GOST 29117-91

• gost-29117-91.pdf (529.61 KiB)
  ГОСТ 29117-91

GOST 29117−91 Stali stopowej i высоколегированные. Metody ustalania bizmutu

GOST 29117−91

Grupa В39

MIĘDZYPAŃSTWOWY STANDARD

STALI STOPOWEJ I ВЫСОКОЛЕГИРОВАННЫЕ

Metody ustalania bizmutu

Alloyed and high-alloyed steels. Methods of determination bismuth

ISS 77.080.20
OKP 0809

Data wprowadzenia 1993−01−01

DANE INFORMACYJNE

1. OPRACOWANY I PRZEDSTAWIONY przez Ministerstwo hutnictwa ZSRR

2. ZATWIERDZONY I WPROWADZONY W życie Uchwałą Komitetu standaryzacji, metrologii i certyfikacji ZSRR od 21.10.91 N 1631

3. WPROWADZONY PO RAZ PIERWSZY

4. ODNOŚNE REGULACJE-DOKUMENTY TECHNICZNE

5. REEDYCJA. Maj 2004 r.


Niniejszy standard określa fotometryczny (przy masowych częściach od 0,0005% do 0,01%), непламенный atomowej абсорбционный (przy masowych częściach od 0,0001% do 0,01%), инверсионно-вольтамперометрический (przy masowych częściach od 0,0001% do 0,005%) i полярографический (przy masowych częściach od 0,001% do 0,01%) metody ustalania bizmutu w stali stopowej i stali wysokostopowych stali.

1. WYMAGANIA OGÓLNE

Ogólne wymagania dotyczące metod analizy — według GOST 28473.

2. FOTOMETRYCZNY METODA

2.1. Istota metody

Metoda opiera się na edukacji pomalowanego na kolor różowy złożonych związków bizmutu z ксиленоловым na pomarańczowo w kwas azotowy o stężeniu 0,1 mol/dmi pomiaru jego gęstości optycznej w zakresie przepuszczalności światła z maksimum absorpcji przy długości fali 540 nm.

Bizmut wstępnie oddzielają od podobnych elementów stalowych wytrącenia w postaci siarczku тиоацетамидом w аммиачном roztworze w obecności kolektora siarczku miedzi i kwasu winowego jako комплексообразующего substancji lub wymiennika jonowego metodą chromatografii.

2.2. Aparatura, odczynniki i roztwory

Spektrofotometr lub фотоэлектроколориметр ze wszystkimi akcesoriami do pomiaru w zakresie widzialnym.

ph-metr.

Termometr ze skalą do 150 °C.

Ионообменная kolumna o średnicy 1,2−1,5 cm, wysokość 30−40 cm, wypełnione анионитом EN-31, AB-17−8 lub AB-17−8чС w formie z wysokości warstwy 15 cm

Wymieniacz EN-31 GOST 20301.

Przygotowanie żywica anionowa do analizy: 200 g żywica anionowa wylewa, nie mniej niż raz w historii objętość nasyconego roztworu chlorku sodu i pozostawić do spęcznienia na 24 h.

Do oddzielania frakcji żywicy o wielkości ziarna poniżej 0,4 mm zawiesiny żywicy w roztworze chlorku sodu wylano na sito z siatką N 063 według GOST 6613 i umyć strumieniem wody, zbierając przeszły przez sito frakcję żywica anionowa wraz z wodą w naczyniu o pojemności 2−3 dm. Pozostałe na sicie żywicy wyrzucić. Płyn nad frakcji żywica anionowa, która odbyła się przez sito, zdekantowano, a wymieniacz umyć metodą dekantacji kwasu solnego o stężeniu najpierw 3 mol/dm, a następnie 0,5 mol/dm, aż do całkowitego usuwania Fe (III) (próba z роданистым potas). Wymieniacz przemywa się 10-krotnym ilością wody, następnie wlać na 48 h roztworem wodorotlenku sodu. Dalej wymieniacz przemyto wodą do neutralnej reakcji uniwersalnego wskaźnika i przechowywać pod wodą w szklanym słoju, z korkiem. Przed rozpoczęciem pracy w dolną część хроматографической kolumny umieszcza się wacik z полихлорвиниловой nici lub szklanej waty, wstępnie gotowane w kwasie solnym (1:1) i промытой wodą. Ионообменную kolumnę wypełnia анионитом na wysokość warstwy 15 cm, a następnie wodą na jej wysokości. Warstwa żywica anionowa musi być równe, bez pęcherzyków powietrza. Dla odprowadzenia żywicy w formie przez nią płyną 100−150 cmkwasu solnego o stężeniu 3 mol/dmz prędkością 1 cm/min.

