiące.

15.5.1.5 Tworzenie krzywej kalibracyjnej

Do budowania krzywej kalibracyjnej roztwory atomizacji w płomieniu acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze.

Na osi x składają masowego stężenia określonego składnika w roztworze w µg na centymetr sześcienny, na osi rzędnych — odpowiadające im wartości sygnałów analitycznych.

15.6 Wykonanie pomiarów

15.6.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

15.6.2 Przygotowanie próbek do wykonania pomiarów

Tuz zgrubnej miedzi zgodnie z tabelą 18 umieszcza się w szklankę (lub kolbę stożkową) o pojemności 250 cm, приливают od 25 do 30 cmmieszaniny kwasu solnego i azotowego (3:1) i упаривают z umiarkowanym podgrzaniu do sucha bez wyżarzania. Dla pełniejszego usuwania kwasu azotowego do suchego należności приливают 10 cmkwasu solnego i упаривание powtarzają.


Tabela 18

Szacunkowy udział masowy palladu, g/t	Masa zaczepu zgrubnej miedzi, g
Od 0,1 do 2,0 subskryb.	5
W. św. 2,0 do 5,0 subskryb.	2
W. św. 5,0 do 10,0 subskryb.	1

Dla pełniejszego usuwania kwasu azotowego do suchego należności приливают 10 cmkwasu solnego i упаривание powtarzają. Do suchego należności приливают 10 cmkwasu solnego, rozcieńczamy 1:3, i ogrzewać do rozpuszczenia soli. Roztwór sączy się. Ilość odcieków nie powinien przekraczać 100−110 cmwraz z промывным roztworem kwasu solnego, rozcieńczony 1:10. W przesącz приливают 2 cmroztworu do ekstrakcji, ekstrahowano w ciągu 14−20 min. Wyciąg po całkowitym rozwarstwienia kierują na wykonanie pomiarów.

15.6.3 Wykonanie pomiarów

Przygotowanie do pracy i uruchomienie atomowej absorpcji mas wykonać zgodnie z instrukcją obsługi urządzenia.

Ekstrakt uzyskany w 15.6.2, wstrzykuje się w płomień acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze atomowej absorpcji mas, mierzą wchłanianie palladu. Wchłanianie ekstraktu mierzą co najmniej dwa razy i do obliczenia biorą среднеарифметическое wartość. Przy zmianie roztworów systemu natryskowego przemywa się wodą, aż do uzyskania wskazania zerowego urządzenia.

Pomiar przeprowadza się równocześnie z roztworu kontrolnego doświadczeń i rozwiązań do budowania krzywej kalibracyjnej.

Warunki pomiaru zbierane w zależności od używanego urządzenia.

15.7 Przetwarzanie wyników pomiarów

15.7.1 ułamek masowy palladu , g/t, oblicza się według wzoru

, (16)

gdzie masowe stężenie palladu w ekstrakcie, znaleziona w градуировочному grafikę, g/cm;

 — objętość roztworu do ekstrakcji, cm;

 — masa zaczepu zgrubnej miedzi, r.

15.7.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności, podanych w tabeli 17.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

15.7.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabeli 17. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

16 Atomowej emisyjny widmowy metoda z indukcyjnie związanej plazmą pomiarów masowych akcji arsenu, bizmutu, żelaza, niklu, ołowiu, antymonu, cyny i cynku

16.1 Zakres zastosowania

W niniejszym dziale zainstalowana atomowej emisyjny widmowy metoda z indukcyjnie związanej plazmą pomiarów masowych akcji arsenu, bizmutu, żelaza, niklu, ołowiu, antymonu, cyny i cynku w zgrubnej miedzi w zakresach podanych w tabeli 19.


Таблица19

W procentach

Zdefiniowany składnik	Zakres masowych udziałem komponentu
Arsen	Od 0,0050 do 0,40 subskryb.
Bizmut	Od 0,0020 do 0,050 subskryb.
Żelazo	Od 0,0025 do 0,080 subskryb.
Nikiel	Od 0,020 do 1,50 subskryb.
Ołów	Od 0,050 do 0,60 subskryb.
Antymon	Od 0,010 do 0,40 subskryb.
Cyna	Od 0,0030 do 0,080 subskryb.
Cynk	Od 0,0020 do 0,030 subskryb.

16.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Niepewność pomiaru masy udziałów arsenu, bizmutu, żelaza, antymonu, ołowiu, niklu, cyny, cynku, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabeli 20.