Wymieniacz AB-17−8 lub AB-17−8чС według GOST 20301.

Przygotowanie żywica anionowa do analizy: 200 cmznaku żywica anionowa AB-17−8 lub AB-17−8чС (produkowane w postaci zawiesiny w wodzie) przemyto dwukrotnie wodą metodą dekantacji. Do oddzielania frakcji smoły z wielkości ziarna mniej niż 0,6 mm zawiesiny żywicy w wodzie wylano na sito z siatką N 063 według GOST 6613 i umyć strumieniem wody, zbierając przeszły przez sito frakcję żywica anionowa wraz z wodą w naczyniu o pojemności 2−3 dm. Pozostałe na sicie żywicy wyrzucić. Frakcję żywica anionowa, przeszły przez sito, poddaje się przygotowania do analizy, jak żywicę EN-31.

Kwas solny według GOST 3118 lub GOST 14261, rozcieńcza się 1:1, i roztwory stężeniu 3 mol/dmi 0,5 mol/dm.

Kwas azotowy, zgodnie z GOST 4461 lub GOST 11125, rozcieńczone 1:1, 1:15, 1:500, i roztwory stężeniu 1 mol/dmi 0,1 mol/dm.

Mieszanina kwasu solnego i azotowego: do 150 cmkwasu solnego dodaje się 50 cmkwasu azotowego, 200 cmwody i wymieszać. Mieszankę przygotowuje się bezpośrednio przed użyciem.

Kwas askorbinowy, roztwór o stężeniu 100 g/dm, świeżo przygotowane.

Kwas winowy według GOST 5817, roztwory stężeniu 500 g/dmi 100 g/dm.

Amoniakowa według GOST 3760 lub GOST 24147 i rozcieńczony 1:200.

Тиоацетамид, roztwór o stężeniu 20 g/dm.

Ксиленоловый pomarańczowy, roztwór o stężeniu 1 g/dmw kwas azotowy o stężeniu 0,1 mol/dm.

Sodu chlorek według GOST 4233, roztwór nasycony.

Wodorotlenek sodu zgodnie z GOST 4328, roztwór o stężeniu 50 g/dm.

Potas роданистый według GOST 4139, roztwór o stężeniu 50 g/dm.

Miedź marki М00б według GOST 859.

Miedź азотнокислая, roztwór o stężeniu 0,01 g/cm: 1 g miedzi rozpuszcza się po podgrzaniu w 15−20 cmkwasu azotowego (1:1). Gotowane roztwór do usuwania tlenków azotu, chłodzi się, rozcieńcza się wodą do 100 cmi wymieszać.

Żelazo karbonylowe радиотехническое marki Ps według GOST 13610.

Uniwersalna lampka papier ph 1−10.

Bizmut marek Ви00 według GOST 10928, marek Ви000 i Ви0000 po DRUGIEJ 48−6-11*.
________________
* TEN, o których mowa tutaj, nie podano. Więcej informacji znajduje się pod linkiem. — Uwaga producenta bazy danych.

Standardowe roztwory bizmutu.

Roztwór A: 0,1 g bizmutu rozpuszcza się po podgrzaniu do 30 cmkwasu azotowego, gotowane roztwór do usuwania tlenków azotu, chłodzi, przenoszą w kolbie miarowej o pojemności 1 dm, wlać do kreski wodą i wymieszać.

1 cmstandardowego roztworu A zawiera 0,0001 g bizmutu.

Roztwór B: 10 cmroztworu I umieścić w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać 10 cmkwasu azotowego, wlać do kreski wodą i wymieszać.

1 cmstandardowego roztworu B zawiera 0,00001 g bizmutu.

2.3. Przeprowadzenie analizy

2.3.1. Przygotowanie badanego roztworu

2.3.1.1. Dla stali nierdzewnych zawierających wolfram, molibden, niob

Tuz nierdzewnej o masie 1 g (przy masowych częściach bizmutu od 0,0005% 0,002%) lub 0,5 g (przy masowych częściach bizmutu od 0,002% do 0,01%) umieszcza się w szklankę (lub kolby) o pojemności 250−300 cm, приливают 15−20 cmkwasu solnego, 5 cmkwasu azotowego, serwowane jest strefą szybą i rozpuszczone tuz po podgrzaniu.

Roztwór odparować do objętości około 10 cm, dodać 30 cmwody, 20−30 cmroztworu kwasu winowego stężeniu 500 g/dmi ogrzewano przez 10 min. Roztwór schłodzić, dodać 20−25 cmamoniaku do ph 8−10 uniwersalnego wskaźnika i ponownie ogrzewano przez 10 minut, aż do rozpuszczenia rozwinął wolframu i molibdenu tłuszczowych. Dodać 1 cmroztworu азотнокислой miedzi, ustalane ph 7,5, dodając kwasu solnego (1:1) lub amoniak, za pomocą ph-metr.

Roztwór rozcieńczono wodą do 150 cm, ogrzewa się do 85 °C — 90 °C, приливают 10 cmroztworu тиоацетамида, wytrzymują 10 min w tej samej temperaturze i ponownie приливают 10 cmroztworu тиоацетамида. Pozostawić roztwór z osadem na 2 h w temperaturze 40 °C — 50 °C.

Następnie roztwór z osadem ochłodzono do temperatury pokojowej, odsączono osad siarczków na dwa filtra średniej gęstości (biała wstążka), przemyto 7−8 razy zimną wodą, przesącz wyrzucić. Placek filtracyjny rozpuszcza się w 30−40 cm(porcjami po 10 cm) gorącej mieszaniny kwasu solnego i azotowego i umyć filtr 2−3 razy gorącego kwasu azotowego (1:500), zbierając przesącz i popłuczyny w szklance, w którym przeprowadzono osadzanie. Filtr wyrzucić.

2.3.1.2. Dla stali, nie zawierających wolfram, molibden, niob

Tuz nierdzewnej o masie 1 g (przy masowych częściach bizmutu od 0,0005% 0,002%) lub 0,5 g (przy masowych częściach bizmutu od 0,002% do 0,01%) umieszcza się w szklankę (lub kolby) o pojemności 250−300 cm, приливают 15−20 cmkwasu solnego, 5 cmkwasu azotowego, serwowane szklankę (lub kolby) strefą szybą i rozpuszczone tuz po podgrzaniu. Roztwór odparowano do wilgotnych soli. Sól rozpuszcza się w 5−7 cmkwasu solnego i ponownie odparować do wilgotnych soli. Tę operację powtórzyć. Sól rozpuszcza się w 40 cmkwasu solnego o stężeniu 3 mol/dm, rozgrzewa się do rozpoczęcia wrzenia. Powstały osad kwasu krzemowego odsącza się na dwa filtra średniej gęstości (biała wstążka) i przemywa się 3−4 razy gorącej kwasu solnego o stężeniu 3 mol/dm, jednocząc промывную płyn do głównego фильтрату. Filtr z osad odrzucono.

Przesącz jest przepuszczana przez ионообменную kolumnę z анионитом, wstępnie промытую 50 cmkwasu solnego o stężeniu 3 mol/dmz prędkością około 0,5 cm/min., Po tym, jak cały badany roztwór przeniesiony w ионообменную kolumnę, przepuszczają jeszcze 70−100 cm(porcjami po 10−20 cm) kwasu solnego o stężeniu 3 mol/dmdo usuwania powiązanych elementów: niklu, chromu, kobaltu, manganu, miedzi, żelaza. Элюат wyrzucić. Gdy ostatnia porcja kwasu osiągnie najwyższego poziomu żywica anionowa, десорбируют bizmut 300 cmkwasu azotowego o stężeniu 1 mol/dm.