Tabela 20

W procentach

Zdefiniowany składnik	Zakres pomiarów masowych udziałem komponentu	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
			powtarzalność (2)	powtarzalność
Arsen	Od 0,0050 do 0,0100 subskryb.	0,0020	0,0020	0,0028
	W. św. 0,010 «0,025 «	0,004	0,004	0,005
	«0,025» 0,050 «	0,009	0,009	0,012
	«0,050» 0,100 «	0,015	0,013	0,018
Arsen	W. św. 0,10 do 0,20 subskryb.	0,03	0,03	0,04
	«0,20» 0,40 «	0,05	0,05	0,07
Bizmut	Od 0,0020 do 0,0050 subskryb.	0,0009	0,0008	0,001
	W. św. 0,0050 «0,0100 «	0,0017	0,0016	0,0022
	«0,010» 0,025 «	0,003	0,003	0,004
	«0,025» 0,050 «	0,006	0,006	0,008
Żelazo	Od 0,0025 do 0,0050 subskryb.	0,0010	0,0009	0,0013
	W. św. 0,0050 «0,0100 «	0,0017	0,0013	0,0019
	«0,010» 0,030 «	0,003	0,003	0,004
	«0,030» 0,080 «	0,008	0,007	0,010
Nikiel	Od 0,020 do 0,050 subskryb.	0,008	0,008	0,011
	W. św. 0,050 «0,100 «	0,017	0,014	0,019
	«0,10» 0,25 «	0,03	0,03	0,04
	«0,25» 0,60 «	0,07	0,06	0,08
	«0,60» 1,50 «	0,1	0,09	0,13
Ołów	Od 0,050 do 0,100 subskryb.	0,019	0,018	0,025
	W. św. 0,10 «0,30 «	0,03	0,03	0,04
	«0,30» 0,60 «	0,06	0,06	0,09
Antymon	Od 0,010 0,025 subskryb.	0,005	0,005	0,007
	W. św. 0,025 «0,050 «	0,010	0,010	0,014
	«0,050» 0,100 «	0,017	0,018	0,025
	«0,10» 0,20 «	0,03	0,04	0,05
	«0,20» 0,40 «	0,04	0,05	0,07
Cyna	Od 0,0030 do 0,0050 subskryb.	0,0012	0,0012	0,0017
	W. św. 0,0050 «0,0100 «	0,0014	0,0013	0,0018
	«0,010» 0,030 «	0,003	0,003	0,004
	«0,030» 0,080 «	0,006	0,005	0,007
Cynk	Od 0,0020 do 0,0050 subskryb.	0,0009	0,0008	0,0011
	W. św. 0,0050 «0,0100 «	0,0015	0,0014	0,0020
	«0,010» 0,030 «	0,003	0,003	0,004

16.3 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— spektrometr emisyjny z indukcyjnie związanej plazmą jako źródła wzbudzenia ze wszystkimi akcesoriami;

— wagi laboratoryjne specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228 z przyrostem 0,0001 g;

— kolby pomiarowe 2−100−2, zgodnie z GOST 1770;

— kolby Kn-2−100−13/23 THS według GOST 25336;

— pipety nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 29169 i GOST 29227;

— cylindry 3−25−2 według GOST 1770;

— zlewki 50 GOST 1770;

— pokrywy porcelanowe według GOST 9147.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— wody destylowanej według GOST 6709;

— kwas azotowy według GOST 4461 lub rozcieńczony 1:1;

— kwas solny według GOST 3118 lub rozcieńczony 1:1 i 1:5;

— argon gazowy według GOST 10157;

— państwowy standardowy wzór (GUS) składu roztworu jonów arsenu z mediów stężeniu 0,1 mg/cm;

— państwowe standardowe próbki (GUS) składu roztworu bizmutu, żelaza, niklu, ołowiu, antymonu, cyny, cynku z masowymi stężeniu 1,0 mg/cm;

— filtry обеззоленные w [2] lub podobne.

16.4 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na wzbudzenia atomów roztworu próbki w indukcyjnie związanej osoczu i pomiaru natężenia emisji promieniowania określonego składnika podczas rozpylania frekwencyjnych analizowanego roztworu próbki do plazmy. Związek natężenia promieniowania masowego stężenia składnika w roztworze ustalane za pomocą krzywej kalibracyjnej.

16.5 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

16.5.1 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

Przygotowanie mas do wykonywania pomiarów odbywa się zgodnie z instrukcją obsługi.

16.5.2 Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują roztwory znanej koncentracji.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego bizmutu, żelaza, niklu, ołowiu, antymonu, cyny, cynku 0,100 mg/cmw kolbie miarowej o pojemności 100 cmumieszcza się na 10 cmroztworów bizmutu, żelaza, niklu, ołowiu, antymonu, cyny, cynku z masowymi stężeniu 1,0 mg/cm. Rozwiązanie dostosowane do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:5, i wymieszać. Roztwór A solidny w ciągu trzech miesięcy.

Podczas przygotowywania roztworu B masowego stężenia arsenu, bizmutu, żelaza, niklu, ołowiu, antymonu, cyny, cynku 0,01 mg/cmw kolbie miarowej o pojemności 100 cmumieszcza się 10 cmroztworu A i 10 cmroztworu jonów arsenu masowego stężenia 0,1 mg/cm. Rozwiązanie dostosowane do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:5, i wymieszać. Roztwór B jest stabilny w ciągu siedmiu dni.

Podczas przygotowywania roztworu Do masowego stężenia miedzi 100 mg/cmtuz miedzi o masie 10,0000 g umieszcza się w stożkową kolby o pojemności 100 cm, rozpuszcza się w 30 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, wytrzymują pod porcelanowe pokrywą do rozpuszczenia po podgrzaniu, pokrywę i ścianki kolby umyć wodą. Otrzymany roztwór ochłodzono, tłumaczą w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, objętość roztworu dodać do kreski wodą destylowaną i wymieszać. Roztwór jest stabilny w ciągu jednego roku.

Uwaga — Dopuszcza się stosowanie innych metod przygotowania roztworów składników o znanej koncentracji, a także korzystanie z atestowanych mieszanek, pod warunkiem uzyskania wskaźników precyzji, nie są gorsze od międzynarodowych określonych w tabeli 22.

16.5.3 Budowanie градуировочных wykresów

16.5.3.1 Przygotowanie roztworów градуировочных

Do gotowania градуировочных roztworów аликвоты roztworów znanego stężenia zgodnie z tabelą 21 umieszczone w kolby o pojemności 100 cmkażda, приливают 10 cmroztworu, objętość roztworu dostosowane do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:5, i wymieszać.


Tabela 21

Nazwa składnika	Masowe stężenie градуировочных roztworów, masowe stężenie i objętość roztworu o znanej koncentracji
	Roztwór 1			Roztwór 2			Roztwór 3			Roztwór 4			Roztwór 5
Arsen	0,01	2,0	0,2	0,01	5,0	0,5	0,1	1,0	1,0	0,1	3,0	3,0	0,1	10,0	10,0
Bizmut	0,01	2,0	0,2	0,01	5,0	0,5	0,1	1,0	1,0	0,1	3,0	3,0	0,1	10,0	10,0
Żelazo	0,01	2,0	0,2	0,01	5,0	0,5	0,1	1,0	1,0	0,1	3,0	3,0	0,1	10,0	10,0
Nikiel	0,01	2,0	0,2	0,01	5,0	0,5	0,1	1,0	1,0	0,1	3,0	3,0	0,1	10,0	10,0
Ołów	0,01	2,0	0,2	0,01	5,0	0,5	0,1	1,0	1,0	0,1	3,0	3,0	0,1	10,0	10,0
Antymon	0,01	2,0	0,2	0,01	5,0	0,5	0,1	1,0	1,0	0,1	3,0	3,0	0,1	10,0	10,0
Cyna	0,01	2,0	0,2	0,01	5,0	0,5	0,1	1,0	1,0	0,1	3,0	3,0	0,1	10,0	10,0
Cynk	0,01	2,0	0,2	0,01	5,0	0,5	0,1	1,0	1,0	0,1	3,0	3,0	0,1	10,0	10,0
Miedź	10, 10, 10000
Uwagi 1  — stężenie masowe roztworu znanego stężenia, mg/cm,  — ilość аликвоты roztworu o znanym stężeniu cm;  — masowe stężenie mierzonego składnika, g/cm. 2 Dane informacje charakter doradczy i mogą ulec zmianie w zależności od czułości spektrometru emisyjnego z indukcyjnie związanej plazmą, jednorodności analizowanego materiału itp.

16.5.3.2 zgodnie z instrukcją obsługi spektrometru, wszczynają pracy programu i spełniają co najmniej dwóch pomiarów analitycznych sygnału zerowego roztworu, a następnie odpowiedniej градуировочного roztworu.

Liczą градуировочные techniczne.

Uwaga — Definicja градуировочных właściwości, przetwarzanie i przechowywanie wyników klasyfikacji odbywa się z wykorzystaniem standardowego oprogramowania dołączonego do mas.

16.6 Wykonanie pomiarów

16.6.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

Jednocześnie przez wszystkie etapy przygotowania próbek do pomiaru spędzają kontrolny doświadczenie na czystość odczynników.