2.3.2. Спектрофотометрическая procedura analizy

Badany roztwór przygotowany w pkt 2.3.1.1 lub 2.3.1.2, odparowano do wilgotnych soli, soli rozpuszcza się w 5 cmkwasu azotowego i odparowano do sucha.

Następnie soli rozpuścić w 3 cmkwasu azotowego o stężeniu 1 mol/dmpo podgrzaniu, ścianki szklanki płucze 3−5 cmwody, roztwór miesza się i chłodzi. Dodać 2 cmroztworu kwasu askorbinowego, mieszając, przez 5 min приливают 1 cmroztworu kwasu winowego stężeniu 100 g/dmi 1 cmroztworu ксиленолового pomarańczowy, mieszając roztwór po dodaniu każdego odczynnika. Roztwór przenoszą w kolbie miarowej o pojemności 25 cm, dodać do kreski wodą i wymieszać.

Przez 10 min pomiaru gęstości optycznej malowane roztworu na spektrofotometrze przy długości fali 540 nm w kuwecie o grubości pochłaniającego światło warstwy 1 cm lub na фотоэлектроколориметре z zielonym nd w kuwecie o grubości pochłaniającego światło warstwy 5 cm Roztworu porównania służy roztworu kontrolnego doświadczenia. Masy bizmutu w испытуемом roztworze znajdują w градуировочному grafikę.

2.3.3. Tworzenie krzywej kalibracyjnej

W pięć szklanek (lub kolb) o pojemności 250−300 cmjest umieszczony tuz карбонильного żelaza 0,5−1 g, zgodnie z masą zawieszenia frekwencyjnych analizowanego próby nierdzewnej. W cztery szklanki (lub żarówki) приливают konsekwentnie 0,5; 1,0; 3,0; 5,0 cmstandardowego roztworu B. Piąty kieliszek służy do przeprowadzenia kontroli (biegu jałowego) doświadczenia.

Wszystkie okulary dodają do 20 cmkwasu solnego i 5 cmkwasu azotowego. Dalej robią, jak określono w pkt 2.3.1, z uwzględnieniem sposobu oddziału bizmutu od głównych składników w pkt 2.3.2.

3. НЕПЛАМЕННЫЙ ATOMOWEJ АБСОРБЦИОННЫЙ METODA

3.1. Istota metody

Metoda opiera się na pomiarze absorpcji promieniowania wolnymi atomami bizmutu przy długości fali 223,1 lub 306,8 nm, powstające wraz z wprowadzeniem analizowanego roztworu w графитовую kuwetę.

Bizmut wstępnie oddzielają od głównych komponentów nierdzewnej wytrącenia w postaci siarczku тиоацетамидом w аммиачном roztworze w obecności kolektora siarczku miedzi i kwasu winowego jako комплексообразующего substancji lub wymiennika jonowego metodą chromatografii.

3.2. Aparatura, odczynniki i roztwory

Atomowej абсорбционный spektrofotometr z grafitowym wanienkę.

Lampa do określenia bizmutu.

Wielokanałowe, o pojemności 20 мкдм.

Argonu o wysokiej czystości według GOST 10157 lub mieszanki argonu z 5% wodoru.

Standardowy roztwór W bizmutu: 10 cmroztworu B, przygotowanego przez p. 2.2, umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać 10 cmkwasu azotowego, wlać do kreski wodą i wymieszać. Roztwór przygotować bezpośrednio przed użyciem.

1 cmstandardowego roztworu zawiera W 0,000001 g bizmutu.

Pozostałe odczynniki, roztwory i aparatura w pkt 2.2.

3.3. Przeprowadzenie analizy

3.3.1. Przygotowanie badanego roztworu

Tuz nierdzewnej o masie 0,1−1 g, zgodnie z tabela.1 umieszcza się w szklankę (lub kolby) o pojemności 250−300 cm, приливают 15−20 cmkwasu solnego, 5 cmkwasu azotowego, serwowane szklankę (lub kolby) strefą szybą i rozpuszczone tuz po podgrzaniu.

Tabela 1

Dalej robią, jak określono w pkt 2.3.1, oddzielając bizmut od głównych składników w postaci siarczku тиоацетамидом lub wymiennika jonowego metodą chromatografii.