16.6.2 Tuz zgrubnej miedzi o masie 1 g umieszcza się w stożkową kolby o pojemności 100 cm, приливают 20 cmmieszaniny kwasu azotowego i solnego tłuszczowych (3:1), rozpuszczone pod porcelanowe przykryciem przez 30−40 min, pokrywę umyć wodą destylowaną nad piłką, a następnie odparować roztwór do wilgotnych soli. Приливают 5 cmkwasu solnego i odparowano do usuwania tlenków azotu. Sól rozpuszcza się w 10 cmkwasu solnego, rozcieńczonym 1:1. Roztwór ochłodzono, tłumaczą w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dostosowane do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:5, i wymieszać.

W przypadku, gdy udział masowy określonego składnika w roztworze próbki przekracza zakres podziałki, roztwór próbki rozcieńczonego. W zależności od masowego udziału określonych składników wartości разбавлений analizowanych roztworów przedstawiono w tabeli 22.


Tabela 22

Zakres określonych stężenie, %	Ilość аликвоты roztworu cm	Pojemność kolby, cm
Od 0,10 do 0,50 subskryb.	10	50
W. św. 0,50 «1,00 «	5	50
«1,00» 1,50 «	2	50

16.6.3 Ustawienie mas, moc alternatora, zużycie argonu, wysokość rejestrowanego strefy osocza, czas stabilizacji plazmy i inne parametry określają, zgodnie z instrukcją obsługi urządzenia. W celu osiągnięcia optymalnych wartości dla czułości i precyzji oznaczania składników pomiar natężenia analitycznych linii widmowych określonych składników spędzają przy długościach fal, o których mowa w tabeli 23.


Tabela 23

Zdefiniowany składnik	Długość fali, nm
Arsen	193,759
Bizmut	190,24
Żelazo	259,94
Nikiel	231,604; 341,476; 220,670
Ołów	283,307; 405,783
Antymon	206,833
Cyna	189,991
Cynk	334,502
Uwaga — Dopuszcza się stosowanie innych długości fal, pod warunkiem zapewnienia wymaganych charakterystyk metrologicznych.

16.6.4 Pomiar należy rozpocząć po upływie od 20 do 30 min po stacyjce osocza w celu stabilizacji warunków pomiarów.

16.6.5 Podczas wykonywania pomiarów konsekwentnie wprowadzać w osoczu roztwory kontrolnej doświadczenia, градуировочные roztwory, analizowanych roztworów próbek. Dla każdego roztworu wykonują po trzy pomiary natężenia analitycznej linii każdego składnika i obliczamy wartość średnią.

Z pomocą градуировочной zależności znaleźć wartość stężenia masowego określonego składnika w roztworze.

Wyniki pomiarów stężenia masowego określonego składnika w próbce automatycznie wyświetlane na ekranie monitora.

16.7 Przetwarzanie wyników pomiarów

16.7.1 ułamek masowy określonego składnika , %, oblicza się według wzoru

, (17)

gdzie masowe stężenie składnika, uzyskane zgodnie z harmonogramem w próbie, g/cm;

 — zakres wymiarowy kolby, cm;

 — zakres wymiarowy kolby dla аликвоты roztworu cm;

 — ilość аликвоты roztworu cm;

 — masa zaczepu próbki, g;

 — współczynnik przeliczenia mikrogramów w gramach.

16.7.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności , podanych w tabeli 20.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

16.7.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabeli 20. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

17 Atomowej emisyjny widmowy metoda pomiarów masowych akcji arsenu, niklu, antymonu, bizmutu, ołowiu z дуговым źródłem wzbudzenia

17.1 Zakres zastosowania

W niniejszym dziale zainstalowana metoda pomiarów masowych akcji arsenu, niklu, antymonu, bizmutu, ołowiu w zakresach podanych w tabeli 24, z wykorzystaniem atomowej emisyjnego spektrometru z дуговым źródłem podniecenia.


Tabela 24

Zdefiniowany składnik	Zakres masowych udziałem składnika, %
Arsen	Od 0,010 do 0,10 subskryb.
Nikiel	Od 0,010 do 0,90 subskryb.
Antymon	Od 0,010 do 0,30 subskryb.
Bizmut	Od 0,0002 do 0,0140 subskryb.
Ołów	Od 0,010 do 0,40 subskryb.

17.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Niepewność pomiaru masy udziałów arsenu, niklu, antymonu, bizmutu, ołowiu, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabeli 25.


Tabela 25

W procentach

Zdefiniowany składnik	Zakres pomiarów masowych udziałem komponentu	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
			powtarzalność (2)	powtarzalność
Arsen	Od 0,010 do 0,030 subskryb.	0,004	0,003	0,006
	W. św. 0,03 «0,10 «	0,01	0,01	0,02
Nikiel	Od 0,010 do 0,030 subskryb.	0,005	0,006	0,008
	W. św. 0,03 «0,10 «	0,01	0,01	0,02
	«0,10» 0,30 «	0,04	0,03	0,06
	«0,30» 0,90 «	0,05	0,06	0,08
Antymon	Od 0,010 do 0,030 subskryb.	0,005	0,006	0,007
	W. św. 0,03 «0,10 «	0,01	0,01	0,02
	«0,10» 0,30 «	0,04	0,03	0,06
Bizmut	Od 0,0002 do 0,0005 subskryb.	0,0001	0,0001	0,0002
	W. św. 0,0005 «0,0010 «	0,0003	0,0002	0,0005
	«0,0010» 0,0030 «	0,0004	0,0003	0,0006
	«0,0030» 0,0060 «	0,0006	0,0006	0,0008
	«0,0060» 0,0140 «	0,0016	0,0012	0,0022
Ołów	Od 0,010 do 0,014 subskryb.	0,0017	0,0012	0,0027
	W. św. 0,014 «0,030 «	0,004	0,003	0,006
	«0,03» 0,10 «	0,01	0,01	0,02
	«0,10» 0,40 «	0,03	0,04	0,05

17.3 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

optyczny spektrometr emisyjny z дуговым źródłem wzbudzenia widma;

— kuchenkę elektryczną z zamkniętym elementem grzejnym, który zapewnia temperaturę grzania do 350 °C;

— piec муфельную z temperaturą ogrzewania do 600 °C;

— wagi laboratoryjne z największym limitem ważenia 200 g specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228 z przyrostem 0,0001 g;

— elektrody grafitowe spektralne;

— proszek grafitowy spektralna;

— kubki выпарительные;

— moździerz агатовую lub ze szkła organicznego z tłuczkiem (dopuszcza się stosowanie ступок porcelanowych według GOST 9147).

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— wody destylowanej według GOST 6709;

— kwas azotowy według GOST 4461, rozcieńczony 1:1;

— standardowe próbki (Z) składu zgrubnej miedzi.

17.4 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze natężenia linii widmowych określonych składników w анализируемом próbce i próbkach porównania z wykorzystaniem atomowej emisyjnego spektrometru z дуговым źródłem podniecenia i fotowoltaicznych rejestracją widma.

17.5 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

17.5.1 Przygotowanie

Przygotowanie urządzenia do wykonywania pomiarów odbywa się zgodnie z wymaganiami instrukcji obsługi.

Spektrometr kończą studia przy tworzeniu metody z użyciem ZE składu zgrubnej miedzi i budują zależność intensywności analitycznej linii od masowego udziału określonego składnika. Podczas dalszej pracy wykonują korektę градуировочных cech.

Grafitowe elektrody wyostrzyć na maszynie do ostrzenia elektrod zgodnie z instrukcją obsługi. Górna elektroda — ze ściętym stożkiem, dolny — z krateru o głębokości od 3,5 do 5,0 mm i średnicy od 3,0 do 3,5 mm.

17.6 Wykonanie pomiarów

17.6.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

17.6.2 Przygotowanie próbek do wykonania pomiarów

Tuz zgrubnej miedzi o masie 1 g umieszcza się w выпарительную filiżankę, приливают od 5 do 10 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, odparować do sucha na łaźni. Filiżanki suszonych solami umieszcza się w муфельную mikrofalowa i zapalić się w temperaturze 550 °C w ciągu 30 min. Po schłodzeniu otrzymany tlenek miedzi zmielić w moździerzu i od otrzymanego proszku tlenku miedzi wybierają tuz masie 0,50 g, miesza się ją z 0,50 g spektralnej (grafitowym) proszku. Tak przygotowaną próbę nadziewane w krater grafitowym elektrody.

17.6.3 Wykonanie pomiarów

Elektrody umieszczone w statyw mas w odległości 1 mm od siebie.

Ustawienie спектрографа, moc alternatora i inne parametry określają, zgodnie z instrukcją obsługi urządzeń.

Warunki pomiaru zbierane w zależności od używanego urządzenia.

17.7 Przetwarzanie wyników pomiarów

17.7.1 Przetwarzanie wyników pomiarów przeprowadza się zgodnie z zaprogramowaniem i przedstawiają je w postaci masowych udziałów określonych składników.