3.3.2. Спектрометрическая procedura analizy

Badany roztwór przygotowany w pkt 2.3.1.1 lub 2.3.1.2, odparowano do wilgotnych soli. Sól rozpuszcza się w 5 cmkwasu azotowego i ponownie odparować do wilgotnych soli. Następnie sól rozpuszcza się po podgrzaniu do 10 cmkwasu azotowego (1:1), nakrywając szklankę strefą szybą, i chłodzi. Roztwór przenoszą w kolbie miarowej (patrz tab.1), wlać wodą do kreski i wymieszać. Wybrane микропипеткой аликвотную część roztworu równą 20 мкдм, podawany w графитовую kuwetę i odnotowują wartość absorpcji promieniowania wolnymi atomami bizmutu przy długości fali 223,1 lub 306,8 nm; dla pomiaru o oddaniu nie mniej niż trzy аликвотных części roztworu.

Masy bizmutu znaleźć w градуировочному grafikę z poprawkami kontrolnej doświadczenia.

3.3.3. Przygotowanie urządzenia do pomiaru

Włączenie urządzenia, ustawienie go na rezonans promieniowanie, regulację bloku sterowania, jednostki atomizacja przeprowadzane zgodnie z instrukcją dołączoną do urządzenia.

Warunki definicji bizmutu:

Analityczna linia () — 223,1 lub 306,8 nm.

Spd szerokość szczeliny — 0,2 nm.

Czas suszenia w temperaturze 100 °C — 10 s.

Czas rozkładu w przypadku 560 °C — 15 s.

Czas атоматизации w 1930 °C — 10 s.

Tryb obojętnego gazu «gaz-stop».

3.3.4. Tworzenie krzywej kalibracyjnej

W pięć szklanek (lub kolb) o pojemności 250−300 cmjest umieszczony tuz карбонильного żelaza w ilości odpowiadającej masie zawieszenia nierdzewnej (patrz tab.1). W cztery szklanki (lub żarówki) приливают konsekwentnie 1,0; 2,0; 4,0; 5,0 cmstandardowego roztworu W bizmutu. Piąty kieliszek (lub żarówka) służy do przeprowadzenia kontroli doświadczenia.

Wszystkie szklanki (lub żarówki) dodają do 20 cmkwasu solnego i 5 cmkwasu azotowego.

Dalej robią, jak określono w pkt 2.3.1, z uwzględnieniem sposobu oddziału bizmutu od głównych komponentów i w pp.3.3.2, 3.3.3.

Z wartości gęstości optycznej analizowanych roztworów odjąć wartość gęstości optycznej kontroli doświadczenia. Dla znalezionej wartości gęstości optycznej i odpowiednio im masy bizmutu budują градуировочный wykres.

4. ИНВЕРСИОННО-ВОЛЬТАМПЕРОМЕТРИЧЕСКИЙ METODA

4.1. Istota metody

Metoda opiera się na wstępnym концентрировании bizmutu na stacjonarnym ртутном капельном lub ртутно-графитовом elektrodzie przy potencjale minus 0,5 W w kwasie solnym o stężeniu 1 mol/dmz późniejszą rejestracją prądu anodowanego rozpuszczenia bizmutu przy potencjale minus 0,15 W w stosunku do хлорсеребряному elektrody.

Bizmut oddzielają od głównych komponentów nierdzewnej wytrącenia w postaci siarczku тиоацетамидом w аммиачном roztworze w obecności kolektora siarczku miedzi i kwasu winowego jako комплексообразующего substancji lub wymiennika jonowego metodą chromatografii.

4.2. Aparatura, odczynniki i roztwory

Полярограф ac, осциллографический lub prądu stałego.

Komórka z хлорсеребряным elektrodą odniesienia, suszarkę ртутным unoszącego się w powietrzu elektrodą dowolnej konstrukcji lub twarda hamulce elektroda (4 mm) z графитосодержащего materiału jakiegokolwiek sposobu produkcji, zapewniające odpowiednią dla NTD powtarzalność sygnału analitycznego.

Потенциостат każdego modelu, pracujący w trybie określonym potencjału.

Rtęć marki Р0 według GOST 4658, nie zawierający wilgoci.

Azot gazowy według GOST 9293 lub argon według GOST 10157.

Tło dla полярографирования, zawierający 1 mol/dmkwasu solnego. W razie potrzeby poddaje się więcej elektrochemicznej czyszczenia na schemacie rysunku od domieszek metali kolorowych z ртутным katodą w ciągu 4−5 h przy potencjale minus 1,2 W, która jest utrzymywana na stałym za pomocą потенциостата.

Potasu chlorek według GOST 4234, roztwór nasycony.

Rtęć (II) азотнокислая окисная według GOST 4520, roztwór o stężeniu 0,001 g/cmw kwas azotowy (1:15).

Ałun алюмокалиевые według GOST 4329, roztwór o stężeniu 10 g/dm.

Amon азотнокислый według GOST 22867.

Standardowe roztwory bizmutu.

Roztwór B: 10 cmroztworu A (w p. 2.2) umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 100 cm, dodać 2 cmkwasu solnego, wlać do kreski wodą i wymieszać.

1 cmstandardowego roztworu B zawiera 0,00001 g bizmutu.

Roztwór b: 5 cmroztworu B umieszcza się w kolbie miarowej o pojemności 50 cm, dodać 2 cmkwasu solnego, wlać do kreski wodą i wymieszać.

1 cmstandardowego roztworu zawiera W 0,000001 g bizmutu.

Roztwór przygotować bezpośrednio przed użyciem.

Pozostałe odczynniki i roztwory z pkt 2.2.

4.3. Przeprowadzenie analizy

4.3.1. Przygotowanie badanego roztworu

Tuz nierdzewnej o masie 0,5 g umieszcza się w szklankę (lub kolby) o pojemności 250−300 cm, приливают 15−20 cmkwasu solnego, 5 cmkwasu azotowego, serwowane szklankę (lub kolby) strefą szybą i rozpuszczone tuz po podgrzaniu.

Dalej robią, jak określono w pkt 2.3.1, oddzielając bizmut od głównych składników w postaci siarczku тиоацетамидом (p. 2.3.1.1) lub wymiennika jonowego metodą chromatografii (p. 2.3.1.2).

Badany roztwór otrzymany w pkt 2.3.1.1, odparować do sucha, soli rozpuścić w 3 cmkwasu azotowego przy ogrzewaniu i rozcieńczono wodą do około 80 cm. Do otrzymanego roztworu приливают 10 cmroztworu алюмокалиевых ałunu, 0,5 g азотнокислого amonu i amoniaku do słabego zapachu. Zawartość szklanki (lub żarówki) ogrzewa się w ciągu 1−2 min, osad odsącza się na filtr średniej gęstości (biała wstążka) i przemywa się 3−4 razy gorącym rozcieńczonym (1:200) amoniakiem. Przesącz wyrzucić. Placek filtracyjny rozpuszcza się w 10 cmgorącego kwasu solnego (1:1) i umyć filtr 2−3 razy gorącą wodą, zbierając przesącz i popłuczyny do szklanki (lub kolby), w których przeprowadzono osadzanie.

1 — roboczy mercurial elektroda; 2 — platinum kontakt; 3 — mieszadło magnetyczne; 4 — elektroda pomocnicza z widmowego węgla; 5 — хлорсеребряный elektroda odniesienia; 6 — plastikowa naczynie; 7 — pokrywa; 8 — szklana rurka dopływu azotu; 9 — syfon do odprowadzania elektrolitu

4.3.2. Инверсионно-вольтамперометрическая procedura analizy

Badany roztwór otrzymany w pkt 4.3.1 po oddzieleniu bizmutu od głównych komponentów, odparowano do sucha. Sól rozpuszcza się w 5 cmkwasu solnego i ponownie odparować do sucha. Następnie sól rozpuszcza się po podgrzaniu do 4 cmkwasu solnego, nakrywając szklankę strefą szybą, i chłodzi. Roztwór rozcieńcza się wodą i przenoszą w kolbie miarowej o pojemności 50 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać.