17.7.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności , podanych w tabeli 25.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

17.7.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać wartości granicy powtarzalności, podanych w tabeli 25. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

18 Atomowej абсорбционный metoda pomiarów masowych udziałem niklu, antymonu i ołowiu

18.1 Zakres zastosowania

W niniejszym dziale zainstalowana atomowej абсорбционный metoda pomiaru masowego udziału niklu, antymonu i ołowiu w zakresach zgodnie z tabelą 26.


Tabela 26

Zdefiniowany składnik	Zakres masowych udziałem składnika, %
Nikiel	Od 0,01 do 1,0 włącznie.
Antymon	Od 0,01 do 0,50 subskryb.
Ołów	Od 0,01 do 0,50 subskryb.

18.2 Wymagania dotyczące niepewności pomiaru

Niepewność pomiaru masy udziałem niklu, antymonu i ołowiu, wartości limitów powtarzalności i odtwarzalności dla łatwowiernej prawdopodobieństwa 0,95 muszą być zgodne z wartościami podanymi w tabeli 27.


Tabela 27

W procentach

Zdefiniowany składnik	Zakres pomiarów masowych udziałem komponentu	Charakterystyka błędu pomiaru	Limit
			powtarzalność (2)	powtarzalność
Nikiel	Od 0,010 do 0,020 subskryb.	0,003	0,003	0,005
	W. św. 0,02 «0,050 «	0,007	0,007	0,013
	«0,05» 0,10 «	0,016	0,015	0,027
	«0,10» 0,20 «	0,03	0,03	0,05
	«0,20» 0,50 «	0,07	0,07	0,13
	«0,50» 1,00 «	0,16	0,15	0,27
Antymon	Od 0,010 do 0,030 subskryb.	0,004	0,004	0,007
	W. św. 0,030 «0,050 «	0,008	0,008	0,014
	«0,050» 0,100 «	0,016	0,016	0,027
	«0,10» 0,30 «	0,04	0,04	0,07
	«0,30» 0,50 «	0,08	0,08	0,14
Ołów	Od 0,010 do 0,030 subskryb.	0,004	0,003	0,006
	W. św. 0,030 «0,050 «	0,007	0,007	0,012
	«0,050» 0,100 «	0,014	0,013	0,023
	«0,10» 0,30 «	0,04	0,03	0,06
	«0,30» 0,50 «	0,07	0,07	0,12

18.3 Narzędzia pomiarowe, akcesoria, materiały, roztwory

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące narzędzia pomiarowe i pomocnicze urządzenia:

— spektrometr atomowej абсорбционный z płomiennym атомизатором i źródłem promieniowania na nikiel, antymon, ołów;

— sprężarka powietrza;

— kuchenkę elektryczną z zamkniętym elementem grzejnym, który zapewnia temperaturę grzania do 350 °C;

— wagi laboratoryjne specjalnej klasy dokładności wg GOST R 53228 z przyrostem 0,0001 g;

— kolby pomiarowe 2−50−2, 2−100−2 według GOST 1770;

— szklanki W-1−100 THS, W-1−250 THS według GOST 25336;

— kolby Kn-2−100−19/26 THS, Kn-2−250−19/26 THS według GOST 25336;

— pipety nie poniżej 2 klasy dokładności zgodnie z GOST 29169 i GOST 29227.

Podczas wykonywania pomiarów stosuje się następujące materiały i rozwiązania:

— powietrze, sprężone pod ciśnieniem 2·10do 6·10Pa;

— acetylen według GOST 5457;

— propan-butan według GOST 20448;

— wody destylowanej według GOST 6709;

— kwas solny według GOST 3118, rozcieńczony 1:1, 1:10;

— kwas azotowy według GOST 4461, rozcieńczony 1:1, a stężenie molowe roztworu 1,0 mol/dm;

— państwowy standardowy wzór (GUS) miedzi marki ВСМО;

— państwowy standardowy wzór (GUS) składu roztworu jonów niklu;

— państwowy standardowy wzór (GUS) składu roztworu jonów antymonu;

— państwowy standardowy wzór (GUS) składu roztworu jonów ołowiu;

— filtry обеззоленные w [2] lub podobne.

18.4 Metoda pomiaru

Metoda opiera się na pomiarze atomowej absorpcji rezonansowej linii niklu przy długości fali 232,0 nm, antymonu przy długości fali 217,9 nm, ołowiu przy długości fali 283,3 nm po wprowadzeniu analizowanych roztworów w płomień acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze. Wprowadzenie próbki w roztworze realizują kwasowego traktowaniem zawieszenia zgrubnej miedzi.

18.5 Przygotowanie do wykonywania pomiarów

18.5.1 Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują roztwory niklu, antymonu i ołowiu znanej koncentracji.