Podczas pracy ze stacjonarnym ртутным unoszącego się w powietrzu elektrodą w полярографическую komórkę zalać 20−25 cmtła elektrolitu, przez który wstępnie w ciągu 5 min oczyszczone azot lub argon, dodają zgodnie z tabela.2 аликвотную część badanego roztworu 0,01−0,02 g kwasu askorbinowego i wymieszać.

Tabela 2

Montowane na полярографе potencjał minus 0,5 W i spędzają концентрирование bizmutu na stacjonarnym ртутном капельном elektrodzie w sposób ciągły перемешиваемом roztworze w ciągu 2−3 min. Po zakończeniu czasu gromadzenia się kończy mieszanie, i roztwór osiedlania się w ciągu 15−20, po czym jest usuwany анодная krzywa polaryzacji przy liniowo zmiennym potencjale elektrody od minus 0,5 do minus 0,05 W, rejestrując szczyt bizmutu przy potencjale minus 0,15 W. Dla każdego pomiaru otrzymują nową kroplę rtęci.

Podczas pracy z twardymi elektrodami w trybie ртутно-grafitowym w полярографическую komórkę zalać 20−25 cmtła elektrolitu, przez który wstępnie w ciągu 5 min oczyszczone azot lub argon, dodać 3−4 krople roztworu азотнокислой rtęci (II) (150−200 g), dodają zgodnie z tabela.3 аликвотную część badanego roztworu 0,01−0,02 g kwasu askorbinowego i wymieszać.

Tabela 3

Montowane na полярографе potencjał minus 0,5 W i spędzają концентрирование bizmutu na ртутно-графитовом elektrodzie w sposób ciągły перемешиваемом roztworze w ciągu 1−2 min. Po zakończeniu czasu akumulacji ustaje mieszając, roztwór osiedlania się w ciągu 15−20, po czym jest usuwany анодная krzywa polaryzacji przy liniowo zmiennym potencjale elektrody od minus 0,5 do plus 0,2 V. Przy stałej wartości potencjału plus 0,2 W elektrody wyczyszczone electrochemically w перемешиваемом roztworze przez 30 s po każdej rejestracji krzywej polaryzacji. Rejestrację krzywych prowadzą trzy razy, z czego pierwszy pomiar w obliczeniach nie uwzględnia się. Maksymalny prąd jonizacji bizmutu (szczyt bizmutu) jest rejestrowane przy potencjale minus 0,15 V.

Czułość przy rejestracji вольтамперограмм w obu przypadkach wybierają tak, aby wysokość rejestrowanego szczyt nie była mniejsza niż 10 mm.

4.3.3. Podczas pracy ze stacjonarnym ртутным unoszącego się w powietrzu elektrodą zawartość bizmutu znaleźć w градуировочному grafiki z uwzględnieniem kontrolnej doświadczenia.

Do budowania krzywej kalibracyjnej w pięć szklanek (lub kolb) o pojemności 250−300 cmumieszcza się na 0,5 g карбонильного żelaza i приливают 20 cmkwasu solnego i 5 cmkwasu azotowego. W cztery szklanki (lub żarówki) приливают standardowy roztwór W bizmutu w rosnących ilościach w taki sposób, aby masa bizmutu w испытуемой próbie nierdzewnej był w przybliżeniu w połowie grafika (patrz tab.3). Piąty kieliszek (lub żarówka) służy do przeprowadzenia kontroli doświadczenia.

Dalej robią, jak określono w pp.2.3.1 i 4.3.1 z uwzględnieniem wybranego sposobu oddziału bizmutu od głównych komponentów i p. 4.3.2.

Z wartości wysokości szczyt analizowanych roztworów odjąć wartość wysokości piku referencyjnego doświadczenia. Dla znalezionej wartości wysokości i odpowiednio im masy bizmutu budują градуировочный wykres.

Podczas pracy z ртутно-ogrzewaniem grafitowym elektrodą zawartość bizmutu znajdują metodą standardowych dodatków.

Аликвотную część standardowego roztworu W bizmutu dodają w badany roztwór w полярографической komórce, wymieszać, dalej prowadzą инверсионно-вольтамперометрические pomiaru (w p. 4.3.2) przy ustalaniu bizmutu w испытуемом roztworze.