Podczas przygotowywania roztworu I stężenia masowego 0,1 mg/cmw kolbie miarowej o pojemności 50 cmumieszcza się w 5 cmroztworów niklu, antymonu i ołowiu masowymi stężeniu 1,0 mg/cm. Roztwór wlać do oznaczenia kwasu azotowego stężenie molowe 1,0 mol/dmi wymieszać.

Podczas przygotowywania roztworu B masowego stężenia 0,01 mg/cm10,0 cmroztworu I umieścić w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać do kreski wodą destylowaną i wymieszać.

Roztwory są stabilne w ciągu sześciu miesięcy.

Do przygotowania roztworów o znanym stężeniu metali jest dozwolone użyć metale i ich związki, zawierające nie mniej niż 99,9% substancji podstawowej.

18.5.2 Przygotowanie roztworu miedzi stężenia masowego 100 g/dm

Podczas przygotowywania roztworu miedzi stężenia masowego 100 g/dmtuz miedzi o masie 10,0 g rozpuszcza się w 70−80 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, otrzymany roztwór umieścić w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać. Roztwór jest trwały nie dłużej niż sześć miesięcy.

18.5.3 Tworzenie krzywej kalibracyjnej

Do budowania krzywej kalibracyjnej przygotowują serię градуировочных roztworów. Do tego do kolby o pojemności 100 cmlub 50 cmumieszcza się аликвоты roztworów określonych składników o znanej koncentracji wg tabeli 28. W kolbie приливают 2 cmroztworu miedzi stężenia masowego 100 g/dm, wlać do kreski kwasem solnym, rozcieńczony 1:10, i wymieszać.


Tabela 28

Składnik	Pokój roztworu	Oryginalny roztwór	Aliquot roztworu składnika cm	Pojemność kolby	Masowe stężenie składnika, g/cm
Nikiel	1	B	2	100	0,200
	2	A	1	100	1,000
	3	A	5	100	5,000
Nikiel	4	A	10	100	10,000
	5	A	10	50	20,000
Antymon	1	B	2	100	0,21
	2	A	1	100	1,01
	3	A	2	100	2,01
	4	A	5	100	5,01
	5	A	5	50	10,01
Ołów	1	B	2	100	0,21
	2	A	1	100	1,01
	3	A	2	100	2,01
	4	A	5	100	5,01
	5	A	5	50	10,01
Uwagi 1 Stężenia градуировочных roztworów niklu, antymonu, ołowiu charakter doradczy i zależą od właściwości używanego atomowej absorpcji urządzenia, interwał określonych stężeń. Do budowania krzywej kalibracyjnej jest dozwolone użyć 3−7 градуировочных rozwiązań, ale nie mniej niż 3. 2 Masowe stężenie градуировочных roztworów obliczona bez uwzględnienia zanieczyszczeń w standardowej próbce miedzi.

Do budowania krzywej kalibracyjnej градуировочные roztwory wstrzykuje się w płomień acetylen-powietrze na 18.6.

Na osi x składają masowego stężenia określonego składnika w градуировочных roztworach, wyrażona w µg na centymetr sześcienny, na osi rzędnych — odpowiadające im wartości sygnałów analitycznych.

18.6 Wykonanie pomiarów

18.6.1 Ogólne wymagania dotyczące metod pomiarowych i wymagania dotyczące bezpieczeństwa podczas wykonywania pomiarów — zgodnie z rozdziałem 4.

18.6.2 Tuz zgrubnej miedzi o masie 0,5 g umieścić w szklance lub kolby o pojemności 250 cm, приливают 20−25 cmkwasu azotowego, rozcieńczonym 1:1, przy słabym ogrzewaniu. Jeśli rozpuszczanie w kwas azotowy nie dzieje, to приливают od 2 do 5 cmkwasu solnego, rozcieńczonym 1:1, i nadal podgrzewamy do rozpuszczenia zawieszenia. Przenosi się następnie roztwór w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, fajne, dodać do kreski kwasem solnym, rozcieńczonym 1:1 i wymieszać.

Aby wprowadzić zmiany na masowe udziału niklu, antymonu i ołowiu w реактивах przez wszystkie etapy pomiarów spędzają kontrolny doświadczenie.

18.6.3 Analizowany roztwór jest podawany w płomień acetylen-powietrze lub propan-butan-powietrze atomowej absorpcji spektrofotometru i mierzą przeprowadzki: niklu — przy długości fali 232,0 nm; antymonu — przy długości fali 217,6 nm; ołów — przy długości fali 283,3 nm. Wchłanianie każdego roztworu mierzy się co najmniej dwa razy i do obliczenia biorą среднеарифметическое wartość. Przy zmianie roztworów systemu natryskowego przemywa się wodą, aż do uzyskania wskazania zerowego urządzenia. Zalecana maksymalna wartość mierzonej absorpcji — około 0,5 jednostki. W razie potrzeby, w celu zmniejszenia jej wartości jest dozwolone dokonywać pomiaru przy mniej wrażliwej długości fali lub rozwinąć palnik.

Według znalezionego wartości absorpcji analizowanego roztworu minus absorpcji roztworu kontrolnego doświadczenia znajdują zawartość określonego składnika w градуировочному grafikę.

18.7 Przetwarzanie wyników pomiarów

18.7.1 ułamek masowy niklu, antymonu lub ołowiu , %, oblicza się według wzoru

, (18)

gdzie masowe stężenie składnika, znaleziona w градуировочному grafikę, z uwzględnieniem wartości kontrolnej doświadczenia, g/cm;

 — objętość analizowanego roztworu cm;

 — masa zaczepu próbki, g;

 — współczynnik przeliczenia miligramów na gramy.

18.7.2 Za wynik pomiaru przyjmuje się среднеарифметическое wartość dwóch równoległych definicji, pod warunkiem, że bezwzględna różnica między nimi w warunkach powtarzalności nie przekracza wartości (przy pełnej zaufania prawdopodobieństwa 0,95) granicy powtarzalności , podanych w tabeli 27.

Jeśli rozbieżność między wynikami równoległych definicji przekracza wartość granicy powtarzalności, wykonują procedury określone w GOST R ISO 5725−6 (podpunkt 5.2.2.1).

18.7.3 Rozbieżności między wynikami pomiarów uzyskanych w dwóch laboratoriach, nie powinny przekraczać granicę powtarzalności, podany w tabeli 27. W tym przypadku za ostateczny wynik może być podjęta ich среднеарифметическое wartość. Nieprzestrzeganie tego warunku może być stosowane procedury określone w GOST R ISO 5725−6.

Bibliografia

[1]	Warunki techniczne TEN 6−09−3901−75*	Диэтилдитиокарбамат ołowiu (II)
________________ * TEN, o których mowa jest tu i dalej w tekście, nie podano. Więcej informacji znajduje się pod linkiem. — Uwaga producenta bazy danych.
[2]	Warunki techniczne TEN 264221−001−05015242−07	Filtry обеззоленные (biała, czerwona, niebieska wstążka)
[3]	Warunki techniczne TEN 6−09−1181−89	Papier lampka uniwersalna do pomiaru ph 1−10 i 7−13
[4]	Warunki techniczne TEN 6−09−4119−75	Fiolet krystaliczny (N, N, N, N, N, N"-гексаметилпарарозанилин chlorek), kwalifikacji czysty do analizy
[5]	Warunki techniczne TEN 6−09−5393−88	Cyny (II) chlorek 2-wodną (cyna двухлористое)
[6]	Фармакопейная artykuł FS 42−2668−95*	Kwas askorbinowy фармакопейная
________________ * Dokument nie zawiera. Więcej informacji znajduje się pod linkiem. — Uwaga producenta bazy danych.
[7]	Warunki techniczne TEN 6−09−4711−81	Wapnia chlorek bezwodny (chlorek wapnia)
[8]	Warunki techniczne TEN 6−09−3880−75	Magnez хлорнокислый (ангидрон)
[9]	Warunki techniczne TEN 48−19−30−91	Штабики wolframu spawane, os.h.
[10]	Warunki techniczne TEN 48−4-523−90	Tlenki metali ziem rzadkich: lantanu, ceru, празеодима, neodym, sanarium, европия
[11]	Warunki techniczne TEN 6−09−4773−84	Chlorki itru i pierwiastków ziem rzadkich (lantanu, празеодима, европия, gadolinu, тербия, диспрозия, гольмия, эрбия, tuliusza, иттербия, rudzik, neodym, samar)
[12]	Warunki techniczne TEN 6−09−4770−79	Węglany itru i pierwiastków ziem rzadkich (soli ziemne itru i pierwiastków ziem rzadkich), chemicznie czysty, czysty

__________________________________________________________________________
OFT 669.3:546.56.06:006.354 OX 77.120.30

Słowa kluczowe: obróbka miedzi, zanieczyszczenia, metody analizy, metody pomiarów, wymagania ogólne, roztwór standardowy wzór, absorpcyjna абсорбционный metoda, masowe stężenie roztworu o znanej koncentracji, градуировочный wykres