Wartość standardowej diety wybierają tak, aby wysokość piku bizmutu po wprowadzeniu diety wzrosła o 1,5−2 razy.

5. ПОЛЯРОГРАФИЧЕСКИЙ METODA

5.1. Istota metody

Metoda ta opiera się na zdolności bizmutu rosnąć na ртутном капающем elektrodzie w kwasie solnym o stężeniu 1 mol/dmprzy potencjale minus 0,15 W w stosunku do хлорсеребряному elektrody.

Bizmut oddzielają od głównych komponentów nierdzewnej wytrącenia w postaci siarczku тиоацетамидом w аммиачном roztworze w obecności siarczku miedzi i kwasu winowego jako комплексообразующего substancji lub wymiennika jonowego metodą chromatografii.

5.2. Aparatura, odczynniki i roztwory

Полярограф ac, осциллографический lub prądu stałego.

Komórka z ртутным unoszącego się w powietrzu elektrodą.

Odczynniki i roztwory z pp.2.2 i 4.2.

5.3. Przeprowadzenie analizy

5.3.1. Przygotowanie badanego roztworu

Przeprowadza się w sposób określony w pkt 4.3.1.

5.3.2. Полярографическая procedura analizy

Badany roztwór otrzymany (p. 4.3.1) po oddzieleniu bizmutu od głównych komponentów, odparowano do sucha. Sól rozpuszcza się w 5 cmkwasu solnego i ponownie odparować do sucha. Następnie sól rozpuszcza się po podgrzaniu do 4 cmkwasu solnego, nakrywając szklankę strefą szybą, i chłodzi. Roztwór rozcieńcza się wodą i przenoszą w kolbie miarowej o pojemności 50 cm, dodać wodą do kreski i wymieszać.

Roztwór po przedmuchiwania gazem obojętnym wlewa w komórce i полярографируют, rejestrując maksymalny prąd odzyskiwania bizmutu w granicach przyłożonego napięcia od 0,05 do 0,3 W stosunkowo хлорсеребряного elektrody lub słupa dna.

Czułość przy rejestracji вольтамперограмм wybierają tak, aby wysokość szczytu była nie mniej niż 10 mm.

5.3.3. Tworzenie krzywej kalibracyjnej

W pięć szklanek (lub kolb) o pojemności 250−300 cmumieszcza się na 0,5 g карбонильного żelaza i приливают 20 cmkwasu solnego i 5 cmkwasu azotowego. W cztery szklanki (lub żarówki) приливают standardowy roztwór B bizmutu w rosnących ilościach w taki sposób, aby masa bizmutu w испытуемой próbie nierdzewnej był w przybliżeniu w połowie wykresu. Piąty kieliszek (lub żarówka) służy do przeprowadzenia kontroli doświadczenia.

Dalej robią, jak określono w pp.2.3.1 i 4.3.1, z uwzględnieniem wybranego sposobu oddziału bizmutu od głównych składników w pkt 5.3.2.

Z wartości wysokości szczyt analizowanych roztworów odjąć wartość wysokości piku referencyjnego doświadczenia. Dla znalezionej wartości wysokości i odpowiednio im masy bizmutu budują градуировочный wykres.

6. PRZETWARZANIE WYNIKÓW

6.1. Ułamek masowy bizmutu () w procentach, oblicza się według wzoru:

— przy obliczaniu w градуировочному grafiki

,

gdzie  — masa bizmutu, znaleziona w градуировочному grafikę, g;

 — masa zaczepu nierdzewnej, g;

— przy obliczaniu metodą dodatków

,

gdzie  — wysokość piku bizmutu w полярографировании badanego roztworu mm;

 — wysokość piku bizmutu w полярографировании kontrolnej doświadczenia, mm;

 — wysokość piku bizmutu po wprowadzeniu do komórki standardowe dodatki mm;

 — pojemność standardowej diety, cm;

 — stężenie standardowego roztworu, g/cm;

 — masa zaczepu stali, odpowiednia аликвотной części roztworu, r.

6.2. Normy dokładności i standardy kontroli dokładności określenia masowego udziału bizmutu przedstawiono w tabeli.4.

Tabela 4